เกิดเป็นคนมันต้องยืนหยัดในวิถีการทำงาน ซึ่งไม่ได้แปลว่า “ไม่รับฟังคนอื่น” มันคนละเรื่องกัน โดยเฉพาะคนที่เป็นผู้นำ ไม่ต้อง diplomatic ขนาดนั้น เพราะว่าเมื่อเราเอออวยเมื่อใด มันคือการที่เรากลางๆในเรื่องต่างๆ คนเราต้องมีความเห็น จะมากลางๆ คนอยู่ด้วยทำงานด้วยลำบาก มันไม่รู้ทิศทาง จัดการให้ไม่ถูก โดยเฉพาะเรื่องที่เป็นความถูกต้อง มันไม่มีความเป็นกลาง จะมาทำเทาๆเนียนๆไปไม่ได้
ถูก คือ ถูก ผิด คือ ผิด
มาตรฐาน คือ มาตรฐาน กับ ไม่มีมาตรฐาน
คุณภาพ คือ คุณภาพ กับ ไม่มีคุณภาพเท่านั้น
ไม่มีระดับ ไม่มีชั้นหนึ่งชั้นสอง ถ้ายอมรับตรงนี้ไม่ได้ อย่าใฝ่หาความสำเร็จหรือนวัตกรรมใดใด ชาติหน้าก็ไม่ได้
ในการประชุมต่างๆ เราจะเห็นพวกนักประนีประนอมอยู่บ่อยๆ ขุนพลอยพยักมีอยู่ก็ไม่น้อย มันทำให้การประชุมไร้รสชาด ทื่อ เอื่อย แต่ที่สำคัญ คือ มันทำให้เกิดเผด็จการขึ้นในองค์กรและคนที่ตายซากมากขึ้นทุกที อย่า compromise ถ้าเรามีหลักการ เหตุผล ข้อมูลที่ดี อย่าปล่อยให้เกิดการลอยนวล เชือ้ประนีประนอมมันร้ายนัก มันไม่เคยสนับสนุนการมีความคิดสร้างสรรค์ มันทำให้สมองฝ่อ มัน lifeless มันไม่ work สำหรับคนที่ต้องการพัฒนา
องค์กรยิ่งขนาดใหญ่มากเท่าไหร่ โตขึ้นมากเท่าไหร่
การประนีประนอมจะคืบคลานเข้ามาง่ายเท่านั้น
คนหลายคนพร้อมและชินกับการยอมรับมันอย่างเต็มใจ โดยคิดว่าเพื่อการก้าวไปข้างหน้า ต้องยอมๆกันไป มันไม่มีทางจะไปข้างหน้าสวยงามได้ ถ้าไม่มีคนคิดต่างและไม่ยืนหยัดความคิดตัวเอง การล่องลอยไปตามที่คนอื่นคิด คนอื่นทำนั้น ไม่สามารถสร้างการพัฒนาได้ ไม่สามารถจะเป็นเลิศได้ ก็ได้แต่อยู่กลางๆ ซึ่งชาตินี้ ไม่มีวันชนะหรือได้ดี ดังที่เราก็เห็นๆกันในองค์กรของเรา
ของแบบนี้มันขึ้นกับผู้นำที่จะ set tone ในองค์กรของตัว ถ้าคนเห็นว่าเรายินยอมประนีประนอมโดยไม่มีเหตุผลที่ดีรองรับ คราวนี้ทุกคนจะตามไปติดๆ ทำเหมือนกัน compromise เหมือนมะเร็งมันลามเร็ว ลามหนักแน่นต่อเนื่อง ซึ่งเป็นเหตุให้องค์กรดีๆหลายองค์กรกลายเป็นองค์กรในระดับ average หรือถ้าหนักกว่านั้นก็คือ องค์กรห่วยไปเลย ยากในการพัฒนา
การไม่ compromise ต้องตามมาด้วยเหตุผลที่หนักแน่นเป็นจริง
เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่พิสูจน์ว่าเรายินดีรับฟังและมันทำให้เกิด important insight ในการตัดสินใจ การเลือกแนวทางใหม่ในการปฎิบัติ เราคงต้องตรวจสอบตัวเองให้ชัด ในการบริหารจัดการองค์กร ถ้าเรามีข้อเสนอแนะและเรามี good evidence สนับสนุน มันแปลได้ว่าเราตัดสินใจดี แต่ถ้าไม่มีหลักฐานที่ดีเพียงพอ มัน คือ การก้าวเข้าสู่การประนีประนอมในที่สุด
ประเทศนี้มันมีคนประนีประนอม ไม่รู้ร้อนรู้หนาวเยอะจนทำให้บ้านเมืองเข้าขั้นวิกฤติอยู่ทุกวันนี้ พวกเราไม่ควรเพิ่มจำนวนประชากรประนีประนอมให้มันพินาศมากขึ้น
อย่ายอม
อย่าประนีประนอมกับความไม่ถูกต้อง มันจะทำให้เราเป็นทุกข์ ประเทศหาความสุขไม่ได้
บทความ ข้างบน บอกตรงๆ โดนใจอย่างแรง
ตอบลบไม่ใช่เพราะเป็นคนแรง ในการทำงานเราไม่เคยยอม ไม่เคยประนีประนอมถ้าไม่ใช่ทางที่ควร นอกเสียจากจะมีเหตุผลอันควร
บางครั้งเราคิดว่า ความเป็นคนไทยนี่บางครั้งมีความประนีประนอมสูงจริงๆ ไม่อยากขัดแย้ง ไม่อยากออกความเห็น ไม่กล้าเผชิญหน้า บอกว่าไม่ชอบเครียด ไม่ชอบความแรง อยู่กันได้แบบทนๆกันไป ใน meeting ก็ มีคนแบบนี้อยู่มากมายถามว่าในบริษัทเอกชนมีความเป็นแบบนี้เท่ากับหน่วยงานรัฐหรือไม่ เปล่าเลย .....อยากบอกว่า พฟติกรรมซ้ำๆมันสร้างคนเหมือนที่พวกเรายังทนกันได้ที่ยอมให้ คนอย่างทักษิณมามีอิทธิพลทางประชานิยมที่ใช้เงินของพวกเราเองซื้อมา ก็เพราะเรายอมให้สิ่งเหล่านี้มันเกิดขึ้นเราไม่กล้าเผชิญ ไม่แข็งแรงพอจะปฏิเสธ การไ่ลุกขึ้นมาทำอะไรเท่ากับการยอมรับ เท่านี้เรายังไม่เจ็บปวดพออีกหรือ ที่ให้ คนสถุลมาย้ำยีประเทศชาติและ พ่อหลวงของเรา
hats off เราไม่ทน โดยเฉพาะเรื่องบ้านเมืองเราไม่สามารถที่จะยอมได้ การประนีประนอมมันใกล้เคียงกับการเป็นคนอ่อนแอมากนะ ถ้าคนไทยอ่อนแอ เราก็จะโดนย่ำยีเหมือนกับที่ทุกวันนี้ต้องกลืนเลือดโดยไม่รู้ตัว ขอบคุณหนูต๊ะมาก
ตอบลบ