นึกถึงเพลงของคุณกมลา สุโกศล เพลง Live and learn
....เมื่อวันที่ชีวิต เดินเข้ามาถึงจุดเปลี่ยน
จนบางครั้งคนเราไม่ทันได้ตระเตรียมหัวใจ
ความสุขความทุกข์ ไม่มีใครรู้ว่าจะมาเมื่อไหร่
จะยอมรับความจริงที่เจอได้เเค่ไหน....
จนบางครั้งคนเราไม่ทันได้ตระเตรียมหัวใจ
ความสุขความทุกข์ ไม่มีใครรู้ว่าจะมาเมื่อไหร่
จะยอมรับความจริงที่เจอได้เเค่ไหน....
ในชีวิตมันมีสุขทุกข์เข้ามาหาโดยไม่ได้นัดหมาย
สุขก็ดีไป แต่ถ้าทุกข์ ขัดใจ ข้องใจนั้น...มันต้องจัดการ
เพราะว่า..จะมานั่งกลุ้ม หม่นหมอง มันไม่คุ้มค่าใจเสีย เปลืองเวลาชีวิต
ใช้เหตุการณ์ที่ต้องเจอในชีวิตประจำวัน สิ่งขัดอกขัดใจ ใช้มันฝึกใจ
สุขก็ดีไป แต่ถ้าทุกข์ ขัดใจ ข้องใจนั้น...มันต้องจัดการ
เพราะว่า..จะมานั่งกลุ้ม หม่นหมอง มันไม่คุ้มค่าใจเสีย เปลืองเวลาชีวิต
ใช้เหตุการณ์ที่ต้องเจอในชีวิตประจำวัน สิ่งขัดอกขัดใจ ใช้มันฝึกใจ
ลองไม่ทุกข์ใจดูบ้าง
ใครต่อว่า...เราไม่ทุกข์
ใครขัดใจ...เราไม่ทุกข์
ใครโกรธ...เราไม่ทุกข์
เจ็บตัว...ไม่ทุกข์
เจ็บใจ...ไม่ทุกข์
ใครต่อว่า...เราไม่ทุกข์
ใครขัดใจ...เราไม่ทุกข์
ใครโกรธ...เราไม่ทุกข์
เจ็บตัว...ไม่ทุกข์
เจ็บใจ...ไม่ทุกข์
แต่หากจะทุกข์แล้ว...ก็อย่าทุกข์ฟรี ๆ หาประโยชน์จากสิ่งเกิดขึ้น
ใช้เรื่องขัดอกขัดใจมาเป็นเครื่องฝึกความอดทน ลดละอัตตาตัวตน
มันน่าจะดีกว่ามาก...มาฝึกกัน
ดีใจ...ดีไป
เสียใจ...ไม่ทุกข์
ใช้เรื่องขัดอกขัดใจมาเป็นเครื่องฝึกความอดทน ลดละอัตตาตัวตน
มันน่าจะดีกว่ามาก...มาฝึกกัน
ดีใจ...ดีไป
เสียใจ...ไม่ทุกข์
...อยูที่เรียนรู้...อยู่ที่ยอมรับมัน !!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น