วันเสาร์ที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2561

คิดวันละอย่าง # 181


จะไป...ต้องปล่อย
ความสัมพันธ์ใดใด มันอยู่ที่ใจเกี่ยวกัน
ถ้าใจไม่เกี่ยว...ยึดเหนี่ยวยังไงก็ไปอยู่ดี
และอยากบอกว่า...อย่าเสียเวลา “ยื้อ” 
คนไม่รัก ต่อให้ตะโกนยังไง ทำอะไรเต็มที่แค่ไหน
ตะโกนดังๆว่ารัก...บอกเลยว่า..ไม่ได้ยิน
หรือถ้าคิดว่าเอาความดีเข้าสู้ แล้วคนจะเห็นใจ เห็นความดี
ความดีชนะได้..บอกเลยว่า..โง่หรือเปล่า
บ่วงอะไรก็เอาไม่อยู่...ดูเหมือนจะเอาอยู่ แต่ไม่มีทางมีความสุข 
แล้วจะยังไง...
ไม่ต้องยังไง...คิดเสียว่าเป็นเวรกรรม
เกิดมาก็เพื่อชดใช้กรรมร่วมกัน กรรมหมดก็ไป..ก็แค่นั้น
ถ้ายังไม่หมด ก็ชดใช้กรรมต่อไป
คือ คนเราไม่จากเป็น ก็จากตายอ่ะนะ
ความจริง คือ ยังไงก็ต้องจาก !!
แม้แต่ตัวเอง ในวันหนึ่งก็ต้องจากไปเช่นกัน
คนมันมีเสื่อมสภาพ เป็นธรรมดา ไม่มีอะไรถาวร 
ทำบุญ ทำกุศล สวดมนต์ให้สบายใจไปเถอะ
ไม่มีอะไรเปลี่ยนพฤติกรรมคนที่หมดรักได้
ก็มันหมดไปแล้ว...ถ้าไม่หมด มันจะทำร้ายกันไหม 
แล้วก็ไม่ต้องฟูมฟาย เห็นตัวเองไร้ค่า เป็นทุกข์ จมทุกข์
พระท่านว่า...
อย่าเป็นทุกข์ให้โง่ ทุกคนไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นทุกข์
(ท่านพุทธทาส)
ในโลกนี้มันมีอะไรหลายอย่างที่สำคัญกว่าการจะนั่งทุกข์
แค่ลมหายใจตัวเองก็สำคัญมากแล้ว
ไม่มีลมหายใจ จะมาอมทุกข์ได้ไหม...
มันไม่ตายหรอกนะ...แค่คนไม่รักเนี่ย..
เมตตาตัวเองเยอะๆนะ อย่าบีบคั้นตัวเอง มันเหนื่อย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น