คำถามก่อนปีใหม่

ด้วยรักและขอบคุณปีนี้

ด้วยรักและขอบคุณปีนี้

จงรักร่างกายที่อยู่กันมาได้จนวันนี้
จงรักจิตใจที่ไม่อ่อนล้า พาให้เข้มแข็ง
จงรักสติที่กำกับดูแลให้เกิดปัญญา
จงรักปัญหาที่ผ่านมาให้เป็นบททดสอบ
จงรักเรื่องราวรอบๆที่ทำให้เรียนรู้
จงรักตัวเองที่ยังอยู่ได้ และจะอยู่ต่อไปในวันหน้า

คิดวันละอย่าง # 251

ใจดีดี ใช้ “ช่องว่าง”

เลิกอะไรก็ไม่ดีเท่าเลิกใจร้าย

ผ่านไปอีกปี 

ทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจมันอาจทำร้ายคนอื่น

มันบาปนะ เลิกเหอะ

คิดต่างไม่แปลก คิดแตกแยกนี่มีชิบหาย

เมื่อคิดร้ายๆ ให้ลองใช้ “ช่องว่าง”

ลองปล่อยไอ้ที่คิด จิตมันจะว่าง

ลองสะดุดและถอยออกมาจากที่คิด

ถ้ามันวนกลับไป ก็ออกมาอีก

ลองอีก ลองซ้ำๆ จนใจมันว่างๆ

แล้วรีบเอาใจเขามาใส่ใจเรา 

ยังจะพูดจาเสียดสีกันอีกไหม

ยังจะทำเมินเฉยอีกไหม

ยังจะทำร้ายกันอีกไหม

คือถ้าทำอีก ทำต่อนี่ มันจะเกินเยียวยาไปแล้ว

มันแปลว่าใกล้จะเลิกสังฆกรรมกันแล้ว

เอวังก็คงมีด้วยประการละฉะนี้ 

#เอาไม่หยุดฉุดไม่อยู่ 

การได้อยู่เงียบๆ

ใกล้สิ้นปี บางทีการได้อยู่เงียบๆก็ทำให้สงบดี มันได้ใคร่ครวญความชั่วความดีของตัวเอง ปีที่ผ่านมาอาจทำให้ใครขุ่นข้องหมองใจก็ขออภัยกันไป ถ้ามีอะไรที่ทำให้ใครแฮบปี้ได้ก็ดีใจนะ คนเรามีเวลาไม่มาก จะอะไรกันนักหนาไปทำไม อยู่กันดีดี ทำอะไรดีดีให้กันก็พอแล้ว ไม่ต้องคาดหวัง ไม่ต้องจ้อยย้อยมาก เอาให้พอดี มันดีพอ

แด่มนุษย์พันธุ์หายาก

แด่มนุษย์พันธุ์หายาก

มนุษย์ที่เป็นผู้ให้
มนุษย์ผู้มีแต่อภัย
มนุษย์ที่ไม่เห็นแก่ตัว
มนุษย์ผู้รักษาคำพูด ใจถึง ให้มากกว่าที่คาดหวัง 

ถึงแม้จะไม่ได้อะไรตอบแทน
ก็ยังไม่เปลี่ยนไปเป็นอื่น สาธุ

อย่าเสียเวลาโดยใช่เหตุ

มันเสียเวลามากที่จะ...
...หาคำปรึกษาเรื่องความรักกับคนที่ไม่เคยรัก
...หาคำปรึกษาเรื่องธุรกิจกับคนที่ไม่เคยทำธุรกิจ
...หาคำปรึกษาเรื่องธรรมจากคนที่ทิ้งไม่ลงปลงไม่ได้
มันเหมือนกับการหาคำปรึกษาเรื่องท่องเที่ยวจากคนที่ไม่เคยไปไหนนั่นแหละ !!

คิดวันละอย่าง # 250

พลังที่ส่งออกจากตัวเราไป 

ใช่ว่าคนจะรับรู้ หรือ เข้าใจทั้งหมด

สิ่งที่เราทำ พูดออกไปนั้น 

มันถูกกรองด้วยมุมมองของคนอื่น

ที่มาจากประสบการณ์ ความรู้สึก ความคิดที่ผ่านมาของคนนั้น

ซึ่งมันไม่เกี่ยวอะไรกับเราเลย

ที่เราทำได้ คือ ทำในสิ่งที่ชอบที่ควร 

และ เมตตามหานิยมไป เท่าที่จะเป็นไปได้ 

คิดวันละอย่าง # 249

หลักเกณฑ์อะไรที่ใช้ในการไปตัดสินคนอื่น

ภาพนี้ทำให้อยากถามว่า มาตรฐานที่เราใช้นั้นเป็นมาตรฐานเดียวกันกับทุกคนหรือไม่ บางทีเราก็ใช้มาตรฐานเรา มาตรฐานเดียวไปวัดคนอื่น ซึ่งไม่ยุติธรรมเลย คนจะเก่งไม่เก่ง ดีไม่ดีมันไม่สามารถวัดด้วยมาตรฐานเดียว เช่นเดียวกับที่จะให้สัตว์ทุกตัวปีนต้นไม้ หรือว่ายน้ำเป็นการทดสอบ แล้วจะตัดสินได้ว่าตัวไหนมีความสามารถ มันใช่หรือ 

