คิดวันละอย่าง # 216

ชีวิตที่ดี..ของใครของมัน

อายุมากขึ้น ต้องรู้ว่าอะไรจริงอะไรไม่จริง

แก่แล้ว ไม่ควรโง่ ติดกับดัก

การมีเงินนั้นดี แต่ไม่ใช่อะไรก็เงิน

การมีเพื่อนยิ่งดี แต่ต้องไม่มีเงื่อนไขเยอะ

ครอบครัวเป็นสุขพอ ไม่ต้องเปรียบเทียบ

การงานสุจริตก็ดีมากแล้ว ไม่ต้องอยากดังขนาดนั้น 

คนเราบางทีก็ลืมไปว่า อะไรที่สำคัญในชีวิต

เพราะว่าไปยึดเอา “สถานะ” “คน” “ของ” ที่ทำให้ไม่เป็นตัวเอง

มันจะมีคำพูดไม่ฉลาดบาดใจออกมาบ่อยๆ เช่น

ทำไมไม่ทำแบบนี้ ทำไมไม่ไปที่นู่นที่นี่ 

ก็แล้วมันทำไมละ มันไม่ทำไมเลย

มันเป็นชีวิตใครชีวิตมัน..ไม่ต้องเผือก

คนสำคัญที่ “ใจ” ถ้า “ใจสุข” มันจบข่าว

ต้องเข้าใจคนรอบข้าง

ต้องเปิดใจและมีเมตตาต่อเพื่อนร่วมโลก

รัก ชอบในสิ่งที่คนเป็น 

ไม่ใช่ รัก ชอบในสิ่งที่เราอยากให้เป็น 

ชีวิตที่ว่าดีนั้น มันขึ้นกับเจ้าของชีวิต

ถ้าคนพอใจ ไม่เบียดเบียนใคร

อย่างอื่นมันเปลือกล้วนๆ 

ยิ่งห่อหุ้ม มันยิ่งหนา ชีวิตไม่เป็นชีวิต !! 

คิดวันละอย่าง # 215

อยู่ไปสบายไป ใช้ใจ 4 ไม่ใช้ใจ 1 

ความแตกต่างหลากหลายของคนนั้นมหัศจรรย์
มันทำให้โลกนี้เกิดอะไรต่อมิอะไรได้มากมายนัก
สวยงามก็มี ไม่ดีก็มี 
ที่ดีดี ก็ทำให้เรามีความสุข
ที่ไม่ถูกใจ มันก็เป็นทุกข์ 

จะอยู่ให้เป็น เย็นให้ได้ มันใช้ใจ 4 ไม่ใช้ใจ 1

💝ใจที่ 1 คือ สนใจ : บางทีเราอยู่กับแวดวงเราจนไม่ได้สนใจเรื่องอะไรอื่นใดเลย ไม่เคยรู้เรื่องอะไรใหม่ๆ มันจึงขาดความรอบรู้ที่จะทำให้มีปัญญาพอจะเข้าใจโลก เห็นแต่โลกตัวเอง มันต้องหัดสนใจเรื่องที่ไม่เคยสนใจกันบ้าง จะได้ไม่เชยทั้งความคิดและการกระทำ 

💝ใจที่ 2 คือ ผ่อนใจ : ใจที่เคร่งครัด มีแต่แนวทางตัวเอง คือ แนวชอบ แนวถนัดนั้นใช้ไม่ได้กับทุกคน บางทีเวลาสื่อสาร คุย คบกับคนอื่นมันก็ลำบาก แม้แต่จะพูดเรื่องตลก คนก็ไม่ขำด้วย การผ่อนใจ คือ การยืดหยุ่นหัวใจตัวเอง ทำให้เกิดการผ่อนวิธีในการสร้างความสัมพันธ์กับคนให้มีความเหมาะสม

💝ใจที่ 3 คือ ปรับใจ : ปรับใจให้เกิด win-win มันคือการพบกันครึ่งทาง ไม่ว่าจะอยู่ที่บ้าน ไปเที่ยว ไปทำงาน การปรับกันคนละครึ่งมีแต่เรื่องดี จะให้ดีตัวเองคงต้องปรับก่อน แล้วใจเย็นๆรอการปรับของคนอื่นที่จะเกิดขึ้น ห้ามเกี่ยงใจ ปรับใจไปก่อนเลย 

