เรื่องนี้เกิดขึ้นที่มหาวิทยาลัย Stanford ประเทศสหรัฐอเมริกา ในปี 1892 นักศึกษาคนหนึ่งอายุ 18 ปีต้องดิ้นรนเพื่อหาเงินมาจ่ายค่าเทอมเพราะเป็นเด็กกำพร้า ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครได้ เด็กหนุ่มคนนี้เกิดมีไอเดียขึ้นมาในการหาทุนช่วยค่าเล่าเรียน คือ การจัด musical concert ขึ้นใน campus ซึ่งในสมันนั้นก็ถือว่าแจ๋วน่าดูชม เขากับเพื่อนอีกคนจึงพากันไปหานักเปียโนที่มีชื่อเสียงในเวลานั้น คือ Ignacy J. Paderewski
ผู้จัดการของ Paderewski เรียกร้องเงินค่าจ้างถึง 2,000 เหรียญสำหรับการแสดง สองหนุ่มจึงต้องทำงานกันหนักเพื่อให้คอนเสิร์ตประสบความสำเร็จ แต่โชคร้ายตั๋วขายไม่หมด สองคนเก็บเงินได้แค่ 1,600 เหรียญเท่านั้น ถึงแม้จะผิดหวังแต่พวกเขาก็ได้ไปหา Paderewski และอธิบายให้ฟังถึงรายได้จากคอนเสิร์ต และจ่ายเงินให้ไป 1,600 เหรียญบวกกับเช็คมูลค่า 400 เหรียญ ซึ่งพวกเขารับรองด้วยเกียรติว่าจะจ่ายให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
Paderewski ปฎิเสธว่าแบบนี้เขารับไม่ได้ ว่าแล้วก็ฉีกเช็คทิ้งไป และเอาเงินคืนให้กับสองหนุ่มพร้อมกับบอกว่า
" เอาเงินคืนไป และกรุณาหักค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นทั้งหมด เหลือเท่าไหร่ ค่อยเอามาให้ก็แล้วกัน"
เหตุการณ์นี้สร้างความประหลาดใจอย่างยิ่ง สองหนุ่มรีบกล่าวขอบคุณด้วยความเต็มตื้นใจ
ทำไม Paderewski ต้องช่วยเหลือคนที่เขาเองก็ไม่รู้จัก นี่คือเหตุการณ์ที่เราทั้งหลายคงเคยพบเจอมาแล้ว แต่เราคงประมาณว่าคิดมาก คิดว่าช่วยแล้วจะยังไง ก็คนไม่รู้จักกัน แต่คนที่ยิ่งใหญ่จริงๆไม่คิดมาก แต่จะคิดบนพื้นฐานของความถูกต้อง คือ ถ้ามีคนเดือดร้อน ไม่ช่วยเขา แล้วเขาจะทำยังไง จะอยู่ยังไง ซึ่งการคิดแบบนี้ไม่ได้คิดหรือคาดหวังอะไรตอบแทนเลย ทำไปเพราะควรทำ ทำเพราะรู้สึกว่ามันถูกต้องที่จะทำ
ภายหลัง Paderewski ได้เป็นนายกรัฐมนตรีของประเทศ Poland เป็นผู้นำที่ยิ่งใหญ่ แต่โชคร้ายเกิดสงครามโลกขึ้น ประชาชน 1.5 ล้านคนของ Poland ได้รับความลำบากยากเข็ญ ประเทศอยู่ในภาวะอดอยากแร้นแค้น ไม่มีงบประมาณที่จะมาจัดหาอาหารให้กับประชาชน Paderewski จึงร้องขอความช่วยเหลือจาก US Food and Relief Administration ที่เป็นองค์กรความช่วยเหลือของประเทศสหรัฐอเมริกา
ผู้นำอเมริกาในขณะนั้น คือ Herbert Hoover ซึ่งภายหลังได้เป็นประธานาธิบดี Hoover ตกลงส่งความช่วยเหลือไปทันทีทันใด อาหารของแห้งต่างๆได้ถูกส่งไปทางเรือเพื่อช่วยเหลือผู้อดอยากชาวโปแลนด์ ความยากเข็ญจึงได้รับการบรรเทาเบาบางลง Paderewski โล่งใจ เขาตัดสินใจเดินทางไปพบกับ Hoover เพื่อขอบคุณด้วยตัวเอง
เมื่อ Paderewski ได้พบกับ Hoover ขณะที่กำลังจะค้อมตัวลงกล่าวคำขอบคุณ Hoover รีบบอกว่า " ไม่ต้องขอบคุณหรอกท่านนายก ท่านอาจจะจำเหตุการณ์ไม่ได้ แต่หลายปีก่อนท่านได้ช่วยเด็กหนุ่มไว้สองคน หนึ่งในนั้น คือ ตัวผมเอง"
โลกนี้มันช่างสวยงามจริงจริง
What goes around comes around
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น