ยิ่งในการทำงานมันจึงต้องมีตัวชี้วัดที่หลากหลายไปตามตัวสมรรถนะที่กำหนดตามตำแหน่งหน้าที่ ไม่ใช่ใช้ one-size-fits-all หว่านประเมินทั่วองค์กร ทัศนคติแบบ one-size-fits-all ไม่ควรมีในผู้บริหารที่ฉลาด 

ในความสัมพันธ์ส่วนตัวก็เช่นกัน ต้องถามตัวเองว่า เราใช้หลักเกณฑ์อะไรในการไปตัดสินคนอื่น และคิดว่าได้ใช้มาตรฐานการตัดสินอย่างนั้นกับทุกคนหรือไม่? แล้วมันใช่ไหม #บางทีมาตรฐานก็ทำให้ปวดใจ

คุณภาพชีวิตคนขึ้นอยู่กับการครองสติ

การมีสติ คือ การจดจ่ออยู่กับสิ่งที่ทำ ถ้าเราสนใจอะไรมากพอ เราจะ focus เราจะใส่ใจไปเต็มที่ ปัญหาคือ เมื่อเราไม่ได้ให้ความสนใจจริงจัง เมื่อนั้นเราจะมีแนวโน้มหลุดจากการรับรู้ สติหลุด เสียสติ การจะมีสติกับอารมณ์ต่างๆได้นั้น บางทีเราคงต้องมีรางวัลให้กับตัวเองบ้าง คือถ้าเราระงับอารมณ์ ดึงสติกลับมาจากความทุกข์ ปัญหาต่างๆได้ ก็ทำอะไรดีดีให้ตัวเองได้แฮบปี้ มันจะเสริมแรงให้คนมีสติได้ 

คนเราจะมีชีวิตที่มีคุณภาพได้ต้องเรียนรู้ที่จะควบคุมความสนใจของตัวเอง ซึ่งตามหลักการแล้วการนี้มันต้องฝึก อาจจะโดยการสวดมนต์ การออกกำลังกาย การวาดรูป เพื่อฝึกให้ร่างกายและใจรู้จัก focus ซึ่งจะทำให้เรามีการควบคุมตัวเองได้ง่ายขึ้นในสถานะการณ์อื่นๆ สิ่งสำคัญในการฝึกอยู่ที่ทัศนคติต่อสิ่งที่จะฝึกด้วย คือ ต้องชอบ ต้องทำแล้วแฮบปี้ เช่น การสวดมนต์ทำให้เราสบายใจ มีจิตบริสุทธิ์ขึ้น หรือการออกกำลังกายทำให้เราพอใจกับความแข็งแรงของร่างกาย ถ้าสิ่งที่จะฝึกเป็นสิ่งที่เราชอบ มันจะเกิดผลดีมาก แม้แต่สิ่งธรรมดา เช่น การล้างจาน แต่คิดให้มันเป็นศิลปะ เป็นความเรียบร้อยสะอาดสวยงาม นั่นก็ถือว่าเรา focus อยู่กับมันไปแล้ว ฝึกอะไรก็ได้ ขอให้ชอบและฝึกไป อันนี้จะเป็นรางวัลอย่างหนึ่งที่จะให้กับตัวเอง ซึ่งมันจะช่วยให้เรามีชีวิตแบบเป็นสุข มีสติ ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนด้วยอารมณ์ขึ้นลงของเรา ไม่ทำลายความสุขคนอื่น

กำลังใจ

กำลังใจ 💝

บางที ชีวิตอาจไม่ได้ง่ายสำหรับคุณ
บางทีคุณอาจเป็นเพียงส่วนน้อยเท่านั้น
...ที่สามารถรับมือได้กับช่วงเวลาทุกข์ทน 
และยังคงเป็นคนที่น่ารักได้อยู่

บางทีเรื่องมันเป็นอย่างที่เป็นเพราะคุณสร้างมันขึ้น
บางทีอาจเป็นเวลาสำหรับการทบทวน
บางทีเรื่องต่างๆมันอาจกำลังจะลงตัว
บางทีเรื่องต่างๆมันทำให้คุณเติบโต ยอมรับ
...และทำให้คุณแข็งแกร่งพอที่จะใช้เป็นบทเรียน

ตราบใดที่ยังรู้ตัวว่าได้ทำดีที่สุดไปแล้ว
ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องเครียด เดี๋ยวมันก็ดีเอง
เพราะว่าคุณไม่ท้อถอยที่จะก้าวเดินไปข้างหน้า
แค่...อย่าหมดกำลังใจไปเสียก่อน 

คิดวันละอย่าง # 248

การมองโลกตามที่เห็นที่เป็นจริง

บางคนเลือกมองบวก ก็ดี สบายใจ

บางคนเลือกมองลบ ก็ยังดี ได้ระมัดระวัง

แต่ทั้งสองมุม คือ บวก กับ ลบ นั้น

บอกเลยว่ามันไม่จริง..เพราะเราเอาความรู้สึกยัดใส่ลงไปด้วย

น้ำครึ่งแก้ว คือ น้ำครึ่งแก้ว

ไม่ใช่เหลือ “ตั้งครึ่ง” หรือ มี “แค่ครึ่ง” 