💝ใจที่ 4 เข้าใจ : จะว่าง่ายก็ง่าย ยากก็ยากนะ การเข้าใจนี่ถ้าไม่ซื่อบื้อมาก ใช้สามัญสำนึกเป็น จะเข้าใจอะไรได้ง่าย ที่ยาก คือ เข้าใจและยอมรับ ซึ่งไม่เป็นไร เราเข้าใจแต่ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยก็ได้ อย่างน้อยได้เริ่มเข้าใจก็สำเร็จ อยู่สบายไปครึ่งหนึ่งแล้ว ดีกว่าไปผลักดันให้คนอื่นเข้าใจตัวเอง

🚫ไม่ใช้ “ใจ” 1 หมายถึง ไม่เอาแต่ใจ : การดึงดันเอาแต่ใจทำให้เสียความสามัคคี และไม่มีความสง่างาม หนักเข้ามันจะกลายเป็นเห็นแก่ตัว เดี๋ยวจะอยู่ไปร้อนไป ไม่มีอยู่เย็นเป็นสุขได้ คือ ไม่ต้องยึดมาตรฐานตัวเอง เอาตัวเองเป็นที่ตั้งขนาดนั้น ช่วยลบ “ก็..เป็นแบบนี้ ใครจะทำไม” ออกไปจากระบบความคิดความเชื่อ เดี๋ยวคนจะว่าได้ว่าที่บ้านเลี้ยงไม่ดี ไม่รู้จักเสียสละเห็นใจคนอื่น 

ทำได้ คือ อยู่ไปสบายไป กับใครๆ #ได้หมดถ้าสดชื่น

คิดวันละอย่าง # 214

ความเศร้าที่หนักอย่างหนึ่งของคน คือ การสูญเสียตัวตน

เพราะบางคน คุณค่าชีวิตไม่ใช่แค่ “การมีชีวิต” 

แต่เป็นการแสวงหาบางอย่างเพื่อ “เติมเต็ม” 

ที่น่าเศร้า คือ มันล้ำเส้นจนเอาตัวตนไปแลกมา

ทำไม ทำไมอยากมี version อื่นที่ไม่ใช่ตัวเอง

ทำไม ไม่รักษาสิทธิ์ในร่าง ในใจตัวเอง 

ทุกวันนี้แค่ต่อสู้ให้มีลมหายใจ หัวใจก็ทำงานหนักแล้ว

การพยายามหนักเพื่อให้เป็น version อื่นนี่ หนักกว่า

ที่สำคัญ มันผิดธรรมชาติ ผิดจริต ผิดไปหมด

vision ที่ผิดเพี้ยน..ทำให้ทุกอย่างไม่ลงตัว

ตัวเองลำบาก คนอื่นรอบข้างพลอยงงไปด้วย

เพราะ อ้าว version ใหม่...มันไม่เหมือนที่เคยเป็น 

เคยเป็นยังไงก็เป็นแบบนั้นไปตามธรรมชาติ

มันไม่เหนื่อยมาก ไม่เป็นภาระ 

อันนี้ไม่ใช่เรื่องละตัวตน 

มันเป็นเรื่องปล่อยไปตามครรลองของตัวตน

ไม่ใช่ละตนนี้ ไปยึดตนใหม่

แค่ตัวตนนี้ก็ลำบากแล้ว 

ไปสร้างใหม่ขึ้นมานี่มันไม่ใช่ชีวิต 

มีชีวิต เหมือนไม่มีชีวิต เพราะติดรสนิยมคนอื่น 

ตัวเองหาย หาตัวเองไม่เจอ 

รู้ตัวอีกที เฮ้ย นี่มันไมใช่เราแล้ว

มันจะทรมานมากนะ กับการใช้ชีวิตในแบบที่ไม่ใช่ !! 

กลับไปนับ 0 หาชีวิตให้เจอ 

เข้าใจ “ความงก”

ถ้าต้องอยู่ร่วมกับคนงก ตัดไม่ได้ขายไม่ขาย
ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน เพื่อนร่วมงาน 
ญาติโยมหรือใครก็ตามที่วนเวียนในชีวิต
…คงต้องทำความเข้าใจให้มากขึ้น 

นิสัยงกนี่สามมารถแบ่งได้เป็น 2 แบบ
แบบที่ 1 : งกข้ามชาติ คือ งกโดยสันดาน
แบบที่ 2 : งกปัจจุบัน คือ งกจากสิ่งแวดล้อมไม่ดี 

เจอประเภท “งกข้ามชาติ” นี่จะหนักหน่อย 
คาดว่าเป็นนิสัยติดตัวข้ามภพข้ามชาติมา 
คือ มีเงินนะ ไม่ได้จน แต่ชอบเอา มักได้ 
แสดงอาการอยากอย่างโจ่งแจ้ง ไม่มีเกรงใจ
อันนี้แทบจะแก้ไขอะไรไม่ได้...คนธรรมดาเอาไม่อยู่ 
...ให้แผ่เมตตาไป...

