มันมาจากธรรมเนียมฝรั่ง ก็ออกเสียงตามมันไปนะ คือ พอจะปีใหม่ มันจะเป็นความเชื่อ...เชื่อว่าพรุ่งนี้ต้องดีกว่าเก่า มันเป็น “หมุดหมาย” ตอนจะต้นปีที่ฮึกเหิมของคน ถึงแม้กลางปี ปลายปีมันอาจแผ่วไปก็ช่างมันเถอะ
ข้าพเจ้าคิดถึงคำว่า..เพื่อ...
นี่ก็ทำอะไร เพื่ออะไรมาทั้งชีวิต จึงคิดว่าจะหยุด “เพื่อ...”
เพราะความสุขเป็นเป้าหมายไม่ได้...มันเป็นพฤติรรม !!
ตื่นมาตอนเช้าส่วนใหญ่ก็จะนอนสั่นขา ยืดเหยียดไปเพื่อไม่ให้เส้นตึง เลือดไหลเวียนและสูดหายใจลึกๆไปเรื่อยๆ มันออกแนวทรมานตัวเองนิดๆเพราะไอ่เพื่อนี่แหละ ทุกทีทำไปก็ท่องไปเพื่อสุขภาพๆๆๆ ข้าพเจ้าเข้าใจว่ามันเลยเครียด ทรมาน ไม่สนุก แต่เมื่อเช้ามันปิ๊งขึ้นมาว่า เฮ้ย มันไม่ต้องเพื่อ ถามตัวเองว่ามันสนุก มันสุขตอนนี้ ตอนที่ทำหรือเปล่า เออ..มันมีความสุข ทำไปยิ้มในใจไป เออ ดีกว่ากันเยอะเลย ไม่รู้สึกทรมาน 55 เสร็จพิธีก็มาชงผงผักผสมคอลาเจนบีบมะนาว ทำไปรู้ไปว่ามันมีความสุขดีเหมือนกัน ทุกทีไม่ได้คิดอะไร ทำไปตามเวรตามกรรม เฮ้ย มันสติดีนะ
ปีใหม่นี้เลยว่าจะหยุด “เพื่อ...”
ทำอะไรที่มันแฮบปี้ตอนที่ทำ ไม่ต้องเพื่อแล้ว
ข้าพเจ้าเห็นเพื่อนพี่น้องวาดรูปก่อนแสดงงาน ท่าทางมีความสุขกว่าตอนเปิดงานอีก
คือมันไม่ต้องเพื่อแสดงงาน มันมีความสุขกันตอนที่ทำไปแล้ว
ข้าพเจ้าเห็นเพื่อนพี่น้องไปเที่ยว เล่น คุย กิน มันสนุกตอนนั้นแล้ว
ไม่ใช่ไปเพื่อสนุก หรืออะไร
ข้าพเจ้าเห็นครอบครัวปิ้งย่าง มันฟินตรงนั้นแล้ว
ไม่ใช่เพื่อปาร์ตี้หรือสังสรรค์ หรืออะไร
เพิ่งเข้าใจว่าอยู่กับปัจจุบันนั้นมันเป็นยังไง (แหม โง่มานาน)
“เพื่อ...” มันเป็นอนาคต...มันยังมาไม่ถึง จะไปเพื่อทำแมวอะไร
ฝากความหวังลมๆแล้งๆไว้ที่มันได้ยังไงตั้งนาน
ทำงาน วัยนี้ไม่รู้จะเพื่ออะไร
เอาให้ม่วนตอนทำ ตอนประชุมกัน ตอนขบคิดกัน
(ซึ่งคิดไป ก็ม่วนทุกทีนะที่ทำๆมาเนี่ย มาเครียดไอ่ตอน “เพื่อ...” นี่แล)
เที่ยว ไม่เพื่อ...ละ ตอนเที่ยวมีความสุขตอนนั้นเป็นพอ
กิน ไม่เพื่อสุขภาพ เพื่อผอม เพื่ออ้วนอะไรแล้ว
ถ้ากินแล้วมันฟินตอนนั้น จบข่าวเลย
สวดมนต์ข้ามปีที่วัด รู้เลยว่าไม่ได้ ไม่ไปไหนสวดอยู่บ้านดีกว่าเยอะ
ไม่ต้องไปเบียดเสียดให้เสียจริต
ฉลองปีใหม่กับเพื่อน ไม่ได้ดี๊ด๊าขนาดนั้น แค่คิดว่าเวลาที่จะอยู่ด้วยกันมันเหลือน้อย
แค่คิดก็ม่วนไปหน่อยๆแล้วตอนนี้
สำคัญจริงๆ “ตอนนี้...เดี๋ยวนี้...เวลานี้”
พระพุทธองค์ว่าที่ใกล้ที่สุดของคน คือ ความตาย
ไม่แน่วินาทีหน้าอาจตายได้ วินาทีนี้มันจึงสำคัญ
แต่มันสั้นจนเราลืม ลืมไปว่าเพื่อ...นั้น มันเพื่อไม่ได้ เราอาจไม่อยู่จนได้เจอ “เพื่อ...”
สุขมันวินาทีนี้ สงบมันวินาทีนี้แหละ
“เพื่อ...” มันยาวเกินชีวิตคน
เขียนๆไปเหมือนพวกสิ้นคิด หมดหวังยังไงชอบกลนะ 55
แต่มันโดนตอนเขียนนี่แหละ..มันได้ตอนนี้เลย ไม่ต้อง... “เพื่อ...”
“เพื่อ...” = เหนื่อย เครียด ไม่สุข ไม่สบาย
จะปีใหม่แล้ว..ชีวิตเหลือน้อยลงไป...ข้าพเจ้าไม่ “เพื่อ...”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น