ตามความจริงที่เป็น คือ น้ำครึ่งแก้ว 

มุมมองตามจริงอันนี้สำคัญมากด้วยเหตุผลหลายประการ 

อย่างหนึ่ง คือ ความทรมานน้อยลงมาก

ไม่ต้องซื้อความสบายใจด้วยมองบวก หรือ

ไม่ต้องจมอยู่กับทุกข์เกินเหตุที่เป็น 

มองเห็นจริงได้ เรื่องจบเร็วขึ้นมาก

แก้ไขปัญหาได้แบบไม่เสียเวลาโต้เถียงความรู้สึก

แล้วไหลไปตามที่คิด ที่รู้สึก แต่มันไม่ใช่ ไม่จริง 

มันเลยทรมานหนัก ไม่จบไม่สิ้น

อีกประการ คือ ทำให้เป็นคนมีหลักการเป็นคนจริง

การมองตามสภาพที่เป็นจริง ทำให้คนมีเหตุผล

พูดกันเข้าใจง่าย ภาษาเดียวกัน

ถ้าเอามุมบวก หรือ ลบใส่ลงไปด้วย

จะคุยกันไม่รู้เรื่อง เหตุผลที่มี

จะกลายเป็นเหตุผลใคร เหตุผลมัน

นอกจากนี้ จะทำให้เป็นคนเข้าใจอะไรได้ง่าย

เมื่อเราไม่ได้เอาแต่มองโลกสวย หรือ จมกับโลกมืด

หูตาจะสว่างขึ้นมาก เรื่องแถ เรื่องอ้างจะไม่มี

เราจะเข้าใจสรรพสิ่งได้ตามที่มันเป็น

ยอมรับธรรมชาติ จริตหรือความแตกต่างได้ดีมากขึ้น

ประมาณนี้นะ ก็อยู่ที่ว่าเห็นน้ำครึ่งแก้ว

แล้วจะบอกตัวเองว่ายังไง

น้ำครึ่งแก้ว

น้ำเหลือครึ่งแก้ว

น้ำมีตั้งครึ่งแก้ว

เรื่องกฎแห่งแรงดึงดูด

ทุกเรื่องมันเป็นพลัง จะบวก จะลบก็พลัง 

พลังดึงดูดที่ฝรั่งเรียกว่า The Law of Attraction 

ซึ่งสอนเราให้รู้ว่าสิ่งที่เราคิด รู้สึกและทำ

กลายเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวเอง 

มันทำให้เราประจักษ์ชัดถึงความบวกและลบในตัว

จากมุมมองที่ว่าคิดยังไงก็เป็นแบบนั้น 

ถ้ามีปัญญา มันจะมากับเรื่อง “การปล่อยวาง”

พูดได้ว่าถ้าตระหนักรู้ถึงแรงดึงดูดปุ๊บ

ราวกับว่าการปล่อยวางจะเดินตามมาประกบทันที

อันนี้เป็นความลับของการสร้างสรรค์ความคิดใหม่

และสิ่งใหม่ๆให้เกิดขึ้นกับตัวเองเลยนะ

ลองหันไปหาการปล่อยวาง เมื่อรู้ถึงแรงดึงดูดลบๆ

ลองปลดปล่อยพลังความสัมพันธ์ที่แย่ๆออกไป

ลองปล่อยความต้องการที่ไม่สมหวัง 

ลองปล่อยความต้องการควบคุมคนอื่น ควบคุมเหตุการณ์ต่างๆ

ปล่อยวาง...ยอมปล่อยออกไป เพื่อให้ได้ประสบการณ์ใหม่

บทเรียนใหม่ๆที่จะทำให้ตัวเองไม่แพ้ต่อพลังแรงดึงดูดที่ไม่ดี

มันจะว่าง โล่ง 

คิดอะไรเป็นแบบนั้น...คิดว่าว่าง โล่ง ก็เช่นกัน สบายใจดีนะ

Do what you love, love what you do

Do what you love, love what you do 🥰

งานเป็นสิ่งที่กินเวลาชีวิตเราในสัดส่วนที่เยอะมาก
คิดดูเถอะ 24 ชั่วโมงในหนึ่งวัน เราตื่นอยู่กี่ชั่วโมง
แล้วเราใช้เวลาไปกับการทำและอยู่ในที่ทำงานกี่ชั่วโมง
ถ้าเราไม่แฮบปี้กับอาชีพ การทำงานแล้วนี่มันนรกเลยนะ
มันดึงดูดเอาพลังเราไปมากมาย
เราลงทุนลงไปในสิ่งที่ไม่รักไม่ชอบนี่มันใช่หรือ

และไม่ใช่แค่เรื่องงาน ลองคิดถึงเรื่องต่างๆในชีวิต
เช่น วิถีชีวิตในทุกวัน งานอดิเรก ฯลฯ
มันมีอะไรบ้างที่เราต้องพัฒนา...ไปในทางที่ชอบ !!
ผู้คนที่แวดล้อม กิจกรรมต่างๆ รวมไปถึงข้อมูล
...ที่เราเอาเข้าไปหล่อเลี้ยงชีวิตอยู่ มันเหมาะสมดีแล้วหรือยัง
บางทีต้องหันกลับมาทบทวนว่าเรา “ใส่” อะไรลงไปในชีวิตบ้าง
มันควรเป็นสิ่งที่รักที่ชอบนะ ชีวิตไม่ได้ยาว
เราคงต้องระมัดระวังให้ดี ไม่เช่นนั้นชีวิตจะไม่เป็นชีวิตที่ต้องการ
อย่าลืมว่า ไม่ใช่อะไรทั้งนั้นที่มีอิทธิพลกับเรา
แต่เป็นตัวเราเองที่เป็นผู้กุมบังเหียนชีวิตอยู่ !!

