หลบลี้หนีหน้า..ไม่อยากเจอผู้คน
เวลาไม่มีใจ เหนื่อย เซ็ง มีปัญหาทางจิต
จะเลือก..อยู่คนเดียว
ประมาณ กูไม่อยากเห็นหน้ามึง
จริงๆแล้ว มันแปลว่า ไม่อุเบกขาจริง ปลงไม่ตก
ถ้าทำใจได้จริง..มันต้องไม่รู้สึกแบบนี้
มันต้องธรรมดา..มันต้องสบายๆ มันต้องอยู่ที่ไหนก็ได้..กับใครก็ดี
ความที่เป็นแบบนี้...แก้ไม่หาย กลับไป กลับมาแบบนี้..ทุกครั้ง ทุกทีไป
การที่ไม่เผชิญหน้า มันคงสร้างความคับข้องใจให้หลายคนที่อยู่รอบๆตัว
แต่ก็ยังหลอกตัวเองว่ามันดีกว่า
มันเป็นกลวิธานป้องกันตัวแบบดูดี แต่ไม่ได้แก้ปัญหา เพราะมันวนเวียนมาอีกแล้ว มาแล้ว มาอีก
เมื่อก่อนมาถี่ แก่ตัวก็ค่อยๆมาห่าง
มันไม่เกิดขึ้นมานาน.. แต่อยู่ๆก็โผล่ขึ้นมาอีก
อยากตะโกนว่า..กูอยากตามใจกูบ้าง มันเรื่องของกู
เชื้อชั่วไม่เคยตาย
และมันคงไม่ตาย..จนกว่าตัวตนจะตายไปจริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น