คนเราไม่ต้องมี agenda ตลอดเวลาก็ได้
การจะเป็นที่รักที่ชอบของใครๆ มันต้องไร้ agenda
ห่วงใย ไม่ใช่ ก้าวก่าย
เอื้อเฟื้อ ไม่ใช่ ยัดเยียด
ให้ ไม่ใช่ คาดหวัง
คนจริง..จริงใจ มันรับรู้ได้จริง
การแสดงออกทุกอย่าง..ถ้าไม่ได้มาจากใจ ใครๆก็รู้
การห่วงใย กับ การก้าวก่าย มีเส้นบางๆกั้นอยู่
มันต้องไม่มากไป หรือ น้อยไป
คือ มากไปดูเสแสร้ง
ถามในสิ่งที่คนเพิ่งพูดไป คือ ไม่ใส่ใจจริง
อย่าซ้ำซาก เอาให้พอดีกับใจที่ห่วงจริง
การพูดอยู่นั่นซ้ำๆ ห่วงเลยกลายเป็นก้าวก่ายไปได้
การเอื้อเฟื้อ เป็นสิ่งที่คนต้องให้กันก็จริง
แต่ต้องดูความต้องการของคนอื่นด้วย
ไม่ใช่ตัวเองอยากเอื้อ อยากบริการ อยากทำ
อยากได้แต้ม มันจะกลายเป็นการยัดเยียด
ถือเป็นการเอื้ออาทรไม่ได้
การให้เป็นสิ่งประเสริฐที่สุด เมื่อไม่มีการคาดหวัง
ถ้าให้แล้ว คาดหวังให้คนชื่นชม มันปลอม
อาจมีผิดหวัง จะมาขุ่นมัวเอง
บางทีทำให้คนกลัวที่จะรับ และมีการถอยห่าง
อีกอย่าง คือ ถ้าจะให้ ต้องเท่าเทียม
ไม่ใช่เลือกให้เฉพาะคนที่เป็นพวกพ้องเอออวย
ไร้ agenda บ้างก็ได้...แต่ต้องไม่ “ไร้ใจ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น