คิดวันละอย่าง # 100

ความแก่ = สิทธิพิเศษ

สิทธิพิเศษในการยอมรับจากคนอื่น : 
ในความแก่มีความดี...อย่างน้อยทำอะไรคนก็ไม่ค่อยถือสา...
ป้ำเป๋อมั่ง หลงลืมบ้างก็พอทนกันไปได้...ขำขำวนไป 

สิทธิพิเศษในการไม่ต้องเหนื่อย :
อายุมากขึ้น...ความสำคัญของสิ่งไร้สาระเริ่มลดน้อยลง
เอาสบายเข้าว่า...เรื่องที่จะไล่ตาม...น้อยลงมาก

สิทธิพิเศษในการเลือกคบคน :
เวลาเหลือน้อย เพื่อนที่เหลือจะมีเท่าที่เหลือ...
ได้รู้เช่นเห็นชาติ ใครจริง ใครแอ๊บ
จัดการ "ใจตัวเองกับเพื่อน" ได้ดีขึ้น
จะเจอบ่อยหรือไม่เจอไม่ใช่ปัญหาแล้ว ถ้ายังมีความรู้สึกดีดี
และยังสามารถ unfriend ไปได้เรื่อยๆ ถ้ามันไม่ถูกจริต

สิทธิพิเศษเรื่องความมั่นใจ :
แก่ขึ้น...มั่นใจขึ้นในเรื่องของความคิด
และยังเติบโตขึ้นในเรื่องของจิตใจ
ประมาณว่า...นิ่งได้ ตอนที่จะต้องนิ่ง
เข้มแข็ง แข็งแกร่งได้อย่างไม่น่าเชื่อในเวลาที่จำเป็น

สิทธิพิเศษที่จะมีเสน่ห์ :
ยิ่งแก่ ก็ยิ่งเหี่ยว...มันจริงอยู่ แต่เสน่ห์ไม่ได้อยู่ที่เหี่ยวหรือไม่เหี่ยว
ไม่ต้องฝืนสังขารให้ตึงกันตลอดเวลาถึงจะดูดีก็ได้
ใจร้าย...ตึงยังไงก็ดูไม่ดี
ใจดี...เหี่ยวยังไงก็ยังน่ารัก (มะ..กอดที)
รอยย่น คือ ร่องรอยประสบการณ์
และตีนกา คือ ริ้วรอยแห่งความสุข (ขำมันทั้งวัน)

แก่แล้ว...อะไรไม่ใช่จริต ปฎิเสธมันไป
เวลาน้อย บ้านไกล คนแก่ต้องกล้าหาญ 
กล้าที่จะรัก กล้าที่จะลืม กล้าที่จะถอย กล้าที่จะเดิน

...เรามีสิทธิพิเศษ !!