คิดวันละอย่าง # 247

บางทีเราคงต้องลด ละ เลิกหลายอย่างเลยนะ 
จะได้แก่อย่างสง่าและแฮบปี้ไปด้วยกัน 
📌 อย่ายึดติด “สมบูรณ์แบบ” : เพราะความสมบรูณ์แบบดังใจมันไม่มีในโลกนี้ ถ้าติดกับมันมากๆก็คงต้องรอไปเกิดใหม่นะ
📌 ลดความกังวลเรื่องการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย : ผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก มันจะหลีกเลี่ยงความแก่ ตีนกา เหนียงคอ ความเหี่ยวได้ไหม ความเจ็บป่วยเสื่อมของอวัยวะทั้งหลายมันมาเคาะประตูแล้ว สำหรับบางคนมันเชิญตัวเองเข้ามาแล้วด้วยซ้ำ คงต้องยอมรับไปและแก่ไปอย่างสง่างาม คิดเสียว่ามันเป็นริ้วรอยประสบการณ์
📌 เลิกทำหลายอย่างพร้อมๆ กัน : สังขารมันไม่เอื้อแล้ว ต้องมีโฟกัสชัดเจน คือทำทีละอย่าง เพราะการทำทีละอย่างอย่างตั้งใจและมีสมาธิ ทำให้ใจจดจ่ออยู่กับที่ทำที่พูดจริงๆ ไม่มั่วคิดนู้นนี่ มันช่วยให้เรารู้ตัว มีสติ ไม่ลื่นไหลเลอะเทอะ ไม่อย่างงั้นทำอะไรมันจะไม่สวย หนักข้อคือซวยด้วย คือ ไม่สำเร็จสักเรื่อง
📌 หยุดโหยหาหัวโขน ความป๊อบหรือแม้แต่ความรัก : กลับมาดูตัวเองกันดีดี ธรรมชาติของเราเป็นยังไงตอนนี้ ก็ตามนั้น แก่ขนาดนี้จะต้องได้อะไรเหมือนเมื่อก่อนมันเป็นไปไม่ได้ เปลี่ยนการไล่ล่าชื่อเสียง การห้อมล้อมเอาใจมาเป็นแผ่เมตตาไปให้สมแก่ เปลี่ยนการยื้อยุดความรักมาเป็นการให้ความรัก ความหวังดี ความจริงใจ เปลี่ยนการแย่งชิงความป๊อบมาเป็นการสนับสนุนให้คนอื่นมีเวที แบบนี้ได้บุญดีนะ ดีกว่าทำปลอมน่ารักไปวันวันเพื่อให้คนสนใจแซ่ซ้อง มันไม่สมวัย คนแก่เรียกร้องอะไรมากๆมันน่ารำคาญ
📌 เลิกเป็นกังวลกับปัญหาที่มาจากปัจจัยอยู่เหนือการควบคุม : เรื่องของคนอื่น สิ่งอื่นๆที่เราควบคุมไม่ได้ก็จะกังวลไปทำไม มันบั่นทอนประสิทธิภาพตัวเองลงได้แบบไม่รู้ตัว พวกความกังวลในสิ่งที่ควบคุมไม่ได้มันขโมยเวลาและทำให้เสียสติ ไปจนถึงการดำเนินชีวิตให้มันปกติก็ไม่ได้ หมกมุ่นมากไปไม่มีประโยชน์ มีแต่ทำร้ายตัวเอง
📌 หยุดแคร์ทุกคนบนโลกนี้ : อย่าใช้ข้ออ้างคนดีให้ดูเป็นคนจิตใจดี เห็นอกเห็นใจคนทั่วไปทั้งหมด เพราะมันทำให้ลืมตัว ลืมความต้องการที่แท้จริงของตัวเอง เผลอๆเอาความอยากของคนอื่นมาเป็นของตัว มันไม่ถูก ชีวิตจะหนักอึ้งไปโดยใช่เหตุ แก่แล้วแค่ชีวิตตัวเองยังไม่ค่อยจะรอดเลย มันต้องรู้จักพาตัวเองออกมาสูดอากาศบ้าง รักตัวเองให้มากขึ้น เวลามีน้อยลงทุกวันนะ เอาชีวิตตัวเองกลับมา
📌 ออกห่างคนไม่จริงใจ : ถ้าอยากให้ชีวิตสวยๆ ก็เลือกคนที่จะใช้เวลาอยู่ด้วย หน้ากากจะอยู่กันไม่นาน บางทีมันต้องปล่อยวาง ลดตัวตนเพื่อกลับไปหาคนที่ดีกับเราจริงๆ อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไม่จ้องจะเอาเปรียบ แก่แล้วจะอยู่กันด้วยผลประโยชน์อย่างเดียวมันน่าเกลียดไปนะ
📌 เลิกมีข้อแก้ตัวทุกเม็ด : หันมารับผิดชอบในสิ่งที่ทำ เพราะไม่ว่าอะไรที่ไม่พึงใจที่เกิดขึ้น สาเหตุหนึ่งที่สำคัญ คือ ตัวเราเองที่ตัดสินใจไปอยู่ในสถานะการณ์นั้น เลิกโทษชาวบ้าน เลิกแก้ตัวให้ตัวเองสบายใจ ยอมรับความจริงไปเลย
📌 เลิกจมอยู่กับสิ่งที่ไม่ชอบ : ทำไปนานๆมันจะชิน เสียความเป็นตัวตน อาจกลายเป็นอีกคนที่ตัวเองก็ยังไม่รู้จัก ปฎิเสธไม่เป็นนี่มันจะสูบพลังชีวิต ใช้ชีวิตไม่สงบสุข แก่ไปช้ำไป เศร้าไป

