ที่หนึ่ง..เหนื่อยมั๊ย
คนแรก ที่แรก ไปทำไม
บางทีก็ไม่เข้าใจว่าคนจะแย่งกันเป็นที่หนึ่งไปทำไม นี่ยังไม่นับว่าเป็นที่หนึ่งของอะไรบ้างนะ มันทำให้เกิดการไม่พอเพียงหรือเปล่า ???
หรือถ้าไม่คิดแบบที่หนึ่ง แบบต้อง "กว่า" คนอื่น....มันจะทำให้เราล้าหลังกันแน่ ???
สำหรับใครจะยังไงไม่รู้ แต่ข้าพเจ้าว่ามันเป็นที่มาของ
...ฉันต้องเลิศหรูกว่า
...รถฉันต้องใหญ่กว่า
...บ้านฉันต้องสวยกว่า
...ฉันต้องขั้นกว่าคนอื่น
และอะไรที่ "กว่าๆ" อีกมาก
แล้วมันจะเลยเถิดไปถึง...การ "หาไม่หยุด" การ "ยอมไม่เป็น"
การ "อภัยไม่ได้" ซึ่งเป็นที่มาของความเหนื่อย ความยุ่งยากทั้งหลายบนโลกใบนี้
...ฉันต้องเลิศหรูกว่า
...รถฉันต้องใหญ่กว่า
...บ้านฉันต้องสวยกว่า
...ฉันต้องขั้นกว่าคนอื่น
และอะไรที่ "กว่าๆ" อีกมาก
แล้วมันจะเลยเถิดไปถึง...การ "หาไม่หยุด" การ "ยอมไม่เป็น"
การ "อภัยไม่ได้" ซึ่งเป็นที่มาของความเหนื่อย ความยุ่งยากทั้งหลายบนโลกใบนี้
ไม่ได้รังเกียจความเก่ง ความดีอะไรนะ เพียงคิดไปเองว่า...ถ้าทุกคนต้องการที่หนึ่ง ต้องการเป็นหนึ่ง ต้องการดีกว่า ต้องการรวยกว่า ต้องการอำนาจมากกว่าและอีกหลายๆกว่า เราจะยังสุขสบายดีอยู่หรือ มันคงเหมือนเปรตแย่งส่วนบุญ หมาแย่งกระดูกอันใหญ่ คนโกงหน้าด้านที่เห็นๆกัน
แล้วมันจะสุขสงบได้ยังไง ใครจะคืนความสุขให้ประชาชน ( ฮา ฮา )
ไอ้ความคิดแบบนี้มันฝังมาในการศึกษาที่ให้คนต้องท่องว่าอะไรเป็นแห่งแรกของโลก คนแรกของโลก โดยไม่สนใจเรื่อง "ทำไม"
เฮ้ย..มันถูกไหมนี่..ต่อให้ตอบถูกทั้งหมด..แล้วยังไง
แล้ว "ทำไม" เราจึงละเลยเรื่อง "ทำไม"
ทั้งๆที่มันเป็นคำถามที่นำสู่การคิดที่มากกว่า
การ "รู้จริง" ที่ดีกว่า และ การมี "ปัญญา" ที่ตระหนักรู้มากกว่า
ทั้งๆที่มันเป็นคำถามที่นำสู่การคิดที่มากกว่า
การ "รู้จริง" ที่ดีกว่า และ การมี "ปัญญา" ที่ตระหนักรู้มากกว่า
ไม่สรุป...เหนื่อย กลัวได้ที่หนึ่ง !!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น