ความเป็น “เมืองขึ้น” = ความเป็น “ทาส”

ทุกวันนี้คนเรากลายเป็นเมืองขึ้นของอะไรต่อมิอะไรเยอะมาก 

…แต่กลับอยากได้ “ความสุข” “ความสบายใจ”...ดูมันย้อนแยงพิกลนะ
เมื่อมาคิดดูแล้ว...การเป็นเมืองขึ้นนี่...ไม่ค่อยดี เสียอิสรภาพไปจนถึงเสียศูนย์

เป็นเมืองขึ้นของเวลา :
เป็นเมืองขึ้นอดีตและอนาคต แต่ไม่ยอมเป็นเมืองขึ้นของปัจจุบันที่มันจริงยิ่งกว่าจริง 

เป็นเมืองขึ้นของบุญ :
จดจ่อกับบุญจนกลายเป็นเครื่องเหนี่ยวรั้งความเจริญก้าวหน้าทางธรรม 

เป็นเมืองขึ้นของความรัก :
กระเสือกกระสนดิ้นรนหา ไข่วคว้าจนลืมว่ารักจริงคือไม่ปรารถนาแม้แต่การรักตอบ

เป็นเมืองขึ้นของสังขาร :
ยื้อจนสุด ไม่ได้คิดเลยว่าคนนี่มันแค่เกิด แก่ เจ็บตายนะ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ผอมก็ตาย อ้วนก็ตาย สวยหล่อก็ตาย ยังไงก็ตาย ให้ธรรมชาติจัดสรรไป

เป็นเมืองขึ้นของเกียรติ :
ตัวใหญ่มาก แตะต้องไม่ได้ เกียรตินี่ต้องคนอื่น “ให้” ไม่ใช่ยึดมาแล้วจะมี

เป็นเมืองขึ้นของการกิน :
แดกก็มาก อดก็มี ยั้งๆเอาแต่พออยู่พอสุขพอดี 

เป็นเมืองขึ้นของความเก่ง :
ไม่ใช่เก่งไม่ดี แต่เน้นเก่งนั้นมันทำให้โลกนี้ไม่สมดุล ต้องได้ที่ 1 มันมีอยู่ที่เดียว แล้วคนที่เหลือละ ถูกละเลยหรือไง ใจร้ายไปนะ สังคมอยู่ไม่ได้ 

เป็นเมืองขึ้นของเงิน :
คำเดียวง่ายๆ คือ “งก” และเลยเถิดไปเป็นไร้ศักดิ์ศรี ให้คนว่าได้ เงินต้องมีก็จริง แต่จ้องจะเอาจนเดือดร้อนชาวบ้านนั้น ไม่ไหวนะ มั่งคั่ง 4.0 ไปไหม

เป็นเมืองขึ้นของคน :
คนนี่จะเป็นคนในครอบครัว เพื่อน คนร่วมงานหรือคนอื่นได้หมด มันแปลว่าเราเปิดประตูให้คนเข้ามาจัดการชีวิตของเรา เป็นสุขก็ดีไป ถ้าเป็นทุกข์ก็หาทางปลดแอกไป

เป็นเมืองขึ้นของความกลัว :
โลกนี้สิ่งน่ากลัวมีมาก กลัวไปหมดก็ไม่ต้องอยู่กันแล้ว กลัวก็อยู่บ้านไป ความกลัวเป็นโรคติดต่อ มันแพร่ไปง่ายมาก เป็นตัวแม่ “แพร่กลัว” นี่มันจะบาปนะ ไม่พัฒนาอะไรให้ดีขึ้นได้เลย ไม่เปลี่ยนแปลง เดิมๆไป..มันจะดีหรือ...

คงมีอีกมากมายนะ...ที่เราเป็น “เมืองขึ้น” กันอยู่ทุกวันนี้
ถ้าชีวิตคนเราต้องขึ้นกับ...นู่นนี่นั่นจึงจะสุข.. มันสุขจริงหรือ
ถ้ายอมสุขแบบนั้น มันแปลว่า ชีวิตถูกปล้น !!
และถูกปล้นแล้วปล้นเล่า...ปล้นไปเป็นทาสอยู่ทุกลมหายใจกันเลยนะ...
เลือกเอา จะถูกปล้นกันทั้งชาติก็ว่าไปตามนั้น
กรรมใคร..กรรมมัน...

ความเป็น “เมืองขึ้น” = ความเป็น “ทาส”

(อนุสนธิจากการไปร้อง hotel california มาเมื่อวันก่อน 55)