คิดวันละอย่าง # 233

ที่คิดว่า “ดี” อาจ “ไม่ดี”

นายที่คิดว่าตัวเองใจดี ไม่ติเตียนใคร

ไม่สามารถพัฒนาลูกน้องได้

ครูที่ใจอ่อน ไม่เอาจริงเพราะสงสาร

ลูกศิษย์ไม่มีวันเก่งไปได้

บางทีที่เราคิดว่ารักษาน้ำใจคนอื่น

กลับทำร้ายคนอื่นก็มี 

คือ ถ้าไม่ถูกต้อง แล้วเพิกเฉย

มันทำร้ายกันมากกว่า

คนจะได้ใจ แล้วทำผิดไปเรื่อยๆ 

ชาตินี้ไม่มีวันรู้ว่าอะไรผิดอะไรถูก 

ที่แย่ไปกว่านั้น คือ ใจดีเพราะอยากรักษาภาพ

ภาพลักษณ์ต้องเป็นคนใจดี ไม่ว่าไม่่ด่าใคร

อันนี้หนักมาก คือ เป็นนางฟ้าเทวดาคนดีทั้งปี

มันไม่ได้หวังดีเลยนะ 

กลับทำให้สถานะการณ์มันย่ำแย่ไปกว่าเดิม

การไม่ “ฟันธง” การ “กั๊ก” นั้น

ที่จริงแล้ว คือ การเป็นคนไม่ตรงไปตรงมา

เป็นการเอาตัวรอดที่น่าเกลียดมาก

มันคุมเครือ ไม่ชัดเจน

แบบนี้ถือว่า “อ่อนมาก” ด้านการบริหารจัดการ

ไม่ใช่มีผลกระทบเรื่องงานอย่างเดียว

มันกระทบความสัมพันธ์ไปสุดซอย

ที่สื่อสารไม่เข้าใจ ที่พัฒนาอะไรไม่ได้

ก็มาจากการ “อยาก” เป็นคน(ดู)ดีมากเกินไปนี่แหละ 

คิดวันละอย่าง # 232

ไม่มีใครดีได้ 100%

มีเห็นแก่ตัว มีงก คิดเอาเปรียบ
ให้แล้วต้องได้เครดิต
สละแล้วต้องการสรรเสริญ
อคติต่อชาติพันธุ์ เพศสภาพ ฯลฯ
จงยอมรับในด้านมืดตัวเองบ้าง
(พระจันทร์ยังมีด้านมืด)
มันไม่ทำให้คราบคนดีจืดจางไปได้
(ถ้าดีจริง)

ที่ควรทำ คือ เพิ่มความใจดีและยอมรับความจริง
หัดให้ ในสิ่งที่ไม่อยากให้ ไม่ถาม ไม่ทวง
หัดเสียสละ ในสิ่งที่เคยสบาย ไม่หงุดหงิดคิดมาก
หัดคิดถึงคนอื่นก่อนจะลงมือทำอะไร
ถ้าว่างๆก็หัดลองคิดว่าเป็นคนตายดูบ้าง
ลองดู..
ด้านมืดอาจไม่ได้หายไปในทันที
แต่มันจะจางลงไปเรื่อยๆ

หากยังยึด ยังปิด ยังซ่อน
อาการนี้จะยากเกินเยียวยา
จนตาย..ก็ยังหลงว่า “ตัวเองดี” ก็เป็นไปได้

จะตัดสินใคร โปรดเข้าใจด้วย

การ “ตัดสิน” นั้นง่าย

การ “เข้าใจ” นั้นยาก
เพราะว่าการเข้าใจ....
...ใช้ความเอื้ออาทร
...ใช้ความอดทน
...ใช้ใจดีดีที่เชื่อว่าคนยังมีจิตใจดี
แม้จะพลาดไปบ้าง...

