ไปอ่านบทความของคุณพศิน อินทรวงค์มาชอบมาก...ย่นย่อต่อเติมมาแบ่งกัน...
คนในโลกนี้ ไม่มีขาวล้วน ดำล้วน
ไม่มีอะไรดีตลอดตัว ชั่วตลอดใจ
อยากพัฒนาตัวเองต้องยอมรับก่อนว่า...
….ข้างในลึกๆเรายังมี “เงาดำ” “ความชั่ว” “ข้อเสีย” ที่ต้องลด ละ เลิก
ถ้ามีคนมาถามว่าเรามีอะไรไม่ดีบ้าง มันจะออกมาในแนวน่ารัก เช่น ซุ่มซ่าม ขี้ลืม หลงง่าย ใจเร็ว ใจร้อน ขี้เกียจดินพอกหางหมู พูดมาก มั่นใจเกิน ตรงเกินไป...ประมาณนี้ ซึ่งข้อเสียหน่อมแหน้มเหล่านี้เป็นเพียงเกราะกำบัง “เงาดำ” ที่แท้จริงในตัว
ไม่มีใครยอมรับว่า...
ตัวเองเห็นแก่ตัว โลภ งก ขี้อิจฉา ยึดตัวตน เห็นแก่พรรคพวก ไร้เหตุผล เอาใจตนเป็นใหญ่ ซึ่งจริงๆแล้ว เราทุกคนยังมีพวกเงามืด เงาดำนี้วิ่งวนอยู่ในตัวตลอดเวลา
คนต้องรู้ตัวว่า..ตัวเองยังมีความเห็นแก่ตัวอยู่ลึก ๆ
และมันก็พร้อมแสดงตัวออกมาเมื่อถึงเวลา
คนต้องรู้ตัวว่า...บางครั้งเราก็เลือกที่จะรู้สึกอิจฉามากกว่ายินดี โกรธมากกว่าให้อภัย
คนต้องรู้ตัวว่า...ไฟแห่งความอยากมี อยากได้ อยากเป็นนั้นยังโชติช่วงไม่เคยดับ
คนต้องรู้ตัวว่า...หลายครั้งเหตุผลของเราก็เป็นเพียงเหตุผลเพื่อตัวเอง
ไม่ใช่เหตุผลที่วางอยู่บนความถูกต้อง หรือความยุติธรรม
คนต้องรู้ตัวว่า...เรายังอยากให้คนอื่นรู้สึกว่าเราเป็นคนดี ทั้งที่รู้ตัวว่า เราไม่ได้ดีอย่างที่คิด
คนต้องรู้ตัวว่า...บางครั้งเราก็ยังเผลอเอาเปรียบคนอื่น ให้ได้มาซึ่งผลประโยชน์ตัวเองอยู่
คนต้องรู้ตัวว่า...เรายังรับไม่ได้ เวลาที่คนอื่นมาวิจารณ์ว่า...เราไม่ดีอย่างไร ทั้ง ๆ ที่มันเป็นความจริง
คนต้องรู้ตัวว่า...บางครั้งเราก็เลือกที่จะนินทาผู้อื่น เพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น
คนต้องรู้ตัวว่า...บ่อยครั้งที่เราไม่เคยมองเห็นความผิดของตัวเอง
ในขณะที่เรามองเห็นความผิดของผู้อื่นเต็มไปหมด
คนต้องรู้ตัวว่า...เรามักหา คำพูดแก้ตัว มาบอกตนเองและผู้อื่นเสมอ
เวลาเราทำเรื่องผิด ๆ เพื่อให้เรื่องนั้น ดูผิดหรือเลวน้อยลง
คนต้องรู้ตัวว่า...ถ้าเลือกได้เราย่อมอยากให้ ตัวเรา พ่อแม่เรา คนที่เรารัก ลูกเรา บริษัทเรา พรรคพวกเราได้ดีกว่าคนอื่น
คนต้องรู้ตัวว่า...หลายครั้งที่เราพูดว่าสงสาร แต่หลังจากนั้น...
