เพื่อน ไม่จำเป็นต้องดีนางฟ้าเทวดา เอาแค่ “เพื่อนกันจริง” ก็พอ
วันนี้ไปอ่านเรื่อง คุณสมบัติของความเป็นเพื่อนที่ดีของพศิน อินทรวงค์มา ก็ให้หวนนึกถึงว่า...เพื่อน..ทำไมมันต้องมีคุณสมบัตินู่นนี่ให้เยอะ แค่เป็นเพื่อนกันมันไม่พอเหรอ เพื่อนจะดีจะเก่งแค่ไหน มันก็แค่เพื่อนเรา หรือถ้าไม่เอาไหนนิสัยไม่ดี มันก็แค่เพื่อนเรา เอาแค่.....
- เข้าใจธรรมชาติตัวตน เพื่อนก็คน มีผิดบ้างพลาดบ่อยก็ปล่อยมันไป
- พูดกันดีดี ไม่ทำให้เพื่อนรู้สึก “ตัวเล็ก” ถนอมน้ำใจน้ำมิตรมีเมตตา
- ให้กำลังใจเวลาจำเป็น ไม่พร่ำเพรื่อจนเป็นมารยาทที่ใช้กับคนอื่น
- เพื่อนต้องถึงแก่นกะพี้ แก่นกะพี้ คือ เพื่อน เปลือกคือคนรู้จัก อย่าใช้เปลือกกับเพื่อน ถ้าใช้เปลือก หรือกลัวเปลืองตัว เราเป็นคนอื่นต่อกันนะ มารยาทไม่ต้องมาก แมนๆไป ไม่ได้รู้จักกันเมื่อวาน
- เพื่อน คือ ความสุขของเรา และเราต้องเป็นความสุขของเพื่อน แลกสุขกัน เพื่อน คือความผ่อนคลาย เอนกาย สบายใจ
- มีอะไรดีดีต้องบอกเพื่อน ชวนเพื่อนไปชมดอกไม้ทั้งโลกด้วยกัน สว่างไสวด้วยกัน
- เพื่อนไม่ต้องเห็นดีเห็นงามด้วยกัน พร้อมเปิดพื้นที่อิสระให้เป็นตัวของตัวเอง
- เพื่อน คือ เท่าทัน ทัดเทียม ไม่มีฐานะ ไม่มีเพศ ไม่มีวัย ไม่มีคำนำหน้า ไม่แบ่งแยกชาติพันธุ์ แม้แต่หมาก็เป็นเพื่อนแท้ได้
- เพื่อนกันได้แค่แนะนำ และต้องเข้าใจว่าคำแนะนำคือคำแนะนำ จะทำตามหรือไม่ทำก็ได้ อย่าใช้คำสั่งเพราะถ้าไม่ทำย่อมนำมาซึ่งอารมณ์เสีย และพาลไปหลายเรื่อง
- เพื่อนให้เกียรติกัน สิ่งใดที่เพื่อนชอบ รัก เคารพ ก็ดูแล ส่งข่าว บอกเล่า มันเป็นสิ่งเล็กน้อยที่ยั่งยืน เพื่อนไม่ต้องเป็นสิ่งใหญ่โต เป็นดอกไม้เล็กๆที่ให้ความสดชื่นก็พอ
- ความเป็นเพื่อน คือ สิ่งยิ่งใหญ่ จับต้องอาจไม่ได้แต่รู้สึกได้เสมอ ยกย่องกันพอประมาณ ไม่ต้องถึงกับสรรเสริญบูชาเพราะเพื่อนไม่ใช่พระ
- เพื่อน แค่คิดถึงก็พอ จะบอกรักกันทำไม และเอาแค่..กินข้าวกันไหม ก็พอ..เหลือๆ
