วันอาทิตย์ที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2560

คิดวันละอย่าง # 115

หลักการ...หลักกู

ไม่ว่าจะรู้ตัวหรือไม่..เชื่อว่าทุกคนมีหลักการ มีปรัชญาในการดำรงชีวิต เป็นสิ่งที่คนยึดถือและให้คุณค่า ซึ่งนำไปสู่พฤติกรรมต่างๆนานา  คนถูกขับเคลื่อด้วยกลไกนี้ มันเป็นรากเริ่มต้นของความคิด ค่านิยมและการกระทำ  ซึ่งจะดีหรือไม่ดีนั้นอีกเรื่องหนึ่ง แต่มันมีความสำคัญต่อชีวิตแน่นอน 

เพราะว่า...
  1. เป็นมุมมองที่เรากำหนดขึ้นในการใช้ชีวิต เราสามารถเดินตามทางที่เรามุ่งหวัง
  2. เป็นเครื่องช่วยการตรวจสอบความเชื่อที่อาจผิดเพี้ยนไป
  3. เป็นเครื่องชะลอความบุ่มบ่ามตามอำเภอใจ
  4. นอกจากจะทำให้เข้าใจตัวเอง ยังกินแดนไปถึงการเข้าใจคนอื่นด้วย

สำคัญไหมล่ะ?

มีหลักการไม่หลงทาง แต่ถ้าเป็นหลักกูก็ตัวใครตัวมันนะ
สำหรับข้าพเจ้าแล้ว...หลักการชีวิตที่ง่ายและไม่ซับซ้อนอะไรมีไม่กี่อย่าง 

อย่างแรก...การพึ่งพาตนเอง
ถ้าเราเชื่อในเรื่องการยืนบนลำแข้งตัวเอง การบัง การเบียดเบียนคนอื่นจะน้อยลง การรอคอยจะจบลงได้ อยากไปไหน กินอะไร ทำอะไรจะสบายมาก ไม่ต้องรอใคร ไม่ต้องขอใคร ถือเป็นการลดความคาดหวัง(ที่เคยงก)ลงได้ และหลักการนี้นอกจากดีกับตัวเองแล้ว ยังขยายการเป็นที่พึ่งให้คนอื่นได้ด้วย  คือ ชิวเลย

อีกอย่าง คือ หลักของคนดี มีความรู้คุณ ใครทำอะไรให้ ใครให้ทำอะไรก็สำนึก อันนี้ต้องขยายหน่อย เพราะบางทีมีหลงไปคือให้อะไร หรือ ให้ทำอะไรคิดเป็นบุญเป็นคุณ อันนี้ไม่ใช่ มันเป็นหลักกู หลักการ คือ ใครทำอะไรให้นี่แน่นอน เราต้องสำนึกว่ามันคือเมตตาที่มีต่อเรา แต่การให้เราทำอะไรแล้วมีผลตอบแทนและคิดว่าเป็นบุญคุณที่ให้ มันไม่ใช่ อย่างเวลาที่จัดจ้างคนมาทำอะไรให้ เราถือเป็นบุญคุณนะที่เขามาช่วยให้งานเราสำเร็จ เราสำนึกในบุญคุณทุกครั้ง ถึงจะให้ค่าตอบแทน ก็ยังถือเป็นบุญคุณอยู่ดี  เอาง่ายๆ อะไรที่เป็นโอกาส อะไรที่ทำให้เราดีขึ้นทั้งรูปธรรมนามธรรม อะไรที่เป็นความเมตตาที่ให้กัน นั่นถือเป็นบุญคุณ ไม่ว่าจะอยู่ในเงื่อนไขใด เพราะเราคือคนที่ “ได้รับ” มาแล้ว 

ถูก คือ ถูก 
ผิด คือ ผิด 
ดี คือ ดี 
ชั่ว คือ ชั่ว 
อันนี้ก็เป็นหลักที่ต้องยึดไว้ให้แน่น เรื่องแบบนี้มีแค่ขาวกับดำ สีเทาจะใช้ไม่ได้ บางคนอาจบอกว่า อันนี้ไม่ยืดหยุ่น ขอให้ไปยืดหยุ่นเรื่องอื่น เรื่องศีลธรรม จริยธรรม ถ้ายืดหยุ่นนี่ได้มีชิบหายกันบ้าง  คนที่ยืดหยุ่นในเรื่องนี้ มีแต่พวกหลักกูทั้งนั้น ผลประโยชน์ล้วนๆ ไม่ใช่สาธุชนแน่ๆ 


เอาแค่สามหลักการให้มันได้ เราก็สามารถสอบทาน วิพากษ์ตัวเองได้แล้วว่าเป็นคนมีหลักการหรือไม่  เรารู้จักเลือกและตัดสินปัญหาสำคัญๆได้หรือไม่ เราจะเข้าใจโลกทัศน์ของตนเองได้ดีขึ้น ทำให้สามารถเลือกสิ่งที่ถูกต้องและมีคุณค่าต่อชีวิตของเราได้อย่างเหมาะสมกว่านะ  เพราะจะทำอะไรก็อยู่บนพื้นฐานหลักการและการมีเหตุผล ปัญหาชีวิตจะน้อยลง ทุกอย่างเกิดจากเหตุ เข้าใจเหตุหลักการ ก็เป็นคนมีวิจารณญาณได้ มีหลักการเป็นของตนเอง ไม่งมงาย ทำอะไรมีเหตุผล ไม่ขัดแย้งตนเอง ไม่ยอมให้สิ่งที่ไม่ใช่หลักการเข้ามาเป็นอุปสรรคในการคิด เป็นอารยชนเป็นคนมีวัฒนธรรมได้กับเขามั่ง 


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น