วันจันทร์ที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2553

เสียใจ เจ็บใจ ช้ำใจ

ขอมอบใจ...ไว้อาลัยให้ทหารกล้า
ถูกคนไทยด้วยกันฆ่าอย่างขลาดเขลา
หวังใจว่า (คนไทย) ที่เหลือไม่ดูเบา
ไม่มัวเมา หลงผิด คิดแค่ตัว....

แผ่นดินนี้เกื้อกูลไม่เลือกชั้น
แต่คนนั้นกลับชั่วทำมัวหมอง
ทักษิณบ้าโง่เง่า ใจลำพอง
ไม่มองถึงเลือดเนื้อเชื้อชาติไทย

ละเมิดกฎหมายหายนะมาสู่ชาติ
มันยังขลาดหดหัวใต้ตัวเหี้ย
เอาสีแดงมาพรางกาย..หน้าตัวเมีย
ไม่คิดเสีย เอาแต่ได้ดังใจมัน

ประชาธิปไตยนั้นหรือที่กล่าวอ้าง
ชาติอับปางไม่สำนึก ไอ้พวกชั่ว
ถึงกับฆ่าทหาร..ไม่เกรงกลัว
ปลุกปั่นทั่วแผ่นดิน..สิ้นปัญญา

หรือประเทศนี้สิ้นแล้วผู้แกล้วกล้า
ยอมสิ้นท่าให้คนเลวมันฮึกเหิม
อนุพงศ์ให้ยุบสภาว่าการเมือง
ปลดเปลื้องคำสาบาน มารทัพไทย

เห็นแดงทั้งแผ่นดินเหมือนสิ้นชาติ
อนาจใจคนไทยไร้สมอง
บทเรียนครั้งนี้ น้ำตานอง
ร้องเพลงชาติให้ตายก็สายไป

เกิดเป็นไทยรักแต่ตัว ไม่กลัวนรก
ใจโสโครกฆ่าคนไทยหน้าตาเฉย
โยนความผิด ไม่สำนึก แบกศพเย้ย
คนไทยเอย.. ทนได้อย่างไรกัน

3 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ12 เมษายน 2553 เวลา 22:33

    ตรงใจมากครับ ผมอยากจะร้องให้จริงๆ เห็นเสื่อแดงข้างถนนแล้วเหมือนเห็นอันธพาล ตำรวจก็ทำอะไรไม่ได้ ไม่เข้าใจว่าทำไมประเทศเราทำบาปอะไรไว้ถึงต้องเจอคนพวกนี้ แต่ก็ไม่สิ้นหวังครับและจะท้อไม่ได้ เพราะเราคิดถึงส่วนรวม ไ่ม่ใช่้ส่วนตน

    ตอบลบ