เพื่อนฉัน...มีไม่เยอะ
เพื่อน = มิตรภาพที่เราเลือก
เพื่อนไม่ต้องเพศเหมือนกัน รสนิยมทางเพศด้วย
เพื่อนไม่ต้องอายุเท่ากัน
เพื่อนไม่ต้องเรียนด้วยกัน
เพื่อนไม่ต้องตัวติดกัน
เพื่อนไม่ต้องคิดเหมือนกัน
เพื่อนไม่จำเป็นต้องทำอะไรด้วยกัน
เพื่อนไม่ต้องอวยกัน ชอบเหมือนกัน
เพื่อนไม่ต้องอำลากัน
และเพื่อนไม่ต้องสวัสดีกันทุกวัน
จำนวนของเพื่อน ก็ไม่ต้องมากเช่นกัน
เพราะว่า...
1. การอยู่กับคนหมู่มาก มันเสียพลังงานเยอะ ต้องทำให้คนมีความสุข ทำให้คนพอใจ ต้องรักษาภาพลักษณ์ตัวเอง วางตัว และอีกหลายๆ อย่างที่มันเหนื่อย
2. คบคนมากไม่มีเวลาหยุดมองตัวเอง เพราะมัวแต่สนใจสิ่งรอบข้างและคนอื่นๆ มากเกินไป ไม่ได้พัก ลืมมองตัวเอง มันไม่ได้หยุดดูแลความรู้สึกของตัวเองได้อย่างเต็มที่
3. มันจะทำให้เราไปอยู่ในจุด “ประนีประนอม” ทำในสิ่งที่ทุกคนโอเค ไม่ได้ทำในสิ่งที่ชอบที่ชอบ ขาดประสิทธิภาพ ทำอะไรก็ช้าลง ไม่ถึงไหนสักที
4. เสียนิสัย ไม่ยอมพึ่งตัวเอง ไม่มั่นใจ
5. ต้องรอฉันทานุมัติ “โอเค” สวัสดี ขอบคุณ ขอโทษคนมากขึ้น กลัวคนจะเสียใจ แรงกดดันมันเยอะ
ลองนึกดู เวลาไปกินข้าวกับคนเยอะๆ ทักทายก็ไม่ทั่วอย่างว่าแต่พูดคุยกันอย่างจริงใจถึงใจ มันปลอมมากเลย คือ เป็นคนมีมารยาท ชอบพูดกับใครก็จะสนใจอย่างจริงจัง ไม่ใช่แค่แปะมือแล้ว..จากไป
การมีเพื่อนเยอะก็ดีอยู่ (บ้าง) แต่มีเพื่อนดี ดีกว่าเยอะ ถึงแม้เพื่อนจะเยอะก็ดูแลกันได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย
และ...ชีวิตคนเรามีเพื่อนแท้สักคนก็มากมายเกินพอแล้ว !!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น