มันคือเรื่องจริงนะ วิธีที่เราตีความและเข้าใจโลกมันส่งผลตรงต่อความเชื่อ วิถีการดำรงชีวิต
การรับรู้ของเราสร้างอคติพอๆกับสร้างความเข้าใจ สร้างความกลัวพอๆกับสร้างความอยากรู้อยากเห็น แล้วอะไร คือ สิ่งที่คนต้องรับรู้ การเปิดกว้างให้ตัวเองรับรู้แค่ไหนจึงเพียงพอ ส่วนใหญ่คนต้องการรู้มากกว่าที่รู้ สังคมเน้นความสำคัญของการศึกษา การเรียนรู้ การค้นคว้าคือสิ่งที่เราทำมาตลอด แต่ทว่าการศึกษาก็ไม่ได้ทำให้เรารับรู้และเข้าใจอะไรมาก มันยิ่งยากเข้าไปอีก
แล้วเราจะเรียนรู้ยังไงในสิ่งที่ไม่รู้ จะต้องรับรู้อะไรยังไง?
มันคงต้องเริ่มที่ถามตัวเองไปว่า อะไรที่เราไม่รู้และเราต้องการเรียนรู้มากขึ้นในเรื่องใด มันขึ้นกับการ “อยากรับรู้” ของเราแล้ว ไม่ได้ขึ้นกับว่าสังคมต้องการให้เรารู้เรื่องอะไร
แต่สิ่งสำคัญที่ต้องรู้ คือ การผิดไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพราะมันเป็นวิถีในการเติบโตของคน มันทำให้เราขยายขอบข่ายการรับรู้ได้ดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น