คิดวันละอย่าง # 59

รักตัวให้ถูกทาง 

การรักตัวเองไม่ใช่การช่วงชิงทรัพยากรจากคนอื่นเพื่อประโยชน์ตน
การรักตัวเองไม่ใช่การปรนเปรอตัวเองด้วยการเสพวัตถุ
การักตัวเองไม่ใช่การก้าวร้าว หยิ่งยโส ขวานผ่าซาก ไม่รักษาน้ำใจคน
การรักตัวเองไม่ใช่ทำตัวเหนือ รับไม่ได้ว่าคนอื่นเก่งกว่าในบางเรื่อง
การรักตัวเองไม่ใช่การซ้ำเติมความผิดคนอื่น ล้อเลียนปมด้อยคนอื่น
การรักตัวเองไม่ใช่การใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา
การรักตัวเองไม่ใช่การเอาเปรียบผู้อื่นเมื่อมีโอกาส
การรักตัวเองไม่ใช่การจับผิดเรื่องของคนอื่น
การรักตัวเองไม่ใช่การเห็นคนอื่นได้ดีแล้วตัวเองเจ็บปวด
การรักตัวเองไม่ใช่การคุยโม้โอ้อวดเพื่อกลบเกลื่อนความไร้สามารถตน

ทุกวันนี้ที่เป็นปัญหา ไม่พอใจกัน ขัดแย้งกัน เพราะคนรักตัวเองไม่เป็น มีรังสีอำมหิต ทำตัวเป็นมลพิษของคนรอบข้าง มันไม่พัฒนา

คนรักตัวเองเป็น...ไม่ใช่หลงตัวเอง 

คนรักตัวเองเป็นนั้น ท่านพุทธทาสใช้คำว่า "ยกมือไหว้ตัวเองได้" การรักตัวเอง เป็นการพัฒนาคุณค่าจากภายใน มองดูตัวเองแล้วชื่นใจ มีรัศมีแห่งความเมตตา เป็นแหล่งกำเนิดของความสุขแก่ผู้ใกล้ชิด มีมุทิตาจิต มีความเสียสละ คิดถึงประโยชน์ของคนส่วนใหญ่เป็นหลัก

ทุกวันนี้ "รักตัวเอง" เป็นหรือเปล่า????

รัก คือ การให้

สิ่งที่ท้าทายความสัมพันธ์คนเรานั้น มาจากความจริงที่ว่า...
คนส่วนใหญ่เข้ามามีความสัมพันธ์กันเพื่อ...

...จะ “เอา” จะ get something...
...หาคนที่ทำให้ตัวเองรู้สึกดี...
...หาเพื่อน คนเคียงข้างตลอดเวลา...

แต่ที่จริงยิ่งกว่า คือ หนทางความสัมพันธ์นั้น จะยืนยาวได้ ถ้าเรามองความสัมพันธ์เป็นเรื่องที่เราจะ “ให้” ไม่ใช่เรื่องที่เราจะ “เอา”

เรื่องง่ายๆของ "คนใจดี"

คนใจดี คือ

คนที่เห็นความดีของคนอื่น

คนที่แคร์คนอื่น อดทนกับข้อบกพร่องของคนอื่น

คนใจดีเคารพและปกป้องพื้นที่ส่วนตัวของคนอื่น 

คนใจดีเปิดประตูโอกาสให้คนอื่น

คนใจดีมีมาตรฐานชัดเจน ปฎิบัติกับคนอื่นด้วยความนับถือ

คนใจดีเข้าใจจุดประสงค์ เป้าหมายของคนอื่น

คิดวันละอย่าง # 58

ทางสว่างของคนมีหลายทาง

บางที..บางเรื่องของชีวิต เราติดกับการมุ่งไปจุดเดียวจนเกินไป มันไม่เห็นทางโล่งอื่นๆที่เปิดรอไว้ให้เราไปได้ ขับรถยังต้องมองกระจกหน้า หลังและข้างซ้ายขวา ไม่มีใครขับโดยมองแค่กระจกหน้า มีเรื่องกลุ้มใจ มีปัญหาแก้ไม่ตก มันไม่ได้อยู่ที่ปัญหา มันอยู่ที่มุมมอง ความคิด การติดยึดของเราเอง ที่เอาแต่จ้องไปที่เดิม ที่มันไปไม่เป็น แต่ก็ยังจ้องอยู่นั่นแหละ ซึ่งบางทีแค่ละสายตา ละความคิดเดิม แค่ชำเลืองไปเท่านั้น อาจเห็นทางไปได้อีกมาก... 