การตัดสินมีแต่ทำให้เกิดช่องว่าง
การเข้าใจมีแต่จะเติบโตไปด้วยกัน

จะตัดสินใคร โปรดเข้าใจด้วย

จงลุกขึ้นใหม่อย่างสง่างาม

การล้ม ผิดพลาด ถูกทำร้าย ผิดหวัง ไม่ใช่เรื่องใหญ่
ถ้าเราสามารถ "เรียนรู้" และ "ได้อะไร" จากมัน

ลุกขึ้นใหม่อย่างสง่างาม
เวลาที่เราทำได้ เราชนะ มันทำให้รู้สึกดีนะ
ยิ่งชนะในขณะที่คนอื่นคิดว่าเราทำไม่ได้
...มันสวรรค์ชัดชัด โคตรดีเลยแหละ 

เป็นกำลังใจให้นะ 🥰

คิดวันละอย่าง # 231

ชีวิตคนเอาแค่มี “กรอบ” ก็ยากแล้ว

กรอบในที่นี้ คือ กรอบความคิด 

เป็นวิธีการรับรู้ มองเห็น เข้าใจ 

และตีความสิ่งที่อยู่รอบตัวของคนเรา

มันจะนำไปสู่เป้าหมายที่ต้องการ

เป็นวิธีการจัดการ เป็นวิธีแก้ปัญหา

ตลอดจนการพิจารณาทางเลือกต่างๆในชีวิต

กรอบความคิดจึงเป็นแผนที่ในใจ

ที่จะกำหนดทัศนคติ 

และทัศนคติจะกำหนดพฤติกรรม 

ซึ่งบางทีกรอบนี่เองที่เราเข้าใจผิด

ว่าพฤติกรรมของเรามี “เหตุผล” 

เราไม่ได้มีเหตุผล เราแค่หาเหตุผล

ที่ทำให้มันเกิดความชอบธรรม (ดูดีกับตัวเอง)

มันเป็นแค่การทำ หรือ ไม่ทำ ตามกรอบคิด

…..ของตัวเอง......

รีมิกซ์ รีเมค แหกกรอบก็ว่ายากแล้ว

ขืนชีวิตมีกฎที่ตายตัว ต้องทำ เปลี่ยนไม่ได้

มันจะโอละพ่อขนาดไหน

ทำอะไร ไม่ทำอะไร...ก็อ้างกฎ

อ้างกฎปุ๊บ หยุดคิดปั๊บ สมองไม่ต้องมีเลย

แต่ที่หนักพอๆกัน คือ ไม่เคยมีกรอบในการคิด !!

ศีลเสมอแล้วเจอกัน !!

ศีลเสมอแล้วเจอกัน !! 

คำว่า “เสมอ” = กลมกลืน ไม่เป็นอื่น
ไม่ว่าพูดอะไร ทำอะไรก็จะเข้าใจกันได้ง่าย
ที่เป็นปัญหา ยุ่งยากทุกวันนี้
เพราะห่าง เพราะเหมือนอยู่คนละโลก
ศีลไม่เสมอกัน !!

ปัญญาที่จะคุยกัน ก็ไม่เท่า
หลักการที่ยึดก็มีแต่หลักกู
คุยกันไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจ
มีพาลหงุดหงิดได้ หรือ ทะเลาะตลอด

การเลือกคบคนจึงต้องดูลึก
ไม่ใช่ดูแต่ภายนอกแล้วมันจะโอ
ต้องดูที่ ศีล สติ ปัญญาเท่านั้น
จะอยู่กันได้นาน 

การ “ไม่เสมอ” ทำให้เปลี่ยนแปลงยาก
เข้าใจยาก ปรับยาก ให้อภัยยาก
ถึงฝ่ายหนึ่งปรับ แต่อีกฝ่ายไม่เปลี่ยน
มันเข้าไม่ถึง ไปกันไม่ได้นะ

คิดวันละอย่าง # 230

ส่องกระจกแล้ว "ยิ้ม" ไป 😁

เรายังเป็นเราเหมือนในอดีตหรือเปล่า
เรายังมีความสุข ยังขำๆ หัวเราะสนุกอยู่ไหม
หรือ ตอนนี้เป็นอีกคนหนึ่งไปแล้ว
กลายเป็นคนมีความสุขน้อยลง
โดดเดี่ยว เหนื่อย ล้า ท้อแท้

การยิ้มง่าย สุขง่ายๆมันหายไปไหน
ทำไมเดี๋ยวนี้อะไรก็ไม่ปล่อยวาง
เมื่อเติบโต คนน่าจะมีชีวิตที่ดีขึ้นนะ
งานมี เงินมี สังคมก็มี
ทำไมยิ่งวัน ความสุขลดลงเรื่อยๆ

ไปส่องกระจกดีดีอีกที
ถามตัวเอง..นี่ใช่เราไหม
นี่เป็นภาพเราที่เคยคาดหวังหรือเปล่า
ชีวิตมันแย่ขนาดนั้นเลยหรือ

