เกษียณสำราญใจ
อนุสนธิจากการไปฟังท่านนัน ท่านว่าเกษียณต้องเลิกทำงานประจำให้ได้ อยู่ไปภาวนาไปดีกว่าเยอะ จึงมาได้คิดว่าไม่ต้องกังวล ยิ่งเกษียณแล้วแพคเกจร่างยังดี ไปไหนมาไหนได้ ไม่เจ็บป่วยต้องนอนเตียงนี่ยิ่งดีมาก จัดการเรื่องละวางได้ยิ่งวิเศษ ที่เห็นๆบทความเกี่ยวกับเกษียณแล้วต้องมีเงินเท่านู้นเท่านี้บอกตรงเลยว่ามันเครียด มันละวางไม่ลงปลงไม่ได้ ยุ่งหนักกว่าเดิม ทำให้คนขี้เหนียวเห็นแก่ตัว หงุดหงิดยามแก่ก็เห็นมามาก ไม่สร้างสรรค์ลูกหลานประสาทจะกิน
อย่าคิดมาก ชีวิตเราผ่านมาขนาดนี้ ย่อมรู้ดีว่าแก่ เจ็บ ตายมันเรื่องสามัญประจำบ้าน คนเป็นข้าราชการยิ่งหายห่วงมีสวัสดิการ คนที่ไม่มี รัฐก็มีประกันสังคม จะเอาอะไรอีก คนอื่นยังเดือดร้อนต้องหาเงินมาเลี้ยงชีพจนตายก็ยังมี พวกเรานี่ถือว่าค่อนข้างสบายนะ แค่ต้องลดความทะยานอยากลง ทำตัวเป็นพลเมืองธรรมดาให้ได้ ถ้าไม่รวยล้นฟ้าอย่างคนอื่นน่ะ จะมาเก๋ไก๋ไฮโซแบบตอนมีรายได้คงไม่ไหว อะไรประหยัดได้ก็ทำไป ค่อยลดละเลิกไป ที่ดีที่สุดของวัยเกษียณ คือ มันเปิดโอกาสให้เราว่างพอที่จะเอาจริงกับชีวิตที่เหลือ ทางไหนก็ไม่ซุปเปอร์ไฮเวย์เท่าทางธรรม เริ่มสวดมนต์ นั่งสมาธิ หรือจะปฎิบัติอะไรก็ตามแต่จริตไป อันนี้มันท้าทายยิ่งกว่าการทำงานเสียอีก และมันทำให้เรามีอะไรดีดีทำในชีวิตที่ยังหายใจ แต่ไม่ต้องเคร่งมากจนน่ารำคาญ เที่ยวเล่นบ้าง ปฎิบัติบ้างไปก่อน สำคัญ คือ คนวัยนี้ต้องน่ารัก เข้าใจคนอื่นให้มาก อย่าทำให้คนรอบข้างอึดอัด แค่นี้ก็สำราญพอแล้วมั๊ย สวยๆสดชื่นๆไป อย่าโทรมจมอยู่อะไรเดิมๆ มันเป็นช่วง “ปล่อยตัว” ของคนจากภาระ ไม่ใช่ทำตัวเป็นภาระของตัวเอง !!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น