ธรรมะแบบสบาย... จริงๆแล้วมีธรรมในใจก็สบายแล้วนะ
แต่บางทีก็ยังนิวรณ์..สงสัย ว่ามันยังไงกันแน่
ดังนั้น เอาง่ายๆเลยตามคำสอนพระพุทธองค์เป๊ะ
ท่านบอกว่ามีแค่ 2 อย่างที่เรา "ไม่ควรเอา"ในการปฎิบัติ คือ
อันแรก คือ การปล่อยตัวปล่อยใจตามกิเลส หลงไปเรื่อยเปื่อย หลงพวกรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสนั่นแหละ คือ เห็นรูปสวยงามก็หลงรูปไป เสียงอะไรดีก็หลงไป ดมๆไปน่ากินเกินเหตุก็ลิ้มรสไปซะเยอะ ได้สัมผัสก็เตลิดเปิดเปิง ท่านว่ามันออกนอก ออกนอกตัวเองไป มันคืออารมณ์ทางใจซึ่งเมื่อพึงพอใจก็หลงมันไป ใจหลงใจไปเลย คิดไปหลงไป ปรุงแต่งว่าดีว่างามไปตามกิเลสไปจนสิ้น แบบนี้ไม่ควรทำ
อันที่สอง คือ การทำกายทำใจให้ลำบาก ผิดธรรมดา ผิดธรรมชาติ แปลได้ว่า...การเป็นคนนั้นกายกับใจก็ลำบากฉอหออยู่แล้ว มันทุกข์อยู่แล้วโดยธรรมชาติ เราดันไปทำให้มันเครียดมากกว่าเก่า ฝืนมันเข้าไป มันผิดธรรมชาตินะ กดร่างกาย กดใจไป มันทรมาน มันไม่สบาย มันไม่โล่ง บังคับกายบังคับใจมากไป ท่านว่าไม่ควรทำ
เอาแค่พื้นฐานเบื้องต้นที่พระพุทธองค์ได้สอนไว้ในปฐมเทศนา คือ ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร...เอาให้ได้บ้าง ก็มีธรรมสบายๆได้แล้วนะ
สาธุ สาธุ สาธุ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น