เฮ้ย ก็ยังคนเดิมนะ
ลองยิ้มดู ก็เป็นยิ้มที่ดีนี่นา
เอาใหม่ๆ คนเดิมนี่แหละ
แต่ว่า อย่าเครียดๆ เอาที่สบายใจ
คืนความสุขให้ประชาชนกันหน่อย 

ขอรักสักดอก

ความรักเป็นอนิจจัง ไม่เคยเที่ยง 

จึงมีว่า รัก คือ ทุกข์
ที่ทุกข์ คือ รับการเปลี่ยนแปลงไม่ได้
ที่ทุกข์ คือ อยากครอบครอง
ที่ทุกข์ คือ เน้นความต้องการของตัวเองเป็นหลัก
แบบนี้เป็นรักของปีศาจ
คือ รักของข้า ใครอย่าแตะ
เห็นแก่ตัว มีแต่กอบโกย
เป็นรักไม่แท้เพราะมีแต่รักตัวเอง
ร้อนรุ่ม กลุ้มทั้งวัน ฝันร้ายทั้งคืน

ถ้าอยากได้รักสักดอก ที่ได้แล้วเย็นเป็นสุข
มันต้อง รักบวกกับเมตตา
คือ ปรารถนาให้คนที่เรารักมีความสุข
รักแบบมีคุณธรรมในจิตใจ
รักแบบพร้อมช่วยเหลือเกื้อหนุน
รักแบบไร้อคติ
แผ่เมตตา บริสุทธิ์ๆไป
ไม่ว่ารักใคร รักแบบไหน...
รักจะเป็นดังสายน้ำเย็นไหลรื่นชื่นใจ

คิดวันละอย่าง # 229

คนจะไม่ได้ยิน “เสียงความจริง” เลย
หากว่ากักขังตัวเองอยู่ใน “อดีต”
หรือ ติดกับดักของ “อนาคต” 

“เสียงความจริง” มันสำคัญมาก
เพราะว่ามันคือ “ปัจจุบัน” 

เราอาจภูมิใจกับความสุข ความสำเร็จในอดีต
แต่ถ้าโอนอ่อน โอบอุ้มไว้
ก็คือ การเอาอดีตมาตัดสินเรื่องต่างๆในปัจจุบัน
กลายเป็นคนหลงยุคไปง่ายๆ
การคิด วิเคราะห์อะไรก็ไม่ทันการณ์
พาลมีตรรกะผิดเพี้ยนได้ 

การมองอนาคตไม่ใช่ไม่ดี
แต่ถ้าอ่อนไหว อิงแอบอนาคตมากไป
มันจะเป็นการมโนไปได้
อนาคตยังมาไม่ถึง ไม่มีใครรู้
จะเกิดความกังวลที่บั่นทอนความสุขในปัจจุบัน
ยิ่งคาดหวังมาก หลีกเลี่ยงผิดหวังได้ยาก

การจะได้ยิน “เสียงความจริง” คือ
…อยู่กับปัจจุบัน...
มันเป็นการควบคุมความคิด มีสติ
ฝึกง่ายๆ ทำทีละอย่าง เช่น
กินข้าวก็กินข้าวไป ไม่ต้องเล่นโทรศัพท์

คุมความคิด คุมสติได้ก็อยู่กับปัจจุบันได้
จะได้ยินเสียงความจริงว่ากำลังทำอะไรอยู่
รู้ทันความคิดและการกระทำของตัวเอง

ที่สำคัญ ถ้าอยู่กับปัจจุบัน...
“เสียงความจริง” จะช่วยให้ชีวิตเราจะเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ

เรื่องของชีวิต...อยู่ที่จริตจะคิดไป

จะเสียใจ ทุกข์ใจไปทำไม
วันดีดีในชีวิตให้ความสุข
วันไม่ดีก็ได้ประสบการณ์ไป
วันเลวร้ายที่สุด คือ บทเรียน
วันดีที่สุด คือ ความทรงจำ
Life is only as good as your mindset
#อยู่ที่จริตจะคิดไป

สิ่งที่ต้องกำจัด...เพราะมันทำลายองค์กร

สิ่งที่ต้องกำจัด...เพราะมันทำลายองค์กร

➡️การไม่เสมอต้นเสมอปลาย : คนในองค์กรต้องมีความเสมอต้นเสมอปลาย พูด สัญญาอย่างไรทำให้ได้ตามนั้น มี Time Line การบริหารจัดการที่ชัดเจน ไม่เช่นนั้นความไว้วางใจจะไม่มีเหลือ และจะพลอยมีวัฒนธรรมลื่นไหลโกหกเพื่อเอาตัวรอดตามมา 

