เว้นช่องห่างระหว่างเรา...เผื่อที่ว่างตรงกลางไว้
ช่องว่าง...
ใกล้ชิดเกินไปจะไม่เหลือความเกรงใจ ห่างไกลเกินไปจะไม่สนิท
ช่องว่าง...
เพื่อปรนเปรอตัวเองให้เป็นสุข คนอื่นได้ผ่อนคลาย
ใครสักคนเขียนไว้...
ช่องว่างระหว่างคนในครอบครัว คือ ความเคารพ
ช่องว่างระหว่างคนรัก คือ ความงดงาม
ช่องว่างระหว่างมิตรสหาย คือ การถนอม
ช่องว่างระหว่างเพื่อนร่วมงาน คือ การให้เกียรติ
ช่องว่างระหว่างคนแปลกหน้า คือ มารยาท
ช่องว่างระหว่างมิตรสหาย คือ การถนอม
ช่องว่างระหว่างเพื่อนร่วมงาน คือ การให้เกียรติ
ช่องว่างระหว่างคนแปลกหน้า คือ มารยาท
มันไม่ใช่เรื่อง ใจ-ใจ หรือ แล้งใจ แต่มันคือ การจัดการพื้นที่ส่วนตัว
อย่าอิง...จนคนอื่นหนักหายใจไม่ออก
เหลือ “ช่อง” ให้หายใจของใครของมันบ้าง
อย่าห่าง...จนเกิดการเคว้งคว้าง
เหลือ “ช่อง” ให้พอพลิกตัวได้อย่างยังมีความอบอุ่น
ไม่ว่าจะสัมพันธ์กันแบบไหน...คนในครอบครัว เพื่อน คนรักกัน...
...อย่าใช้คำว่า “รัก” ผูกรัดมัดร้อยเป็นพันธนาการ...
รัก ไม่ต้อง ล็อค
รัก ไม่ใช่เรื่องผูกขาด
ภาวะอึดอัด...ไม่สนุกแล้ว !!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น