คิดวันละอย่าง # 246

ความสุขเป็นงานหนักของคน

คนที่มีความสุขมากๆส่วนใหญ่เป็นคนที่มุ่งมั่นที่จะทำทุกอย่างให้เกิดความสุข เป็นงานที่หนักหนาทีเดียว เพราะต้องใช้การควบคุมตัวเองอย่างยิ่งยวด มันเป็นเรื่องที่จะไม่ตกเป็นเหยื่อของอะไรก็ตามที่ทำให้เกิดทุกข์เพื่อดึงเอาพลังกลับมายังตัวเอง...ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย 

ชีวิตคนเป็นซีรี่ส์ของการพัฒนาและเติบโตส่วนบุคคล 

สิ่งที่นับได้ว่าเลวร้ายที่สุดในการขัดขวางการพัฒนาตัวเอง คือ การนำตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น เพราะมันจะเลยเถิดไปเป็นการอิจฉาริษยา อยากได้อยากมีในสิ่งที่ตัวเองไม่มี อันนี้หนักมากโดยเฉพาะเวลาเข้าไปยังพวก social media ต่างๆ อย่าลืมว่าคนใน social media นั้นจะแสดงออกเฉพาะเรื่องที่อยากอวด มันมีแต่เรื่องดีๆ โชว์ส่วนดีที่สุดที่มีในขณะนั้น ถ้าคิดว่าอยากเป็นแบบนั้น อยากทำแบบนั้นนี่จะโอละพ่อมาก ไม่ใช่แค่มันจะเบี่ยงเบนความชื่นชมในสิ่งที่เป็น สิ่งที่มีของตัวเอง กลายเป็นว่ามันไม่ได้ทำให้เรามี productive input ให้ตัวเองเลย การรับรู้ในชีวิตคนอื่นกลายเป็นความเชื่อผิดๆ เป็นความเข้าใจผิดๆไปซะงั้น ถึงแม้จะไม่ได้คิดแบบนั้น มันก็ยังต้องโฟกัสที่ตัวเองอยู่ดี เพราะทางของเราเท่านั้นที่เราควรนำมาพิจารณาให้ดี ไม่ใช่สนใจแต่เรื่องชาวบ้าน 

ความสุขของคนเป็นเรื่องต้องฝึกฝน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการละวางตัวตน วางอีโก้ตัวเอง หรือการวางโครงสร้างความสุขในชีวิตและการรักตัวเอง พวกนี้ล้วนแต่ต้องฝึกหนักทั้งนั้น ชีวิตเดียวนะ ต้องทุ่มเทอย่างแรงเพื่อให้มี version ที่ดีที่สุดของตัวเอง

คิดวันละอย่าง # 245

เวลาเยียวยาทุกสิ่ง

อย่าไปตัดสินในสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องตัดสิน

และไม่ต้องไปรู้ในสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องรู้

เพราะเมื่อถึงเวลา..ทุกอย่างจะคลี่คลายไปเอง

การตัดสินในสิ่งที่ไม่รู้จริง 

แต่เอาบรรทัดฐานของตัวเองมาวัดคนอื่นนั้น 

....ถือว่าไม่ให้เกียรติกัน...

ถึงแม้จะเป็นเรื่องเลวร้ายแค่ไหน

มันก็เป็นเรื่องของคนๆนั้นไม่ใช่หรือ

แสดงความเห็นได้ แต่ไม่ต้องใส่อารมณ์ 

ใส่อารมณ์ปุ๊บ...มันแปลว่าตัดสินปั๊บ

บางเรื่อง...คนต้องเรียนรู้และรับผลที่เกิดขึ้นเอง

ความหวังดีบางทีมันล้ำเส้น !! 

ปล่อยให้เวลาเป็นตัวเปิดเผยทุกสิ่ง

ซึ่งในที่สุดมันจะทำให้คนได้เรียนรู้และตัดสินใจได้เอง 

เดือนดับยังต้องอาศัยเวลากว่าเดือนจะสว่างนะ 

อดีต ปัจจุบันและอนาคต

Lao Tzu กล่าวว่า 

“ถ้าเศร้าหมอง ชีวิตคุณอยู่กับอดีต 

ถ้ากระสับกระส่าย ชีวิตคุณอยู่กับอนาคต

แต่ถ้ามีความสงบ ชีวิตคุณอยู่กับปัจจุบัน”

คนเรามันมีความกังวลกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง และจมอยู่กับบางอย่างที่ได้เกิดขึ้นไปแล้ว ในขณะที่คิดถึงอนาคต ก็อย่าลืมปัจจุบันเพราะทุกขณะในปัจจุบันมันจะเปลี่ยนเป็นความทรงจำในทันทีที่เวลาผ่านไป เอนจอยกับทุกขณะที่มีเถอะ 

และ คนเรากว่าจะรู้ได้ว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะทุกข์กับสิ่งที่ผ่านไปก็อาจใช้เวลาเกือบทั้งชีวิต ซึ่งมันน่าเสียดาย การจมอยู่กับอดีตมันไม่ productive เอาแค่ว่าถ้าจะคิดเรื่องอดีตก็ถือเป็นการทบทวนไป ทบทวนว่าตัวเองผ่านอะไรมาบ้าง และอะไรที่สำคัญจริงๆสำหรับชีวิต การนี้อาจต้องใช้พลัง แรงใจรวมทั้งความเสียใจเยอะหน่อยในการก้าวข้ามไป แต่คุ้มค่าแน่นอน 

