คิดวันละอย่าง # 29

เมื่อวานพวกเราเหมือนกลุ่มหมอๆไปราวนด์วอร์ดเลย 555 
....น้องเลิฟป่วย เพื่อนเลิฟขาหักอยู่โรงพยาบาลเดียวกัน เฮโลขึ้นลงเยี่ยมไข้

ปัญหาในชีวิตพวกเราตอนนี้ไม่หนีเรื่องเจ็บตัว ปวด ป่วย 
บางอย่างไปติดมาจากที่อื่น
บางอย่างเพราะพักไม่พอ
บางอย่างสติไม่ค่อยดี
บางอย่างสังขารล้วนๆ

มันก็เป็นแบบนี้นะชีวิต...
แต่เห็นสองคนนี้แล้วนับถือเลย...กำลังใจดีมาก
นิ่ง ยอมรับและสนุกอีกต่างหาก..สุดยอดมนุษย์ !!

เออ..ทุกข์เป็นทุกข์ ป่วยเป็นป่วย
สำคัญที่กำลังใจของตัวเองจริงๆ
ไม่ว่าจะเป็นอะไร อะไรจะเกิดขึ้น...รับมันไป ดูมันไป สู้กับมันไป...

เรื่องเจ็บป่วย ถึงมันจะกลายเป็นเรื่องธรรมดา คือ มาบ่อยเกิน...
แต่มันยังคงทิ้งรอยเล็กๆไว้ให้นึกถึง
เหมือนเราคัน..ไปคันที่มันเป็นรอย...ยิ่งเกา ยิ่งลุกลาม ยิ่งหงุดหงิด ยิ่งร้อนใจ
รู้ทันมันซะ มันก็แค่เรา "คิด"
ยิ่งคิด ยิ่งติด ยิ่งคัน ยิ่งเกา..โฮ้ย ไม่ไหว เกาไม่รู้ตัวเลย

นิ่งๆ สงบ สติอย่างเดียวที่จะระงับอาการ "คันคิด"
ใจมั่นไว้..มันก็แค่เวทนานะ...

พี่ Charlie Chaplin ว่าไว้...
Life is a tragedy when seen in close-up, but a comedy in long-shot.

ขำขำไป..สบายใจดี ป่วยก็รักษา ไม่มีอะไรมาก อยู่กันไป ม่วนกันไปนะ