ส่วน “งกปัจจุบัน” นั้น อาจจะโดยการเลี้ยงดูที่ขาดๆเกินๆ 
ชีวิตผ่านมาได้ด้วยการแย่งชิงมาตลอด 
มันจึงสั่งสมมาเป็นความงก ความเห็นแก่ได้
แบบนี้ก็ปรับระยะความสัมพันธ์กันไป 
อย่าอยู่ใกล้เกิน มันจะร้อนใจ 
ประมาณว่าผิงไฟ เอาที่พออุ่นๆ ใกล้ไปเดี๋ยวไหม้ตัวเอง
ที่สำคัญ คือ ต้องอาศัยความอดทน 

หลายคนงก แต่ดันอ้างว่าประหยัด
“ประหยัด” กับ “งก” นี่มันต่างกันนะ
ประหยัดจะออกแนวบวก 
เป็นเรื่องการระวังการใช้สอยต่างๆ 
เช่น ประหยัดพลังงาน ประหยัดเงิน เป็นต้น
แต่งกนี่ คือ อยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร 
คือความอยากนี่ ออกนอกหน้ามาก 
อยากได้ฟรีจนเกินงาม และไม่ยอมจะควัก 

งกไม่งกนี่ดูได้จากการใช้เงินก็ได้นะ
ถามตัวเอง..ที่จ่ายไปนี่ คือ ใจกว้างหรือเปล่า
ใจกว้างไม่ได้แปลว่าหน้าใหญ่เลี้ยงคนไปทั่ว
แต่เวลาจ่าย...เราใจกว้าง ไม่เห็นแก่ตัวหรือเปล่า

คิดวันละอย่าง # 213

จะตรงไปที่อาการ หรือจะหันมาดูสาเหตุ 

📌อกหัก ไม่ใช่เรื่องเศร้า รักไม่เป็นต่างหากที่น่าเศร้า
📌สอบตก ไม่ใช่เรื่องเศร้า ไม่เรียนรู้ต่างหากที่น่าเศร้า
📌หย่า ไม่ใช่เรื่องเศร้า อยู่กันอย่างไม่มีความสุขต่างหากที่น่าเศร้า
📌ป่วย ไม่ใช่เรื่องเศร้า ใจเสียต่างหากที่น่าเศร้า
📌ไม่มีเงิน ไม่ใช่เรื่องเศร้า ไม่พอเพียงต่างหากที่น่าเศร้า
📌ตกงาน ไม่ใช่เรื่องเศร้า ไม่เป็นที่ต้องการต่างหากที่น่าเศร้า
📌แพ้ ไม่ใช่เรื่องเศร้า ไม่ดูแลตัวเองต่างหากที่น่าเศร้า
📌ตาย ไม่ใช่เรื่องเศร้า อยู่ต่างหากที่น่าเศร้า

มันคงมีอีกหลายเรื่อง หลายสิ่งที่เราคิดว่ามันแย่
แต่ลองลงไปดูที่ “สาเหตุ” จะรู้ว่า..มันแค่อาการน่าเป็นห่วง
แท้จริงแล้ว...สาเหตุนั้น น่าห่วงกว่าอาการมาก 

วิธีทำใจ : มองสาเหตุให้ใหญ่กว่าอาการ !!
เห็นสาเหตุ...ก็มีทางเยียวยาอาการ 😊

คิดวันละอย่าง # 212

ไม่จำเป็นต้องดั่งใจไปทุกคน ทุกที่ ทุกเรื่อง

คนเราต้องเข้าใจว่า...บางคนเติบโตไม่สมวัย

บางคน...ไม่มีการเรียนรู้จากความผิดพลาด

บางคน...ไม่ตระหนักถึงความผิดของตัว

บางคน...ไม่เคยการสำนึกผิด

บางคน...สะกดคำว่า “ขอโทษ” ยังไม่เป็น

บางคน...ชาตินี้ ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

เราจะสู้กับคนพวกนี้ไปเพื่อ ????

