เรื่องที่น่ากลัวสำหรับบทบาทคนเป็นหัวหน้า คือ.....

เรื่องที่น่ากลัวสำหรับบทบาทคนเป็นหัวหน้า คือ.....
การเป็นหัวหน้าแบบยึดถืออำนาจ (Authoritative) บทบาทที่หัวหน้ารวบอำนาจการตัดสินใจไว้ที่ตัวเองคนเดียว ออกแนวฮิตเลอร์เผด็จการ ไม่ใช่ไม่ดีทั้งหมด แต่ต้องเลือกใช้ บทบาทนี้เลือกใช้ได้ตอนที่เวลาจำกัด เรื่องด่วน ไม่มีเวลามากและลูกน้องพร้อมและเข้าใจ แต่ต้อง coaching ให้ลูกน้องทราบได้ว่าต้องทำอะไรบ้าง ไม่ใช่การเอาแต่ออกคำสั่ง ใช้อำนาจ วางตัวเหนือลูกน้องมากจนเกินเหตุและใช้คำพูดที่แสดงความไม่ให้เกียรติลูกน้องตัวเอง

ถ้าหัวหน้าเป็นแบบนี้ตลอด ถือได้ว่าไม่เป็นมืออาชีพ อำนาจมีแต่ไม่ยอมแบ่งใคร คือ กลัวสูญเสียความสำคัญ อะไรก็เก็บไว้ตัดสินใจเองแม้แต่เรื่องเล็กน้อย ไม่เปิดโอกาสให้ลูกน้องได้เงยหน้าอ้าปาก ลูกน้องจึงไม่ได้พัฒนาความสามารถตัวเอง นานๆไปลูกน้องจะชินกับการไม่ตัดสินใจ จะมีแต่ลูกน้องไม่เก่ง ง่อยเปลี้ยเสียขา ต้องรอฟังคำสั่ง ถือว่าใจแคบมากและไม่แมนเลย เพราะแย่งซีนลูกน้องตลอด (แย่งซีน = ไม่ให้เกียรติกัน ไม่เจ๋งจริง)

ใครสวมบทบาทนี้อยู่ช่วยขยับบทบาทกันบ้าง เขามีแบบประชาธิปไตย (Participative) ให้เลือกด้วย คือ การเปิดโอกาสให้ลูกน้องมีส่วนร่วมในการตัดสินใจในกระบวนการทำงาน ให้โอกาสคนได้เกิด ให้โอกาสนำเสนอแนวคิด โดยไม่ต้องเอามาเป็นของตัวเอง เป็นการให้เกียรติคนที่ทำงานในทีม เพราะการทำงานให้สำเร็จได้มันต้องอาศัยความรู้ความสามารถ จุดอ่อนจุดแข็งที่ต่างกัน ไม่มีใครที่เก่งอยู่ได้คนเดียว ให้ลูกน้องแต่ละคนได้ใช้ศักยภาพและความเป็นมืออาชีพของตนอย่างเต็มที่และมีความรู้สึกว่าตนเป็นส่วนหนึ่งของทีมอยู่เสมอ

หัวหน้า...มีหน้าอยู่แล้ว...ไม่ต้องอยากได้หน้า
หัวหน้า...มีความสำคัญอยู่แล้ว...ไม่ต้องทำตัวสำคัญตลอดเวลา
หัวหน้า...มีเวทีให้เล่นตลอด...ไม่ต้องแย่งซีนชาวบ้าน
หัวหน้า...เก่งอยู่แล้ว...ไม่ต้องแสดงทุกเวที

งานนั้น...ทำให้สำเร็จคนเดียวไม่ได้
ทุกคนมีส่วนได้ส่วนเสียในงานที่สำเร็จร่วมกัน

เปิดใจ เปิดโอกาส เปิดเวทีให้คนอื่นได้เล่นบ้าง จักเป็นพระคุณยิ่ง
ได้บุญใหญ่นะ..ช่วยให้คนได้แสดงศักยภาพของตัวเองเต็มที่น่ะ
LEAD TO SERVE !!