คนเรานั้นแม้นยิ่งใหญ่ครองพิภพ
แม้นเป็นปราชญ์รู้เจนจบทุกสิ่งสรรพ์
แม้นรวยทรัพย์ รวยญาติมิตร รวยฐานัน
สุดท้ายผันเป็นผุยผงลงสู่ดิน
เกิดมา..แค่ตาย
ทรัพย์สมบัติตามไปได้...แค่วันตาย
มิตรสหายตามไปได้...แค่วันจน
คนที่รักตามไปได้...แค่ป่าช้า
ตามไปได้ถึงชาติหน้า...มีแต่บาปกับบุญ
อะไรก็ไม่ใช่ของเรา... ปล่อยมันไป
จะให้ดีต้องปล่อยตัวเอง..เพราะ "สิ่งที่น่าเกลียด สกปรก คือ ตัวเรา"
ขอฮ่ะ..
ตอบลบยินดีฮ่ะ
ตอบลบ