คิดวันละอย่าง # 40

คิดถึงท่านวรบรูณ์

คิดถึง scenario vision ในปีพศ. 4990 ที่ท่านเคยให้มา...
ท่านว่า ลองคิดดูในเวลานั้น คนจะไม่ละอายต่อบาป ไม่รู้จักศีล สมาธิ ปัญญากันแล้ว ใช้สัญชาติญาณของสัตว์กันอย่างเดียว พ่อแม่ไม่สามารถสอนลูกได้ว่าธรรม คือ อะไร เพราะพ่อแม่ก็ไม่เคยรู้ คนก็คงไม่รู้จะไปฟังธรรมได้ที่ไหนเพราะพระที่แท้...น้อยลงไปทุกที อาจไม่มีเหลืออีกด้วยในตอนนั้น 

ถ้าเราตายไปแล้วดันไปเกิดในช่วงนั้น...ชีวิตคงนรกสิ้นดี 

พวกเราถือว่าเป็นคนโชคดีที่อยู่ในช่วงเวลาที่พบพุทธศาสนา
มันเป็น window of opportunity ของทุกคน 
แต่เราโดดเข้า โดดออก window ตลอด
และโดดออก มากกว่าโดดเข้าใส่
มันต้องมีศรัทธามากกว่านี้ จะได้โดดเข้าไปบ่อยๆ 
ท่านวรบรูณ์ว่า...อย่าละความเพียรเป็นอันขาด 

ท่านให้ปฎิบัติง่ายๆ คือ มุ่งที่ “กาย” 

กายมีอยู่แล้ว ไม่ต้องซื้อหา ติดมากับตัว
....ให้ระลึกได้ทุกขณะ
.....กาย = ศีล
ทำศีลก่อน.. ไม่ต้องถึงกับแยกขันธ์ 5 ได้ตอนนี้.. 

ให้แค่ “รู้” แล้วจบ
กำลังทำอะไรอยู่.. แค่นี้เหลือๆ
เดี๋ยวสมาธิมา...ปัญญาตาม
เป็นอันจบ..ไม่เสียชาติเกิด 

ถึงแม้จะต้องเกิดอีกหลายชาติ..ก็ทำไป

ท่านให้นึกถึงธรรม สิ่งที่ดีงาม ไม่ควรประมาทและเพียรต่อไป
ท่านให้พยายามยึด “กาย = ศีล” เข้าไว้..กำลังทำอะไรอยู่...

แต่รู้เลยว่า...ไม่ง่าย..