คิดวันละอย่าง # 8

Forget about being perfect !!

สมบรูณ์แบบถือเป็น "โรค" ...มีอาการดังนี้

เยอะ...สนใจเรื่องปลีกย่อยมากเกิน
หมกมุ่นกับรายละเอียด ผมกระดิกเส้นเดียวก็ไม่ได้ ออกบ้านต้องเนี๊ยบ เห็นชาวบ้านซกมกนิดหน่อยก็รำคาญ ติติง ไม่รู้จักธรรมชาติ ขันธ์ของคน มันมีเน่ากันได้

ยาก...ไม่ยอมเปลี่ยน
ใช้ชีวิตเดิมๆ ดื้อๆ อะไรแปลกๆใหม่ๆไม่เอาด้วย ไม่ฟังคนอื่น จะกินร้านนี้อยู่ร้านเดียว ชีวิตมีรูปแบบเดียว เดินทางไปมาแบบเดิม ประสบการณ์ใหม่ที่จะได้เรียนรู้ก็ไม่เอา ยึดโซนสบายอยู่นั่นแหละ ไม่ออกมาซักที 

ยาว...ไม่กล้าตัดสินใจ
กลัวผิด กลัวเสียพักตร์ กลัวลำบาก กลัวเดือดร้อน คนเราแค่เกิดมาก็ทุกข์แล้ว จะอะไรกันมากมาย ชีวิตเดียว ใช้ไป ไม่รู้ชาติหน้าจะเกิดมาเป็นคนหรือเปล่า

ยุ่ง.....เครียดง่าย
ระเบียบจัด แห้งแล้ง ขาดสีสรร ไม่ยอมพักผ่อน ไม่รู้จักคุณค่าของความไม่สมบรูณ์แบบ ความไม่สมบรูณ์แบบที่สมบรูณ์แบบน่ะ...รู้จักมั๊ย

มันจำเป็นต้องเปลี่ยนวิธีคิดนะ ต้องยอมรับว่าคนเราสามารถผิดพลาดกันได้
คนเราไม่จำเป็นต้องดีพร้อมไปเสียทุกเรื่อง ทุกที่...
เราน่ะ...ทำส่วนของเราให้ดีที่สุดก็พอมั๊ง...ที่เหลือได้แค่ไหนก็แค่นั้น 

ไอ้โรคสมบูรณ์แบบนี่เกิดกับใคร...ซวยเลย
เพราะมันจะกลายเป็น โรคย้ำคิดย้ำทำ ตามมาติดติด
อาจถึงคราวจำเป็น...ต้องพบจิตแพทย์
มันจะรบกวนการใช้ชีวิต การทำงาน ตลอดจนความเป็นอยู่ในทุกเมื่อเชื่อวัน
...รวมถึงคนที่อยู่ใกล้ชิด...ผิดหวังมากๆ มีซึมเศร้า เหงาลึกฝังในเข้าได้ด้วยนะ

จะคิดอะไรมาก จะสมบรูณ์แบบไปไหน...

ปลาทูไหม้ตัวเดียว..โลกไม่ได้แตก !!