คุณครูขา..ฟ้ามันมืด

คุณครูไทยจงใจกล้า สอนลูกศิษย์ให้สำนึก
ความรู้ได้แค่คึก ที่ลึกๆคือดีงาม
สอนให้แค่วิชา ไม่พอยาจิตวิญญาณ
ชาติเราจะยากนาน ถ้าไม่ขานรับคนดี

ทุกวันได้แต่เฉา ประเทศเศร้ารอวันดับ
คนดีถูกถมทับด้วยคนถ่อยด้อยปัญญา
จะยอมให้เขาครอง บ้านเมืองหมองหมดหรือไร
คุณครูอย่าจำใจ สอนวัยใสไปวันวัน

เด็กไทยควรตระหนัก มีใจภักดิ์รักในหลวง
อย่าให้ไหลตามลวง ล่วงละเมิดเกิดพิษใจ
แผ่นดินที่ย่ำอยู่ ต้องให้รู้ใครสู้มา
มีสุขทุกเพลา ให้รู้ว่าเพราะพระบารมี

ให้เด็กรู้ดีชั่ว ไม่หลงมั่วเงินหมื่นห้า
พอเพียงคือคาถา ป้องกันตัวไม่มัวเมา
รักชาติ ศาสน์ กษัตริย์ ครูต้องจัดอัดให้อยู่
ให้ลูกศิษย์ได้รับรู้  รากเหง้าเราคือสถาบัน

ไม่ใช่เรื่องชนชั้น ที่คนคั้นความเสมอภาค
ถามคำเดียว ใครลำบากกับฐานรากของคนไทย
อย่าปล่อยคนเหิมเกริม ทำบ้านเดิมเราเสียหาย
ชาติเราจะทะลาย วานคุณครูทั้งหลายช่วยคลายปม...

เพื่อนกัน..วันยังค่ำ..

ธรรมดาของโลกความเป็นเพื่อน..คบกันไป มีผูกพันมากขึ้น หรือ จืดจางลง

ผูกนั้น..ไม่น่าเป็นปัญหา..แต่จางนั้น..มันต้องคิดสักหน่อย ทางจะไปมันอีกยาว...

อาการและสาเหตุมันจะปนๆกันไปเป็นแบบนี้ฮ่ะ.. 

• ไม่ร่วมสังฆกรรมด้วย เช่น ชวนไปไหน..ไม่ไป เคยไปกินข้าว อ๋อ..ลดอาหาร ไม่กิน มันเป็นเรื่องของข้ออ้างล้วนๆ..แต่แท้จริง คือ กูเซ็ง ไม่อยากยุ่งกะมึง บอกตรงๆมึงก็รับไม่ได้..เอ้า เอาเป็นว่า ไปไหน กินอะไรไม่ต้องนับ.. 
• ออกแนวเบื่อแต่ดูดี เช่น  ปลีกวิเวก ไปมันเดี่ยวๆ หาธุระให้มันเยอะเข้าไว้.. ไม่มีคนเฝ้าบ้าน ต้องส่งลูกหลานไปนู่นนี่ เพื่อนที่ทำงานชวนปาร์ตี้หมูกะทะ สรุป คือ กูเบื่อ กูไปดีกว่า อธิบายไปก็เท่านั้น ไม่มีใครเข้าใจกูเลย...
• บาทนึงไม่กระเด็น แต่เอาเต็มที่ เช่น ไม่พกเงินฮ่ะ เก็บงำสุดสุด จ่ายบัตรสะสมแต้ม จะให้ออกเงินก่อน..ฝันไปเถอะ  เก็บเม้มมันหมดทุกอย่าง.. ประมาณมึงไม่รักกูจริง เรื่องอะไรกูต้องยอมเสีย..
• อาการสามก๊ก..หรือ เรียกได้ว่าการสัมมนากลุ่มย่อย เช่น อยู่กันหลายคน แทบไม่ได้พูดกับบางคนเลยจนกลับบ้านไป.. มึงเห็นกูไม่สำคัญ.. กูก็ไม่เห็นจะง้อมึง ประมาณนั้น ก็ไม่รู้จะไปด้วยกันทำไมอีก...อันนี้สามารถวนไปกลายเป็นไม่ร่วมสังฆกรรมในที่สุด
• อยู่ห่างๆ อย่างไม่ห่วง.. ไปเท่าที่จำเป็นและเป็นเท่าที่ทำใจ.. ขีดวง..ใครอย่ามายุ่งกะกู..ถ้าอยาก..จะไปหาเอง ไม่ต้องโทร ปวดหัว.. เวลาน้อย บ้านไกล..
• เลือกรักเป็นคน เลือกชนเป็นที.... ประมาณหมู่บ้านไหนสีแดง เอ็งเกิดแน่ งบเทไม่อั้น ใครสวามิภักดิ์กูอยู่..ใครขวางกู..ตาย  เลยเกิดอาการทางใครทางมันแล้วกันนะมึง.. 

มันเป็นเรื่องของคนคิดมาก..เลยคิดว่า..ดวงใจ..ทุกคนมีสิทธิ์จะรักกัันได้

เป็นยังไงก็เป็นไป.. ก็ยังเพื่อนกันวันยังค่ำ 

แต่ขอให้เข้าใจ 3 ข้อ..เพื่อความไม่ขุ่นข้องหมองใจ ทนกันไปได้จนตายจากกัน..

1. เพื่อนเราอะไรก็ได้ ต้องไม่เผาเรือน..เป็นพอ จะมาไม่มา กินไม่กิน เที่ยวไม่เที่ยว ไม่ใช่ประเด็น เพราะเพื่อนแท้ ไม่ต้องถึงขนาดตายแทนกัน ตามกันไปทุกที่...ดังนั้นความจริงใจ หวังดีแค่นี้ ควรจะพอสำหรับการเป็นเพื่อนแท้ 
2. ไม่ชอบความอิจฉา ส่อเสียด เบียดเบียน มันปวดใจ.. คบแบบสุนทรียะในหัวใจ เรื่องของใครของมัน เป็นสิทธิมาแต่เกิด แต่เดือดร้อนมา..จัดเต็ม จัดหนัก ไม่หวังผลด้วยอีกต่างหาก...
3. ไม่ดูถูก (ทั้งทางกาย วาจา ใจ) ซึ่งกันและกัน ไม่ว่าจะด้วยความแตกต่างด้านไหน หรือ สถานะไหนก็ตาม เพื่อนไม่มีชนชั้น..

เพราะว่า...เพื่อนดีต้องกล้าบอกความรู้สึกตรงๆ (ออกตัวเอี๊ยด...)