อยู่กับความเป็นจริง...อยู่กับสิ่งที่เป็นไปได้
คนส่วนใหญ่ไม่ชอบอยู่กับความเป็นจริง แต่ชอบอยู่กับความต้องการของตนเอง
คิดอยากให้เป็นอย่างนั้น...เป็นอย่างนี้ เป็นอย่างที่ตัวเองอยากจะให้เป็น
....มากขึ้นทุกวันจนชินกับความปรารถนา(ที่อาจไม่เป็นจริง)
เกิดอาการหงุดหงิดเมื่อไม่ได้ดังใจ
ฝนตกอยากให้แดดออก แดดออกก็ร้อนอยากให้มีลม
มันเป็นไปไม่ได้...คิดจนตายก็ไม่สมสักที
อยู่กับความจริงไป เจอฝนก็ยอมรับมันไป เจอแดดก็ยอมรับมันอีก
นี่เรียกว่าอยู่กับ “ความจริง”
จะคิดเคืองโทษสิ่งต่างๆ ที่ทำให้ไม่สมใจยังไงก็เปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้
คนเราอยู่ด้วยกัน...มันมีความคาดหวัง ความต้องการที่แตกต่าง
ซึ่งมาจากความคิดต่างนี่แหละ
แต่เราก็ยังดันคาดหวังให้คนอื่นมีพฤติกรรมที่เราชอบ ทำอะไรที่ถูกจริตเรา
มันเป็นไปไม่ได้... ต่างคนต่างใจ ต่างความต้องการ มันจะได้ดังใจยังไง
ถ้ายังหวังลมๆแล้งๆอยู่ มันอาจเกิดการขัดแย้ง อาการไม่พอใจ
เป็นเรื่องน่ารำคาญ น่าเบื่อหน่าย และบางครั้งก็เป็นเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง เป็นเรื่องที่ไร้สาระ ความขัดใจกัน ความเครียดมักจะนำไปสู่การกระทำที่ก้าวร้าว จนอาจกลายเป็นนิสัย ยิ่งทำให้ทุกข์ใจหนักไปอีก
แต่การอยู่กับความเป็นจริงและยอมรับความเป็นจริง ไม่ใช่เรื่องยอมแพ้ต่อปัญหานะ คนละเรื่องกัน มันคือการยอมรับและหาวิธีปรับเปลี่ยนแก้ปัญหา
ส่วนใหญ่คนอยากให้สิ่งต่างๆได้ดังใจและอยากให้สิ่งที่ตัวเองพอใจ สิ่งที่เคยได้ เคยมี เคยเป็น อยู่ในสถานะเดิม ไม่เปลี่ยนไปในแบบที่(ตัวเอง)ไม่ต้องการ
อันนี้มันฝืนธรรมชาติ การเปลี่ยนแปลงมันมีของมันอยู่แล้ว ฝืนไม่ได้ก็ต้องรับมันไป
สุขก็ชั่วคราว ทุกข์ก็ชั่วคราว
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปเสมอ
ถ้าเข้าใจความเป็นจริง อยู่กับความเป็นจริง เลือกในสิ่งที่เป็นไปได้จะทุกข์น้อยลง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น