วันอังคารที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563

คิดวันละอย่าง # 257

กำลังกราดยิงใครอยู่หรือเปล่า

มันเริ่มต้นตั้งแต่เรื่องเล็กๆนี่แหละ
เริ่มตั้งแต่หาข้ออ้างให้ตัวเองบ่อยๆเมื่อทำผิด
รู้ว่าผิด แต่มีข้ออ้างแล้วมันสบายใจขึ้น
ไม่รู้สึกผิดอีกต่อไป...และยังทำผิดซ้ำได้อีก..แบบสบาย
หรือ ทำไม่ดีเรื่องนี้ ไปทำเรื่องอื่นให้ดี
ประมาณทำบาปแล้ว ก็ไปทำบุญซะ หายกัน
มันไม่หาย...มันคนละเรื่อง

คนที่ไม่จัดการตัวเองทีละเรื่อง
แล้วยังมีข้ออ้างทำให้ตัวเองรู้สึกสบายใจนี่แหละ
ที่จะกลายเป็นคนกราดยิงคนอื่นได้
เวลาเศร้า ผิดหวัง ไม่ชอบใจอะไรก็จะมุ่งอยู่กับตัวเอง 
คือคิดและจมอยู่แต่ตัวเอง เอาตัวเองเป็นใหญ่
คิดว่าตัวเองโดนกระทำอยู่ตลอด
โดยไม่เห็นว่าตัวเองก็เป็นสาเหตุด้วย
มันโอละพ่อและเลยเถิดไปได้ใหญ่โต
จนขาดเหตุผล ขาดหลักการที่ถูกต้อง
มันสามารถแย่ถึงที่สุด คือ ขาดความเมตตาต่อคนอื่น

เรื่องเล็กน้อยในชีวิต ถ้าเอาให้มันได้ใจตัวเองทุกเรื่อง
ไม่ยอมเสียสละ ไม่ยอมเสียเปรียบบ้างนี่มันอันตราย
เราจะทำร้ายคนอื่นด้วยคำพูด การกระทำ
และอีกหลายอย่างที่ทำไปแล้วก็เหมือนกราดยิงคนอื่น
ซึ่งในฐานะของความเป็นคนที่เท่าเทียม
เรามีสิทธิ์ทำร้ายคนอื่นด้วยหรือ....

ที่เราทำมันอาจไม่ถึงกับเลวร้าย คร่าชีวิตผู้คน
...ดังเหตุการณ์ที่โคราช...
แต่อยากให้ตระหนักว่า 
แค่เรื่องเล็กน้อยมันลุกลามไปเป็นเรื่องใหญ่ได้
ถ้าเรายังเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล
โดยใช้ข้ออ้างกลวงๆให้เป็นเกราะที่กะเทาะไม่ออก และ
การสนใจแต่ “ตัวเอง” จะกลายเป็นการกราดยิงคนอื่นในไม่ช้า


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น