การสร้าความสมดุลในเรื่องอดีต อนาคตนี้จะทำให้เราสามารถเลือก สามารถเรียงลำดับว่าจะใช้ชีวิตอย่างไรต่อไป มันเป็นกระบวนการเปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเองจริงๆ 

ไม่มีอะไรจีรัง

เวลาดีดีก็แค่ชั่วคราว เวลาแย่ๆก็แค่ชั่วคราวเหมือนกัน

ดังนั้น เมื่อมีเวลาดีดีก็เอนจอย ชื่นชมไป
พอเจอเรื่องแย่ๆ ก็แค่ต้องรู้ว่ามันจะผ่านไปในที่สุด
โลกยังไม่แตก มันขรุขระไปหน่อย

ชีวิตมีขึ้นมีลง มีลดมีเลี้ยว มีเปรี้ยวมีขม
มัน คือ journey ไม่ใช่ destination
ทุกอย่างเป็นเรื่องชั่วคราวตามวิถีชีวิต
คนเราก็แค่ make the most out of all of it 😊

การรับรู้ คือ เรื่องสำคัญ

มันคือเรื่องจริงนะ วิธีที่เราตีความและเข้าใจโลกมันส่งผลตรงต่อความเชื่อ วิถีการดำรงชีวิต 

การรับรู้ของเราสร้างอคติพอๆกับสร้างความเข้าใจ สร้างความกลัวพอๆกับสร้างความอยากรู้อยากเห็น แล้วอะไร คือ สิ่งที่คนต้องรับรู้ การเปิดกว้างให้ตัวเองรับรู้แค่ไหนจึงเพียงพอ ส่วนใหญ่คนต้องการรู้มากกว่าที่รู้ สังคมเน้นความสำคัญของการศึกษา การเรียนรู้ การค้นคว้าคือสิ่งที่เราทำมาตลอด แต่ทว่าการศึกษาก็ไม่ได้ทำให้เรารับรู้และเข้าใจอะไรมาก มันยิ่งยากเข้าไปอีก 

แล้วเราจะเรียนรู้ยังไงในสิ่งที่ไม่รู้ จะต้องรับรู้อะไรยังไง? 

มันคงต้องเริ่มที่ถามตัวเองไปว่า อะไรที่เราไม่รู้และเราต้องการเรียนรู้มากขึ้นในเรื่องใด มันขึ้นกับการ “อยากรับรู้” ของเราแล้ว ไม่ได้ขึ้นกับว่าสังคมต้องการให้เรารู้เรื่องอะไร 

แต่สิ่งสำคัญที่ต้องรู้ คือ การผิดไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพราะมันเป็นวิถีในการเติบโตของคน มันทำให้เราขยายขอบข่ายการรับรู้ได้ดี 

อย่าเสียเวลากับคนที่ไม่ใช่

ข้อคิด :

ถ้าใครไม่อยากอยู่กับเรา ก็ปล่อยไป
ถ้าใครไม่ต้องการเรา ก็แค่จากไป
คุณไม่ได้อยู่ในโลกนี้เพื่อตอกย้ำให้คนยอมรับในคุณค่า
คุณอยู่เพื่อเรียนรู้ สร้างสรรค์ เติบโต และ
ใช้ชีวิตเพื่อหล่อเลี้ยง เพื่อให้ความรัก
คนที่คู่ควรเท่านั้นที่จะทำให้เรารู้สึกดี มีค่า 

อย่าเสียเวลากับคนที่ไม่ใช่

คิดวันละอย่าง # 244

การเป็นผู้ใหญ่ ไม่ใช่อายุที่เพิ่มขึ้น

มัน คือ วิธีคิดและพฤติกรรม “เป็นผู้ใหญ่”

➡️ อย่าขโมยซีน : ไม่ต้องทำตัวเด่นตลอดเวลา การพูดถึงแต่เรื่องตัวเองมันเด็กๆและน่าเบื่อ การใส่ใจ การให้ความสนใจและเรื่องราวของคนอื่นอย่างจริงใจนั่นแหละที่ทำให้เป็นผู้ใหญ่ที่ไม่คิดถึงแต่ตัวเอง ใจกว้าง มีน้ำใจ เปิดโอกาสให้คนอื่นได้ฉายแสง

➡️ ถูกที่ถูกเวลา : เป็นผู้ใหญ่ต้องรู้จักกาละเทศะ แต่ไม่ได้หมายความว่าต้องตีหน้าเก๊กขรึมจริงจังตลอด ต้องแยกแยะได้ว่าอยู่กับใครและเวลาไหนควรเล่นหรือควรจะจริงจัง อยู่กับเพื่อนก็ติงต๊องไร้สาระได้ ซึ่งไม่ได้เสียความเป็นผู้ใหญ่ขนาดนั้น

➡️ อย่าไร้เดียงสา : อะไรเกิดขึ้นก็ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่ทราบค่ะ การทำแอ๊บอินโนเซนต์ไม่ได้น่ารัก มันจงใจก่อความรำคาญแบบไม่นึกถึงใจคนรอบข้าง ต้องรู้จักสังเกตคน ความเป็นไปรอบข้าง ไม่เอาแต่ใจตัวเอง จึงจะสามารถยอมรับ เข้าใจและมีพฤติกรรมเป็นผู้ใหญ่ได้ ตอบสนองตามความจริง

