นั่งมองนู่น มองนี่..เริ่มแปลกแยกอีกแล้วท่านผู้ชม.. ใครเป็นนาย ใครเป็นทาสกันแน่..
นั่งคิดว่า..มันมีสองอย่างที่ทำให้คนที่อยากเป็นนาย..กลับกลายเป็นทาส..
หนึ่ง.. ความคิดของคนที่ไม่ได้มองว่าเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ อยู่ได้เพราะธรรมชาติ ไม่ได้สำนึกในบุญคุณธรรมชาติ เห็นธรรมชาติเป็นเพียงสิ่งเพื่อสนองความต้องการ
และหนักกว่านั้น คือ เข้าใจว่าคนคือนายของธรรมชาติ (คิดไปได้...)
โลกนี้...ไม่มีอะไรที่ยิ่งใหญ่เกินธรรมชาติ (พูดกันเยอะ..ใครก็รู้..) เทคโนโลยีสมัยใหม่นานาชนิดไม่ว่าจะทำได้จริงหรือมีประสิทธิภาพแค่ไหน ก็ไม่สามารเอาชนะธรรมชาติได้ มันเพียง...เพียงแต่ชะลอปัญหาจากธรรมชาติเท่านั้น เช่น ร้อน..เปิดแอร์ดับร้อน..ได้ชั่วคราว..แต่กระหน่ำเปิดกันมากขึ้น.. ซวยเข้าไปใหญ่ รถประหยัดนำ้มันก็เที่ยวขับกันถี่ขึ้น... ในที่สุด..โดนนายลงโทษ แล้วก็คร่ำครวญ..
....ไม่อาจยกเหตุการณ์นายลงโทษมาไว้ที่นี้ได้..มันเศร้าเกินไป.. เห็นๆกันอยู่แล้ว
สอง...ที่มาคู่กันเลยคือ คนอย่างเราเห็นว่าความสุขคือการครอบครอง กิน ใช้ ใส่ สวม พก ห่อ ห้อย แขวน มีมากเท่าไหร่ เสพมากเท่าไหร่..ก็มีความสุขมากเท่านั้น.. เวรกรรม
เราวัดค่าชีวิต การพัฒนา ความก้าวหน้าจากจำนวน ชนิดของสิ่งที่มี บ้านที่มี รถที่มี เงินที่มีและอะไรอะไรที่มีอีกมากมาย แข่งกันเข้าไป ไม่เคยรู้สึกพอซักที ยังต้องการไม่หยุดหย่อน.. กลายเป็นทาสตัวจริงของความอยากไปซะฉิบ.. โดนนายลงโทษให้หาแต่ความสุข...ที่มีวันได้เพิ่มขึ้น
คนกลายเป็นทาสที่..เหินห่าง หมางเมิน แปลกแยกกับนาย (ธรรมชาติ) ยังไม่พอ..ยังไม่พอ ยังห่างเหิน หมางเมิน แปลกแยกกับตัวเองอีกต่างหาก คนทนอยู่กับตัวเองคนเดียวไม่ได้ หนีตัวเองตลอดเวลา และกลับไปเบียดเบียนนาย... เดี๋ยวจะโดนลงโทษอีก...เพราะว่า..ความผันผวน ปรวนแปรที่เราได้รับรู้ รู้สึกรู้สมอยู่นี้..มาจากภายในคน..ที่มีทุกข์ อ้างว้าง และว่างเปล่าในส่วนลึกของวิญญาณคน.. ต้องเติม..ต้องเติม..แต่เติมยังไงก็เติมไม่เต็มนะ (เพราะมัวแต่เสพนายเกินไป..ขัดขืนธรรมชาติมากไป) เติมวิญญาณตัวเองไม่เต็มซักที...
สรุปว่าจากนี้..ท่องคาถา "พอเพียง" ของในหลวงเข้าไว้... เข้าใจนาย เคารพนาย อย่าใช้นายมาก ไม่ต้องอยากมาก..มีอะไรก็ใช้ไป..กินไป.. และเชิญพี่น้องไปปลีกวิเวก อยู่กับธรรมชาติกันเถิด..เดี๋ยวธรรมะจะมาเอง.. จะได้เลิกเป็นทาสเสียที.. หรือว่า เป็นทาสมันสนุก สุขกันนัก..เอวัง..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น