เราก็ไม่เคยคิดจะลงมือทำอะไรให้ดีขึ้น นอกจากพูดคำว่า สงสาร ซ้ำไปซ้ำมา
คนต้องรู้ตัวว่า...เรามักคิดว่า เรารู้จักตัวเองดีเสมอ แต่ความเป็นจริงแล้ว
สิ่งนั้นเป็นเพียงสิ่งที่เราอยากเห็นและยังไม่ใช่ตัวตนแท้จริงของเราทั้งหมด
คนต้องรู้ตัวว่า...การที่เราได้ยินคนที่เราเกลียดถูกนินทานั้น...ทำให้เรารู้สึก`ดี´
คนต้องรู้ตัวว่า...สิ่งที่ผิดพลาดหลายอย่างในชีวิตเรามักโทษสิ่งแวดล้อม คนอื่น
แต่เราไม่ค่อยโทษตัวเองสักเท่าไหร่ ทั้งที่ลึก ๆ เราก็รู้ดีว่าเรานี่เองที่เป็นตัวการใหญ่
คนต้องรู้ตัวว่า...คำโกหก บิดเบือน อำพราง ยังเป็น`เครื่องมือ´ ที่เราใช้ในการเอาตัวรอดเสมอ
...เมื่อเกิดเหตุการณ์จวนตัว...
คนต้องรู้ตัวว่า...เราชอบบอกว่า `ความดีสำคัญกว่าเงินทอง´
แต่เกือบทุกครั้ง เราก็เกรงใจคนรวย ๆ มากกว่าคนดี ๆ
คนต้องรู้ตัวว่า...ถ้าเขาชอบเรา เราก็ชอบเขา แต่ถ้าเขาเกลียดเรา เราก็เกลียดเขา
โดยที่ไม่เคยกลับมานั่งคิดเลยว่า...ที่เขาเกลียดเรานั้นเป็นเพราะอะไร
คนต้องรู้ตัวว่า...เรายังอยากรู้ข่าวร้าย ๆ ของคนอื่นมากกว่าเรื่องดี ๆ ของเขาเสมอ
คนต้องรู้ตัวว่า...เราชอบอ้างว่าตัวเองเป็นคนไม่มีโอกาส ทั้งที่เราก็รู้ว่าที่เราไม่มีโอกาสก็เพราะว่า
`เราขี้เกียจ´
คนต้องรู้ว่าว่า...ความไม่ยุติธรรมที่เราอ้าง..มันแค่ไม่ถูกใจเรา
คนต้องรู้ตัวว่า...เราชอบวิจารณ์คนอื่นว่า โกงชาติบ้านเมือง
ในขณะที่เราก็ทำทุกวิถีทางเพื่อเลี่ยงภาษี
คนต้องรู้ตัวว่า...น้อยครั้งที่เรารู้สึกว่าตัวเองมีเหลือพอที่จะแบ่งปันให้คนอื่น
คนต้องรู้ตัวว่า...หลายครั้งที่เราก็คิด ในสิ่งที่ไม่สมควรคิด ทำในสิ่งที่ไม่สมควรทำ
สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่เราต้องรู้ตัว ต้องยอมรับ ต้องสำนึก
ต้องไม่ปฏิเสธว่า...เรายังมีความรู้สึกด้านมืดเหล่านี้หลงเหลืออยู่ในตน
เพราะการยอมรับว่า "ตัวเรายังไม่ดีพอ" คือ บันไดขั้นแรก ที่จะทำให้เราเดินไปสู่หนทางที่ถูกต้อง...เดินไปสู่เส้นทางของการเป็นคนเต็มคนอย่างแท้จริง
คิดให้มากว่าเรานั้น...ไม่ดียังไง...
มีเงาดำตรงไหน ตรงไหนที่ยังคิดไม่ดี ทำไม่ดี สำนึกไม่ดี
การรู้ว่า... เรายังมีข้อไม่ดี
ไม่ได้แปลว่า เราต้องออกไป "ประจานตัวเอง" ให้คนอื่นรับรู้ว่า เราไม่ดีอย่างไร...
เราคงไม่ต้องทำถึงขนาดนั้น แต่เรารู้ของเรา สำนึกของเราแบบเงียบ ๆ อยู่ในจิตใจ
ค่อย ๆ ปรับ ค่อย ๆ เปลี่ยน ให้จิตใจของเรา เดินไปสู่หนทางที่สว่างไสวขึ้น
คนฉลาดย่อมรู้ว่า...โลกนี้ไม่มีสีขาวสนิท หรือดำสนิท..
ในสีขาวย่อมมีสีดำ และในสีดำย่อมมีสีขาว
ส่วนคนโง่มักคิดว่า ขาวก็คือขาว ดำก็คือดำ
...ทุกอย่างมีค่าเท่ากับขวาสุดและซ้ายสุด....
ทุกอย่างในโลกนี้ล้วนมีสองด้านเสมอ....แม้แต่ตัวของเราเอง