➡️ ปล่อยได้ ปล่อยไป : การเงียบก็ทำให้รู้ว่าไม่พอใจได้ ไม่ต้องถึงกับโต้เถียง เอาชนะคะคาน มีอะไรที่ไม่พอใจก็แค่บอกตรงๆไป หรือแค่เดินหนีไปก็จบเรื่อง อย่าเก็บเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่ได้สำคัญอะไรมาใส่ใจ

➡️ มั่นใจ เป็นตัวเอง : ถ้ามีบางนิสัยที่แปลก ไม่เหมือนชาวบ้านและมันไม่ได้ส่งผลต่อการเข้าสังคม ไม่ได้ทำร้ายหรือทำให้ใครเดือดร้อน ก็ยอบรับและแสดงตัวตนที่แท้จริงไปได้ ไม่ต้องแสร้งเป็นอะไรที่ทำให้ตัวเองต้องอึดอัดรู้สึกไม่ดีเพื่อให้ดูดี

➡️ ยืดอก รับผิดโดยดี : การยอมรับผลจากการกระทำของตัวเองถือได้ว่าสำคัญมากในการเป็นผู้ใหญ่ ทั้งคำพูดและการกระทำมันส่งผลต่อตัวเองและคนรอบข้างทั้งนั้น ถ้ารู้ว่าทำผิดก็ยอมรับ มันไม่ได้ยากแค่ขอโทษอย่างจริงจังและจริงใจ

คิดวันละอย่าง # 243

เรียนรู้กันไป..สวัสดีแมลงสาบ

หลายคนคงยี้มาก แต่เจ้าแมลงสาบนี่มันดำรงชีวิตมาอย่างยาวนาน ประมาณว่า 300 ล้านปีก่อนเลยนะ เป็นหนึ่งในบรรดาสัตว์ที่สูญพันธุ์ยากเป็นอันดับต้นๆ ตัวใหญ่โตอย่างไดโนเสาร์ยังสูญพันธุ์ แต่แมลงสาบยังอยู่ !! คือ มันมีปัจจัยหลายๆ อย่างที่ส่งผลให้สามารถดำรงชีวิตอยู่นานกว่า ซึ่งน่าเรียนรู้ใช้ได้เลย 

อย่างแรก คือ การปรับตัว แมลงสาบมี ความสามารถในการปรับตัวอย่างยอดเยี่ยม สามารถปรับตัวได้กับทุกถิ่นทุกที่ กินได้แทบทุกอย่าง คือ ไม่เรื่องเยอะ คนเราถ้าจะอยู่ได้นานและอยู่ได้ดี การปรับตัวนี่แหละสำคัญ ถ้าเงื่อนไขไม่มากเกิน อยู่ที่ไหนก็อยู่ได้อย่างมีความสุขนะ พอมีความสุข ไม่ทุกข์มาก สุขภาพก็ดีตามมา สบายใจด้วย 

คราวนี้มาดูอีกอย่าง คือ เรื่องขนาด มันตัวเล็ก หลบหลีกได้ว่องไว ก็ให้หวนคิดถึงคนที่ชอบพองตัว อัตตาโตๆ นี่จะอยู่ยากมาก คือ เป็นคนไม่ต้องทำใหญ่โต ทำตัวเล็กๆธรรมดาๆเข้าไว้ ไม่ต้องถามคนอื่นว่ากูเป็นใคร พ่อกูเป็นใครก็ได้ ถ้าเราทำตัวให้เล็กเราก็จะมีความว่องไวในการหลบหลีกทุกข์และอุปสรรคนานานับประการ คือ อัตตาจะน้อย ไม่เป็นจุดเด่นที่คนคอยจะมาจ้องจัดการให้ปวดหัว 

อีกอย่างคือการหาโอกาสดี แมลงสาบออกหากินเวลากลางคืน มันปลอดคน ไม่มีใครรบกวน คนเราก็ต้องมีการหาช่องทางของตัวเอง หาเวลาที่เหมาะสมสำหรับตัวเอง ที่จะอยู่รอด สร้างอะไรดีดีให้ตัวเองเหมือนกันนะ ไม่ต้องไปวุ่นวายกับชั่วโมงเร่งด่วนเหมือนคนอื่น แสวงหาทางของตัวเองไป ดูจังหวะดีดีให้ตัวเองก็แล้วกัน

สุดท้าย คือ แมลงสาบไม่พึ่งใคร เพศเมียสามารถสืบพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศได้ ผลิตไข่ที่ฟักเป็นตัวได้โดยไม่ต้องมีการปฏิสนธิ เป็นอิสระแก่ตัวมาก ไม่ต้องอาศัยพึ่งพาใครเพื่อเพิ่มผลิตภาพ 55 เป็นผู้หญิงไม่ต้องอิงพิงผู้ชายทุกเรื่องก็ได้มั๊ง อยู่สวยๆไป ทำอะไรได้ด้วยตัวเองดีที่สุดนะ