เราจะต้องตอบโต้กลับไปทุกเรื่องไปเพื่อ ????

คิดเสียว่า...หมากัดอย่ากัดตอบ 

ไม่ใช่แค่จะมีหมาสองตัวเพิ่มขึ้น 

ถึงชนะได้...ก็แค่ชนะหมา !!

คิดวันละอย่าง # 211

ผู้ให้ ➡️ ทำให้โลกหมุนไปข้างหน้า
ผู้รับ ⬅️ ให้กับตัวเอง...และทำให้โลกถอยหลัง 
เลือก "ให้" เพราะว่ามันบอกถึงความมีน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์
➡️ ให้สิ่งที่ดี มีประโยชน์ต่อผู้รับ
➡️ ให้อย่างปรารถนาดี ไม่หวังอะไร ไม่ฝืนใจ สุขใจทั้งวัน
➡️ ให้ที่สามารถให้ได้ ไม่ทำให้ตัวเองลำบาก 
ไม่ต้องคิดมาก...มัน คือ การส่งต่อรอยยิ้ม 😊
ให้โอกาส ให้อภัย ให้ความรู้ ให้ใจ ให้กำลังใจ 
ให้อะไรก็ให้ไป...ให้ด้วยความสุข
ความสุข คือ การมีบุญอย่างหนึ่ง 
ความสุข คือ การได้บุญอย่างหนึ่ง
สาธุ 🙏

สัญญาณสมวัย

สัญญาณสมวัย 

1.เรื่องสัพเพเหระไม่ได้อยู่ในความสนใจ
2.นอนดีกว่าไปสำราญนอกบ้านวันศุกร์
3.ให้อภัยมากขึ้น
4.ใจกว้างมากขึ้น
5.เคารพความแตกต่าง
6.ไม่ฝืน บังคับ ขู่เข็ญความรัก
7.เจ็บปวดใจไม่ใช่เรื่องใหญ่
8.ไม่ตัดสินใครง่ายๆ
9.เงียบดีกว่าไปถกเถียงอะไรที่ไร้สาระ
10.ความสุขอยู่ในใจ..ใกล้นิดเดียว 

คิดดูนะ ทุกนาทีที่หายใจอยู่ คือ กำไรชีวิตแล้ว
ถ้าคนเราอายุเฉลี่ย 70 ปี ก็มี 10 ปีแค่ 7 ครั้ง 

อย่าเสียเวลา ⏰
สนใจเฉพาะเรื่องสำคัญที่ควรสนใจ
เรื่องราวบางอย่าง ปล่อยวางได้ ให้ปล่อยไป
❤️ใจคนมันมีพื้นที่จำกัด 

วางใจ ...วางมือ...วางอารมณ์ จะได้สมวัย !!

สำหรับเจ้านาย...สามเรื่อง...ไม่หลงทาง

การเป็นนายคนบางทีก็พาหลงทางเอาง่ายๆ 

มีอยู่ 3 เรื่องที่น่าจะช่วยให้กลับสู่ทางที่ใช่ คือ

➡️ตั้งเป้าหมายที่ทำได้
ความผิดมหันต์อย่างหนึ่งที่ผู้นำมักจะทำ คือ การตั้งเป้าหมายสวยหรู ดูดี มีชาติตระกูล แต่ทีมทำไม่ได้ เป้าหมายเร้าใจมันยิ่งใหญ่ในโลกสมบรูณ์แบบ แต่ถ้าทำไม่ได้ คือ ลากกันลงเหว แต่ก็ไม่ใช่ตั้งเป้าหมายง่ายจนเกินไป ลองตั้ง short-term goal สำหรับทีมงานในปีหน้าที่ยากแต่สามารถทำได้จะดีกว่าฝันยาวแล้วไปไม่ถึง มุ่งไปที่ความต้องการที่จะเห็นทีมประสบความสำเร็จในเรื่องใด มากกว่าว่าเรื่องใดจะให้ผลประโยชน์กับตัวเอง

