แนวคิด คือ เงินส่วนตัวจะใช้ไม่มีใครว่า
แต่เงินตราแผ่นดินจะใช้ต้องมีละอายกันบ้าง
เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว...
คนอินโดนิเซียโพสต์...สะเทือนมาถึงนี่
เรื่องที่โพสต์ คือ ผู้ว่าเมืองโตเกียวลาออก ด้วยถูกพบว่าได้ใช้รถราชการไปในการส่วนตัวครอบครัว และกินอาหารในภัตตาคารแพง พักโรงแรมหรู จริงอยู่ที่ไม่ผิดกฎหมายและการจัดการแบบอลังการนี้ก็เป็นเรื่องที่ต้องทำให้สมศักดิ์ศรีเวลาเดินทางไปงานประชุมต่างประเทศ แต่ท่านผู้ว่าก็ละอายเกินกว่าจะอยู่ต่อได้ จึงขอลาออก
กลับมาดูเมืองเราบ้าง...เรื่องแบบนี้นอกจากไม่ผิดแล้ว ยังกลายเป็นมาตรฐานที่ต้องจัดให้ผู้ใหญ่ผู้โต ไม่งั้นถือว่าทำงานบกพร่อง แล้วมีเลยเถิดมาผู้เล็กผู้น้อยก็ใช้กันไม่บันยะบันยัง คือ อยากถามสักคำว่ามันเงินใคร ในวงราชการมันคือเงินงบประมาณ มันคือเงินหลวง ใช้กันอย่างไม่ละอายแล้วยังมีโอ้อวดได้อีก ถ้าจะบอกว่าเป็นค่านิยมที่ “ไม่พอเพียง” นี่ยังน้อยไป ถือว่าเป็น “ค่านิยมเลว” ที่ทำกันต่อๆไปจนกลายเป็น “เรื่องดีงาม” มันน่างงไหม แล้วมีใครแสดงสปิริตลาออกหรือรู้สึกละอายไหม บอกเลย...ไม่มี ทุกวันนี้ใช้ “เงินหลวง” กันอย่างหน้าทนและปรีด์เปรม
ตราบใดที่ไม่ได้ใช้เงินส่วนตัว ย้ำ “เงินส่วนตัว” มันน่าละอายทั้งสิ้น มันก็เหมือนโกงดีดีนี่เอง ข้าราชการก็มีเงินเดือน จะมาหากินอะไรกับราชการอีก
ไม่อยากพูดมาก...เจ็บคอ
ขอยกคำกล่าวของผู้ว่าณรงค์ศักดิ์ โอสถธนากร มาเลยก็แล้วกัน
“....เราทำในสิ่งที่ถูก อะไรผิดเราไม่ทำ อะไรที่มันโกงเขาอย่าไปทำ ราชการไม่ได้ทำให้เรารวย แต่ราชการไม่เคยทำให้เราจน เราอยู่ในราชการ ราชการก็เลี้ยงเรา ยิ่งตำแหน่งสูงขึ้น เราก็มีสิทธิประโยชน์มากขึ้นเสมอ เราก็ต้องเป็นตัวอย่าง เป็นโรลโมเดลให้ดีที่สุด ให้เขารู้ว่าถ้าเป็นอย่างนี้ เขาเชื่อมั่นเราได้ คำพูดและสิ่งที่เราปฏิบัติมันต้องตรงกันด้วย”
#รู้สึกแสบทรวงสามารถกลับตัวได้ตลอดเว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น