มีคนว่าไว้...ชีวิต คือ ส่วนผสมของการฝืนใจและการตามใจตัวเอง
ชอบนะ.. ไม่ปฎิเสธอะไรที่มันเป็นความจริงในชีวิต
ตามใจ...ฝืนใจ สำคัญพอๆกันเลย
ชอบนะ.. ไม่ปฎิเสธอะไรที่มันเป็นความจริงในชีวิต
ตามใจ...ฝืนใจ สำคัญพอๆกันเลย
เมื่ออยากกิน..จงตามใจ
เมื่ออยากกิน..จงฝืนใจ
เมื่ออยากกิน..จงฝืนใจ
เมื่ออยากไป..จงตามใจ
เมื่ออยากไป...จงฝืนใจ
เมื่ออยากไป...จงฝืนใจ
เมื่ออยากเศร้า จงเหงาไป
เมื่ออยากเศร้า จงฝืนไว้
เมื่ออยากเศร้า จงฝืนไว้
เมื่ออยากรัก...จงตามใจ
เมื่ออยากรัก..จงฝืนใจ
เมื่ออยากรัก..จงฝืนใจ
มันผสมกันไปมาทั้งชีวิตนะ จะว่าอะไรสำคัญกว่าอะไรก็ว่าไม่ได้
มันพอๆกัน บางครั้งเราต้องตามใจตัวเอง
....และในบางครั้งเราต้องฝืนใจตนเองเช่นกัน
มันพอๆกัน บางครั้งเราต้องตามใจตัวเอง
....และในบางครั้งเราต้องฝืนใจตนเองเช่นกัน
ใจคนมันจึงเป็นทุกข์วนเวียนเพราะไอ่ตามใจกับไอ่ฝืนใจนี่แหละ
ซึ่งใครๆก็ไม่รู้ซึ้งเท่าเจ้าตัว
เปลี่ยนไป เปลี่ยนมา
มันคือการเปลี่ยนแปลงภายในที่เราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน
อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด
ก็แค่...เตรียมรับมือ เตรียมใจกับทุกสิ่งที่ต้องเจอ
รับผิดชอบต่อการตามใจและการฝืนใจไป
ซึ่งใครๆก็ไม่รู้ซึ้งเท่าเจ้าตัว
เปลี่ยนไป เปลี่ยนมา
มันคือการเปลี่ยนแปลงภายในที่เราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน
อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด
ก็แค่...เตรียมรับมือ เตรียมใจกับทุกสิ่งที่ต้องเจอ
รับผิดชอบต่อการตามใจและการฝืนใจไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น