สำคัญ คือ คือความรักและความเมตตา
บางทีเรา "ลืม" มองพื้นฐาน “ความเป็นคน” ที่เรามีร่วมกัน...
บางทีเรา "ลืม" มองพื้นฐาน “ความเป็นคน” ที่เรามีร่วมกัน...
เรื่องกาย...มันจึงเกิดการเสียหาย เจ็บตัว
เรื่องวาจา..มันจึงเกิดการผิดคำพูด
เรื่องใจ.....มันจึงเกิดการโกงใจ
เกิดความเดือดร้อนที่เป็นปัญหายุ่งยากตามมา
เรื่องวาจา..มันจึงเกิดการผิดคำพูด
เรื่องใจ.....มันจึงเกิดการโกงใจ
เกิดความเดือดร้อนที่เป็นปัญหายุ่งยากตามมา
คนยึดเอา “ตัว” เกินไป เห็นแก่ “ตัว” ทั้งที่ไม่มี “ตัว”
มองแต่ในมุมของตัว = ไร้ความรักและเมตตาคนอื่น
จึงเกิดอาการ “มีของ” คือ ของตัวดีกว่าของคนอื่น สูญเสียไปไม่ได้
มองแต่ในมุมของตัว = ไร้ความรักและเมตตาคนอื่น
จึงเกิดอาการ “มีของ” คือ ของตัวดีกว่าของคนอื่น สูญเสียไปไม่ได้
ถ้าเราคิดอย่างจริงจัง ใคร่ครวญดีดี
มันไม่มีอะไรที่เป็น “นิจจัง” ทุกสิ่งทุกอย่างเป็น “อนิจจัง”
ความยั่งยืนไม่มีในโลก
แต่บังเอิญกระแสของกิเลสมันแรงเหลือเกิน..มันมองไม่เห็น
มันไม่มีอะไรที่เป็น “นิจจัง” ทุกสิ่งทุกอย่างเป็น “อนิจจัง”
ความยั่งยืนไม่มีในโลก
แต่บังเอิญกระแสของกิเลสมันแรงเหลือเกิน..มันมองไม่เห็น
ถ้ารู้จัก “อนิจจัง” เราจะรักจริง !!
เราจะสามารถเมตตาได้จริง ไม่เฟคไปวันๆ เพราะว่า...
เราจะปรับความคิด การเป็นอยู่คือของเราให้เข้ากับทุกสภาพได้
จึงไม่หงุดหงิดเมื่อมีการ “เปลี่ยนแปลง”
จึงรักษาใจให้ยังมีความรัก เมตตาได้
เราจะสามารถเมตตาได้จริง ไม่เฟคไปวันๆ เพราะว่า...
เราจะปรับความคิด การเป็นอยู่คือของเราให้เข้ากับทุกสภาพได้
จึงไม่หงุดหงิดเมื่อมีการ “เปลี่ยนแปลง”
จึงรักษาใจให้ยังมีความรัก เมตตาได้
ถ้าไม่รู้ทัน “อนิจจัง” เราจะรักและเมตตาไม่เป็น
เราจะยึด “สิ่งไม่ยั่งยืน” อยู่นั่นแหละ
จะรู้สึกประสาทกิน จะกลัวสูญเสีย
จนบางทีตัดสินทำอะไรไป กลายเป็นไร้ซึ่งเมตตาต่อคนอื่น
ยึดตัวเอง เกาะติด “สิ่งของ” จนลืมไปว่าเราต้อง “ละ” เป็น
อะไรมันก็ “อนิจจัง” ทั้งนั้น...อยู่ในโลกนี้...มีได้ มันต้องมีเสีย
เราจะยึด “สิ่งไม่ยั่งยืน” อยู่นั่นแหละ
จะรู้สึกประสาทกิน จะกลัวสูญเสีย
จนบางทีตัดสินทำอะไรไป กลายเป็นไร้ซึ่งเมตตาต่อคนอื่น
ยึดตัวเอง เกาะติด “สิ่งของ” จนลืมไปว่าเราต้อง “ละ” เป็น
อะไรมันก็ “อนิจจัง” ทั้งนั้น...อยู่ในโลกนี้...มีได้ มันต้องมีเสีย
ทำไมเราต้องเป็นทาสสิ่งที่ก็รู้ว่า “ไม่แน่นอน”
...จิตอ่อนไปไหม...
อย่าเริ่มต้นที่ความเชื่อ...จนเป็นความงมงาย
..มันไม่หลุด ไม่มีอิสระ....
เมื่อโดน “รัด” อยู่แบบนั้น...มันรักใคร เมตตาใครไม่เป็น...
...จิตอ่อนไปไหม...
อย่าเริ่มต้นที่ความเชื่อ...จนเป็นความงมงาย
..มันไม่หลุด ไม่มีอิสระ....
เมื่อโดน “รัด” อยู่แบบนั้น...มันรักใคร เมตตาใครไม่เป็น...
อยู่ในโลก..ต้องรู้ว่าโลกในภาษาบาลีแปลว่าเสื่อม ขอย้ำยั่งยืนไม่มี !!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น