คิดวันละอย่าง # 174

บางทีเราก็กลัวเกินไปไหม...

กลัวตาย..ยังไงก็ตาย หายใจไม่ออกก็ตายแล้ว ตายได้ทุกวินาที
…เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ความตายชะทุกสิ่ง มาตัวเปล่า ไปตัวเปล่า
กลัวโดน..ช่วยดูหนังหน้านิดนึง เหี่ยวแบบนี้ผียังกลัว 
…เจียม สะกดเป็นไหม สมองไม่พัฒนา หนังหน้าไม่ช่วยอะไร
กลัวป่วย..มีใครบ้างไม่เคยป่วย แม่งป่วยกันทุกคนแหละ
…รู้ไหมมียาดี ที่เรียกกันว่า “ยาใจ” อย่าหวันไหว ทำใจนิ่งๆ
กลัวไม่มีใครรัก..ตัวเองมีไว้ให้รัก รักตัวเองเป็นก็ได้อยู่นะ
…คนมีค่า ไม่ได้แปลว่าต้องมีใคร... คนมีใจ ไปได้ทุกที่
กลัวไม่สวย..เอาสะอาด สดใส ไม่เหม็นสาบก็ดีมากแล้วมั๊ย
…หน้าตาไม่เกี่ยว อาศัยทางเปลี่ยวและพละกำลัง !!
กลัวอ้วน..อันนี้ก็กลัวอยู่ แต่กลัวอีกหน่อยจะกินไม่ได้ กินไม่เข้ามากกว่า
...ของกินเหมือนไอติม ไม่รีบชิมมันจะละลาย 55
ลงท้ายด้วยกำเมือง...กั๋วเหลือ...อันนี้ตัวใครตัวมัน เกี่ยวกับนิสัย
…น้ำใจไม่มี ไมตรีก็ไม่สน แอบแทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจ

ทุกวันนี้แค่เป็นคนดีดี ทำชีวิตคุณภาพ ใจดีควบคุณธรรมจริยธรรมเข้าไป อยู่กับใครก็ไม่เบียดเบียน อยู่แบบสันติๆ มีความสุข แข็งแรงตามอัตภาพ ไม่เกร็ง ไม่เก๊ก ปกติๆไปก็ดูดีแล้ว เพิ่มความทันสมัย ไม่เชย ควบคุมตัวเองได้ดี มีความเป็นไทยพอเพียงกันบ้าง พัฒนาตัวเองเป็น แบบนี้ก็เป็น “คนทั้งครบ” แล้ว อาจไม่ต้องเก่งฉลาดล้ำในทางโลกมาก เอาตัวรอด ปลอดความเป็นทาส เจอบันไดขึ้นได้ก็ลงเป็น...อันนี้เหลือๆนะ