เห็นรูปนี้...สวยดี ได้คิดด้วย...
...เราต้องทำเหมือนต้นไม้ หนักไปก็สลัดใบทิ้งไปบ้าง..
สถานะ ความสัมพันธ์ของคนล้วนเป็นเพียงสิ่งชั่วคราว ไม่มีใครรักษาตำแหน่ง บทบาทไปจนตายได้ เพราะเมื่อจากโลกนี้ไป เราก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งของธรรมชาติเท่านั้น ไม่มีตำแหน่ง ไม่มีหน้าที่อะไร ไม่มีอะไรติดตัวเราไปได้เลย นอกจากความดี ความชั่ว
เมื่อเป็นแบบนี้แล้ว จะไปยึดติด กับสิ่งสมมติให้เราเป็นทำไมกัน ปล่อยวางแล้วหันมาสร้างสิ่งดี สร้างสุขให้ตัวเองให้คนอื่นดีกว่า
การปล่อยวาง ใครก็สามารถเขียน หรือพูดให้ดูดีได้ แต่คนที่ทำได้จริงๆนั้น มีน้อยมาก แต่ก็ไม่ใช่ว่า จะไม่มีหนทางเสียเลย มันขึ้นอยู่กับการฝึกฝน
ง่ายๆ คือ หากรู้สึกว่าใจไปยึดติดกับอะไร ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของ หน้าที่ ตำแหน่ง สถานะทางสังคม หรืออะไรก็ตามให้คิดไปว่า อีกร้อยปีข้างหน้า มันจะเหลือไหม มันไม่เหลือแล้ว เราเห็นจุดจบชัดเจน ทุกอย่างมันชั่วคราว แค่ระลึกรู้ เตือนใจตัวเองบ่อยๆ มันจะวางได้ง่ายขึ้น
อีกอย่างคือ หยุดบังคับควบคุมอนาคต ไม่มีใครที่จะสามารถหยั่งรู้ หรือจัดการกับอนาคตได้ สิ่งเดียวที่ทำได้ คือทำวันนี้ให้ดีที่สุด ไม่มีวิธีอื่นใดอีก ทำเต็มที่แล้ว อะไรจะเกิดก็อย่าได้หวั่น ไม่เสียใจ ไม่ผิดหวัง
เราวางแผนได้ มีเป้าหมายได้ แต่ไม่จำเป็นต้องยึดติดว่าทุกสิ่งจะต้องดำเนินไปตามแผนเสมอ แผนมีไว้เป็นแผนที่บอกทาง แต่การเดินทางจะบอกถึงการใช้ชีวิตจริง วางแผนแล้ว ก็ทำให้เต็มที่ ไม่ต้องกังวลหรือคาดหวังผลลัพธ์เกินเหตุ เราจะมีความสุขได้ในทุกย่างก้าวของชีวิต...นะ