มีทุกข์ก็แก้ทุกข์

มีทุกข์ก็แก้ทุกข์ มันอาจไม่ง่าย แต่ไม่ใช่ทำไม่ได้ การปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความเฉานาน มันไม่สร้างสรรค์ มีแต่ทำร้ายตัวเอง คือ คิดซ้ำไปมา ยิ่งคิด ทุกข์ยิ่งโถมเข้ามา แต่คนที่ผ่านมาได้นี่ถือว่าแจ่มจันทร์ พวกนี้เก่ง รู้ว่าต้องทำในสิ่งที่ควรทำ รู้ตัวเองและไม่ทำตัวผิดแผกจากธรรมชาติของตัวเอง อันนี้ คือ เมตตาตัวเอง มันจะมีแสงเรืองๆอุ่นๆออกมาให้คนอื่นได้ซึมซับด้วย จะประมาณมีเมตตามากจนเผื่อแผ่ให้คนอื่นได้ ไม่เห็นแก่ตัว ไม่หมกมุ่นแต่เรื่องตัวเอง คิดเผื่อคนอื่นด้วยอีกต่างหาก เพราะพวกนี้ชื่นชมในชีวิตที่ดีของตัวเอง ไม่มัวรันทดในสิ่งที่ตัวเองไม่มีไม่ได้ หรือ ผิดหวัง คนเหล่านี้ใครอยู่ใกล้ก็แฮบปี้ 

มันอยู่ที่เราละ 

ว่าอยากสร้างความสุข หรือ ความทุกข์ให้ตัวเองและคนรอบข้าง

คิดวันละอย่าง # 242

สิ่งที่ “ใช่” สำหรับบางคน อาจ “ไม่ใช่” สำหรับเรา

คนไม่รู้จักเราดีพอ ไม่พอใจในสิ่งที่เราคิดหรือทำ
ทั้งที่มันเป็นเรื่องดี เรื่องถูกต้อง
มีพฤติกรรมไม่สร้างสรรค์ มีเสียดสีให้น่าเจ็บใจ
ช่างเถอะ ปล่อยไป อย่ารู้สึกแย่ มันก็แค่หมาเห่า 

คนที่ไม่รู้จักเราดีพอ ต่อให้เราอยากจะอธิบาย
...ก็ไม่พร้อมจะยอมรับฟัง...
ส่งผลให้เกิดความเข้าใจผิดได้อีก
ไม่มีทางจะอยู่ข้างๆเวลาที่เราทุกข์ พลาด เสียใจ
พูดง่ายๆ คือ ไม่แคร์

ดังนั้นถ้าเอาชีวิตไปแคร์กับพวกไม่แคร์
มันเครียดโดยเปล่าประโยชน์ บางทีปวดใจ
น้ำหนักความคิดของคนที่ไม่รู้จักเรา คือ ตัวถ่วง
ตัวถ่วงความอิสระ ตัวยับยั้งการใช้ชีวิตของเรา

ชีวิตคนไม่ได้ยาวขนาดนั้น และมีแค่หนึ่งชีวิต
ใช้ชีวิตของตัวเองไป อย่าได้แคร์
มันชีวิตเรา ไม่ใช่ชีวิตคนอื่น อย่ามายุ่งกันเลย

คิดวันละอย่าง # 241

พวกไม่มีความสุขในชีวิต

เวลาคนไม่มีความสุข อาการจะน่ารำคาญและน่าเป็นห่วง คือ อะไรก็โกรธ ไม่พอใจ เรียกร้องความสนใจแปลกๆ อยากมีบทบาททุกเวที กดดันทำให้คนอื่นรู้สึกแย่ ไม่ฟังความเห็นของคนอื่น คนเหล่านี้ไม่เห็นความสวยงามในคนอื่นเพราะไม่เคยเห็นความสวยงามของตัวเองเช่นกัน มันเป็นเพราะ

➡️ ชีวิตรันทด : ติดนิสัยระบายความรันทดต่างๆนานา คือเติบโตมาแบบไม่เต็ม ถูกกระทำถูกกดดัน ถูกบังคับมาตั้งแต่เด็ก เลยต้องระบายความคับข้องออกไปให้คนอื่น ต้องหาทางทำมึนบ้าง พาลบ้าง กลั่นแกล้งคนอื่น หรือ พูดจาแย่ๆเสียดสีคนอื่น
➡️ ชีวิตโดดเดี่ยว : รู้สึกว่าตัวเองอยู่ชายขอบ ไม่ได้รับความสนใจ รู้สึกว่าไม่มีใครรัก จึงต้องการความสนใจ เลยเลือกใช้ความแรงที่ไม่เข้าท่ามากกว่าปัญญา เพื่อให้รู้สึกมีบทบาท มีอำนาจบ้าง
➡️ ชีวิตต่ำตม : ไม่มีความพึงพอใจในชีวิตตัวเอง ไม่ดีพอ ไม่หล่อไม่สวยพอ ไม่ฉลาดพอ จึงต้องมองหาวิธีให้ตัวเองรู้สึกดีกว่าคนอื่น กดคนอื่น พูดง่ายๆคือ อิจฉาคนอื่นตลอดเวลา ความพอใจในตัวเองต่ำมาก
➡️ ชีวิตมีแต่อีโก้ : อันนี้ตรงกันข้ามกับพวกต่ำตม คือ ผยองในตนเองว่าสิ่งที่ทำ หรือสิ่งที่คิดนั้นดีที่สุด ไม่ฟังใคร เอาตัวเองเป็นใหญ่ อีโก้ขึ้นสูงจนลงไม่เป็น เมื่อเจอกับอะไรที่ท้าทายว่าตัวเองไม่ได้ถูกไปทุกอย่าง อาจมีเป็นบ้าได้

รู้แบบนี้...แผ่เมตตาไป
เราไม่ใช่คู่ต่อสู้ พวกนี้ต้องต่อสู้กับตัวเอง !!