เอาที่สบายใจ...
เราอยู่ในโลกแห่งความแตกต่าง แม้จะอยู่ใกล้ชิดกัน..มันต่างอยู่ดี
ยืนยัน...ยังไงก็แตกต่าง...
ยืนยัน...ยังไงก็แตกต่าง...
บางครั้ง..มีเหตุอันทำให้เสียใจ หงุดหงิด ผิดหวัง
แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องคิด คือ ทุกคนล้วนมีปัญหาของตัวเอง ไม่อะไรก็อะไร
แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องคิด คือ ทุกคนล้วนมีปัญหาของตัวเอง ไม่อะไรก็อะไร
ถ้าจะให้สบายใจ....ก็คงต้องคิดว่า...
บางทีคนอาจมีปัญหาครอบครัว
บางทีคนอาจกลุ้มเรื่องงาน
บางทีคนอาจแบกศักดิ์ศรีจนเหนื่อย
บางทีคนอาจผิดหวังรักคุด
บางทีคนอาจกินไม่อิ่ม นอนไม่หลับ
บางทีคนอาจเจ็บป่วย
บางทีเข้าไว้...นึกถึงใจคนไว้....
บางทีคนอาจมีปัญหาครอบครัว
บางทีคนอาจกลุ้มเรื่องงาน
บางทีคนอาจแบกศักดิ์ศรีจนเหนื่อย
บางทีคนอาจผิดหวังรักคุด
บางทีคนอาจกินไม่อิ่ม นอนไม่หลับ
บางทีคนอาจเจ็บป่วย
บางทีเข้าไว้...นึกถึงใจคนไว้....
การที่คนทำให้เราหม่นหมอง มันมีสาเหตุแน่นอน
คงไม่ใช่อยู่ดีดีจะมาตั้งธงโบกสบัดให้เรารำคาญ เป็นทุกข์
มันต้องมีเหตุ...ไม่ตัวคนอื่น ก็ตัวเรานี่แหละ...ตัวดีนัก
คงไม่ใช่อยู่ดีดีจะมาตั้งธงโบกสบัดให้เรารำคาญ เป็นทุกข์
มันต้องมีเหตุ...ไม่ตัวคนอื่น ก็ตัวเรานี่แหละ...ตัวดีนัก
มันต้องสู้กับใจตัวเองนะ...สู้ไปไม่รอดก็ให้เวลาตัวเองไป...
ทุกอย่างมันผ่านไปแค่ขณะลมหายใจเข้าออกเท่านั้น
หายใจเข้า...เปลี่ยนไปแล้ว
หายใจออก...เปลี่ยนไปอีก
ทุกอย่างมันผ่านไปแค่ขณะลมหายใจเข้าออกเท่านั้น
หายใจเข้า...เปลี่ยนไปแล้ว
หายใจออก...เปลี่ยนไปอีก
เอาที่สบายใจ...ที่คิดไปแล้วได้เมตตา ได้อภัย...พอละกระมัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น