คิดวันละอย่าง # 151

เรื่องง่ายๆทำไมเข้าใจไม่ตรงกัน !!

ปัญหาโลกแตก คือ เรื่องการสื่อสาร มันเกิดกับคนทั้งโลกไม่ใช่เฉพาะพวกเรา มันไม่ใช่เฉพาะคำพูดภาษาที่ใช้ มันยังมีพวกทัศนคติ อารมณ์ความรู้สึกต่างๆเข้ามาผสมกันด้วย

ความจริง คือ คนจะรับรู้ในสิ่งที่ต้องการจะได้ยินเท่านั้น
ส่วนที่ไม่อยากได้ยินมักจะละเลยและไม่รับฟัง
มันเหมือนตั้งธงไว้แล้ว มันไม่เข้าหู 

คนอยากพูดในสิ่งที่ตัวเองสนใจ
อยากฟังในสิ่งที่ตรงใจตัวเอง
พอมันไม่ตรงกัน..มันเลยเป็น “เรื่อง” ขึ้นมาได้ง่ายๆ
เพราะ frame of reference กรอบอ้างอิง...มันแตกต่างกัน
มุมมองของแต่ละคนมันเกิดจากได้รับอะไรมาในอดีต
อาจเป็นประสบการณ์บ้าง มโนเอาบ้างก็มี... 

นอกจากนี้ ทุกคนก็อยากมีความสำคัญ อยากให้คนฟัง อยากให้คนรับรู้ถึงเรื่องของตัวเอง มันจะยุ่งตรงที่ไม่มีใครฟังใคร ฟังแต่ไม่ได้ยินก็มี มันเลยโอละพ่อผิดความไปได้

เอาใหม่... เราไม่ตัดสินคุณค่าก่อนรับ “สาร” เพราะการตัดสินคุณค่านั้นมันขัดขวางการรับรู้ “ความจริง” ที่คนอยากจะสื่อกับเรา

ไม่ตัดสิน...รับรู้ได้ และรับรู้เร็วด้วย 

คือ ไม่ต้องพิจารณาสามวันแล้วค่อยมาว่ากัน
มันจะสายไป มันเสียความรู้สึกไปแล้ว

เอาใหม่...เอาให้ตรง ไม่เยอะแยะ ยื้ดเยื้อ ต้องการอะไรว่าไปให้ชัดๆ
เอา ไม่เอา ไป ไม่ไป ดี ไม่ดี...ก็ว่าไปตรงๆ
บางทีเรากรองไปกรองมา เปลี่ยนข้อมูล เพิ่มข้อความ
ด้วยกลัวคนจะไม่เข้าใจมั่ง เกรงใจมั่ง กลัวบาดใจมั่ง
อันนี้ คนแบกรับข้อมูลไม่สามารถตอบสนองได้นะ
“สาร” มันเพี้ยน เข้าใจยากอีก ต้องแปลความอีก
แปลได้ตรงก็โชคดีไป
แต่ส่วนใหญ่มันจะแปลเข้าข้างกรอบอ้างอิงของตัวเอง
ซึ่งจะเกิดอาการ...ไปไหนมาสามวาสองศอก..ได้ง่ายๆ

บอกเลย...เรื่องเล็ก เรื่องธรรมดาๆนี่แหละ
ถ้าไม่เข้าใจกัน...มันเครียด พาลทำให้สิ่งสำคัญถูกละเลยไปได้

แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไร...ขำๆไปนะ
เรื่องใหญ่จะเล็กไปเลย