➡️การอยู่แต่ใน Comfort Zone : เป็นบรรยากาศที่คนจะสนใจแต่งานตัวเอง ต่างคนต่างทำ ไม่ปรึกษาหรือแลกเปลี่ยนไอเดียกัน ไม่มีภาพของการแบ่งปันความคิด การทำงานไม่สนุกไม่มีความสุข คนก็แค่มาทำหน้าที่ให้จบไปวันๆ องค์กรจะไม่มีการพัฒนาอย่างสร้างสรรค์ 

➡️การทุจริต : อันนี้ถือว่าร้ายแรง บ่อนทำลายองค์กรที่สุด ไม่จัดการทันทีจะกลายเป็นวัฒนธรรมที่เลวร้ายในองค์กร คนที่ทุจริตจะเหมาเอาเองว่าการกระทำทุจริตไม่ใช่อาชญากรรม และลามปามไปถึงมุมมองที่คนในองค์กรจะเห็นพฤติกรรมทุจริตว่าเป็นพฤติกรรมที่ไม่ผิด จะทำให้คนสามารถกระทำการทุจริตในงานได้อย่างปกติ เป็นการส่งเสริมให้คนกระทำการทุจริตโดยปราศจากความรู้สึก สำนึก และตระหนักว่าการกระทำนั้นผิดจริยธรรมหรือกฎหมาย แบบนี้มีแต่เสื่อมลงทุกวัน ไม่มีวันเจริญ

เหนื่อยไหม

สำหรับคนรู้สึกเหนื่อยล้ากับสิ่งที่ผ่านมาในชีวิต
อาทิตย์ที่ผ่านมามันสาหัส
อะไรก็มืดมัวหม่น
รู้สึกถดถอยด้อยค่า
สะกดคำว่า “ยังไหว” แทบไม่เป็น
สิ้นแล้วซึ่งศรัทธาทั้งปวง
อะไรก็ผิดพลาดไปทุกอย่าง
เอาใหม่นะ
คุณยังเจ๋ง
คุณทำให้โลกนี้สดใสได้
คุณมีความสามารถที่จะทำอะไรได้อีกหลายอย่าง
ที่สำคัญ..คุณยังมีเวลา
จะมีสิ่งดีดีเข้ามาหาแน่นอน

อดทนไว้นะ...คนอื่นทำได้ เราก็ทำได้

คิดวันละอย่าง # 228

ความเข้าใจทำให้ใจกว้าง

ที่คนมักยึดตนเองเป็นศูนย์กลาง
สนใจแต่ความคิดของตนเอง
ไม่รับฟังและไม่สนใจคนอื่น
เพราะ “เครื่องรับเสีย” ใช้แต่เครื่องส่ง
อยากให้ใครๆสนใจ เข้าใจตัวเอง
เลยได้แต่ “ส่งออก” ไม่มีนำเข้า
มันไร้เสน่ห์ สวยหล่อแค่ไหนก็เอาไม่อยู่

คนที่น่ารักแท้จริง คือ.....
คนที่เครื่องส่งไม่เสีย เครื่องรับก็ไม่เสีย
คนที่พร้อมจะเข้าใจคนอื่นก่อน !!
อันนี้ คือ อุปนิสัยที่ 5 ของ Stephen R. Covey's "The 7 Habits”
เข้าใจผู้อื่นก่อนจะให้ผู้อื่นเข้าใจเรา
seek first to understand, then to be understood 😉
ที่ว่าไว้ คือ ต้องคิดแบบ win-win และ ต้องฟังเป็น
win-win ทำให้โลกไม่ต้องมาหมุนรอบตัวเรา
เราจะยอมที่เข้าใจคนอื่นก่อนทันที
ฟังเป็น คือ ไม่ใช่แต่ตั้งใจฟัง แต่ฟังอย่างเข้าใจ

พอเข้าใจ....ใจจะเปิดกว้างมากขึ้น
ฟังด้วยหู รู้ด้วยหัวใจ ไปกับด้วยความรู้สึก
สุดท้ายจะได้รับความลึกของความหมาย
ที่สุดของที่สุด คือ ความเข้าใจ การรู้สึก และการยอมรับ