เกิดมาทั้งที...เลือกที่ชอบๆ
ทุกคนต้องเคยรู้สึกแน่ๆว่า..ฉันมาทำอะไรที่นี่..
ไอ้ความรู้สึกนี้มันเข้าขั้นทรมานนะ มันไม่ belong อ่ะ
แต่ไม่ถึงขั้นรังเกียจเดียดฉันท์อะไร
แต่ไม่ถึงขั้นรังเกียจเดียดฉันท์อะไร
บางคนเลือกไปอยู่ที่ๆตัวเองไม่ belong บ่อยๆ...โรคประสาทแดกจะถามหา
บางคนเลือกอยู่ที่ตัวเอง belong แต่คนอื่นไม่รู้สึก belong ก็มีนะ
..อันนั้นคนอื่นประสาทแดก 55
ข้าพเจ้าว่าคนมันต้องมีการพิจารณาตัวเองว่า..ที่ไหน คือ ที่ของเรา
ซึ่งไม่ได้ให้จมอยู่กับที่...ออกมามั่งก็ดี ไม่ชอบค่อยกลับเข้า "ที่" ของเรา
ถ้าไม่ออกเลย..มันเสียการเรียนรู้ จะพาลไร้เดียงสาในความคิด... ชีวิตเดิมๆ
คนเราคบกัน มันควรเสมอกัน
ไม่ควรมีใครทำให้ใครรู้สึกด้อย..
ทำให้คนรู้สึกด้อยเนี่ย...มันบาปนะ
และไอ้ที่ว่าเสมอนั้น..คือ เสมอใน ไม่ใช่ เสมอนอก
คือ..
เสมอเรื่องความชอบ (F ฟรายทาคนี่เป็นตัวอย่างชัด อิอิ)
เสมอเรื่องปัญญา...คุยกันรู้เรื่อง ไม่มีใครต้องเหวอ ต้องเอ๋อ
เสมอเรื่องจิตใจ...ใจดีคู่ใจดี ใจดำไปอยู่กับใจดำ แถวนี้ไม่เอาด้วย
เสมอนอก...ฐานะ ชื่อเสียง เตียงทองคำนั้นมันเวรใครเวรมัน
เสมอแบบนั้นมันไร้สาระ !!
ถ้าเราเลือกที่ชอบๆมันแปลว่าเราเลือกอยู่ในสิ่งแวดล้อมเสมอกัน
อันนี้ไม่เกี่ยวกับดีหรือไม่ดี ไม่ดีของเรา อาจดีของเขา ดีของเขา เราไม่เอาก็ได้
มันจะรักกันได้ง่ายขึ้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น