➡️ชัดเจนในเรื่องลำดับ
ไม่ว่าจะเป็นเป้าหมายองค์กร ทีมหรือบุคคล มันเกี่ยวข้องกับการจัดการกระบวนงาน process ผู้นำที่เจ๋งต้องสามารถกำหนดทุก single step ซึ่งต้องเรียงลำดับอย่างจะแจ้งให้เห็นจริง และเห็นไปถึงว่ามันจะสามารถมีโอกาสไปถึง long-term success ขององค์กร จะให้ชัดก็ลองนึกถึงการลดน้ำหนัก ถ้าต้องการลด 10 กิโลนี่มันมีขั้นตอนก่อนหลังอยู่ มันมีลำดับความสำคัญของมันในการจะไปถึงที่หมาย 10 กิโล เรียงลำดับและปรับพฤติกรรมไปด้วย ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ต้องใช้เวลาใคร่ครวญให้ดีว่าอะไรมาก่อนมาหลัง มันเป็นเรื่องของ priority

➡️การขับเคลื่อนที่ใช่
"To Do List" เป็นเรื่องจำเป็น คนจะรู้ว่าเมื่อจบงานในวันหนึ่งๆนั้นได้อะไรบ้าง ไม่ใช่สิ้นวันสิ้นเดือนไม่รู้ว่าได้อะไรมา อันนี้ถือว่าไม่ได้ขับเคลื่อน คนหมดกำลังใจ การทำ "To Do List” ต้องสัมพันธ์กับเป้าหมายและลำดับของกระบวนงาน และขับเคลื่อนไปตามนั้น มันต้องสะท้อนถึงความก้าวหน้าในงานที่มุ่งสู่เป้าหมาย นอกจาก "To Do List" ของตัวเองที่ต้องตรวจสอบในแต่ละวัน แต่ละอาทิตย์ แต่ละเดือนแล้ว เปิดโอกาสให้ทีมทำ "To Do List" ของทีมเอง หน้าที่ผู้นำคือดูว่ามันสอดคล้องไปทิศทางเดียวกับเป้าหมาย กับลำดับของการบวนงานหรือไม่ ขับเคลื่อนไปตามนั้น จะไม่หลงทาง

คิดวันละอย่าง # 210

เรื่องหมาๆที่ให้กับคน
การเลี้ยงหมาไม่ใช่แค่เรื่องหมาๆ สิ่งดีดีที่เกิดขึ้นกับคนก็เพราะหมานี่เอง 
อย่างหนึ่งที่เห็นได้ คือ ความรับผิดชอบ (Responsibility) 
มันเป็นเรื่อง first internship ของคนเลยนะ
ฝึกดูแล พาไปหาหมอ ฯลฯ
กลับบ้านต้องมีทักทายดูว่ามันยังสบายดีไหม กินข้าวละยัง 
มันเหมือนกลไกอัตโนมัติที่คนทำไป..แต่มัน คือ ความรับผิดชอบ 
มันจะติดเป็นนิสัย เวลาไปทำอะไรที่ไหนต้องมีความรับผิดชอบ
อีกอย่างหนึ่ง คือ ความเห็นอกเห็นใจ เอื้ออาทร (Empathy)
หมาทำให้คนมีจิตใจอ่อนโยน มีเมตตา มีความรัก
คนเลี้ยงหมาจะเข้าใจดีเลยว่า รักที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทนเป็นยังไง
เมตตาแบบไม่หวังผลเป็นยังไง #แบบหมารักเรา 
เราให้หมาด้วยความอารีที่อยากเห็นมันมีความสุข 
แค่ขนมเล็กๆน้อยๆที่เอามาเผื่อ หมาก็ตาเป็นประกาย ดี้ดด๊าดเป็นที่สุด
นั่นคือความสุขของเราด้วย มันฟินบอกไม่ถูก 
นิสัยแบบนี้จะติดตัว พลอยเผื่อแผ่ไปให้ผู้คนได้เลย
ทำอะไรก็จะมีแต่คนรักชื่นชม
เกือบลืมเรื่องความร่วมมือ (Collaboration) 
หมานี่พูดไม่ได้ จะให้ทำอะไรต้องมีวิธีฝึก
ยกมือขอ นั่งยกมือขอบคุณ ฯลฯ 
นี่มันต้องใช้เวลาและวิธีการที่แยบยล
เราฝึกการขอความร่วมมือมาก็ตอนเลี้ยงหมานี่แหละ
และที่สำคัญมาก คือ มันมาจากความไว้ใจ
การจะร่วมมือกับใคร ใครจะร่วมมือกับเรา
ต้องผ่านวิธีการและการสร้างความไว้ใจ