อย่ารอคอย... Do not Wait 
การรอคอยในสิ่งที่เห็นแล้วว่ามันไม่ได้แน่ๆ แต่ก็ยังรอ..โอกาส ทางเลือกอื่นมันคงจะมาหาเราหรอกนะ มันไม่มีประโยชน์อันใดที่จะรอในสิ่งที่ไม่มีวันได้ การหยุดรอ คือ มีแต่ถอยหลังกลับไปจมทุกข์

อย่าหยุดคิด...Don’t Stop Thinking 
คิด คิด และคิด คิดให้มันต่างจากเดิม เพียงแค่เปิดทางให้ตัวเอง ถาม พูดคุย ทางก็จะเปิดออก คนที่คิดอะไรไม่ออก คือ คิดสั้น มองสั้นๆ ไม่ใช้สิ่งรอบตัวให้เป็นประโยชน์ อยู่กับสิ่งเดิม ความคิดเดิม คิดหรือทำในสิ่งที่ชาวบ้านทำกัน ปัญหาหลายๆ อย่างมันจึงแก้ไขไม่ได้

ที่สำคัญที่สุด อย่าคิดว่าทำไม่ได้ 
ใครไม่รู้ว่าไว้ I Can is 100 times more important than IQ !!
ไม่มีปัญหาไหนไม่มีทางออก มันมีทางเข้ามา มันต้องมีทางออกไปด้วย หากคิดว่าทำไม่ได้ ทุกอย่างจะหยุดตรงนั้นทันที ทางสว่าง โอกาสจะหายไปทันที 

ขอย้ำ...ปัญหา ไม่ใช่ ปัญหา มันอยู่ที่ปัญญาของเราเอง !!

คิดวันละอย่าง # 57

ชีวิตของคนนั้นจะเป็นชีวิตที่มีคุณค่าหรือไม่ อยู่ที่การที่คนรู้จักหรือสำรวจตนเองเป็น ตระหนักรู้ว่าชีวิตตัวเองคืออะไร กำลังทำอะไรอยู่และมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร

โสคราติสว่า...จงรู้จักตนเอง (Know yourself) และว่าชีวิตที่ไม่รู้จักตนเองเป็นชีวิตที่ไม่มีค่า (An unexamined life is not worth living) 

อยู่กับขันธ์ 5 ของตัวเองไป

...ชอบให้มาก แล้วจะสบายใจ ^_^

You don’t feed your mind !!

ปัญหาการเรียนรู้ คือ 

You don’t feed your mind !!

คนเราถ้าไม่เติบโตไปพร้อมกับการเรียนรู้ มันหยุดโลกนะ
มันเหมือนกับบ่อน้ำที่นิ่ง ไม่เคลื่อนไหว ตะใคร่เกาะจนเขียว

โลกเราเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา...
หากไม่เรียนรู้หรือพัฒนาตัวเองให้เท่าทัน
....สุดท้ายก็จะกลายเป็นคนตกยุค... 

การเรียนรู้ที่ดีไม่ได้เกิดจากแค่วิธีเรียนรู้ที่ดีเท่านั้น
แต่เกิดจากการที่เรา "ให้โอกาสตัวเอง" ด้วย
เปิดใจให้เบิกบานกับการเรียนรู้สิ่งใหม่ !!

น้ำลดตอย่อมผุด !!

เรื่องที่เป็นความจริง..บางครั้งปล่อยให้วันเวลาเป็นผู้ให้คำตอบดีกว่า

ไม่มีใคร ไม่เคยถูกเข้าใจผิด
ใจกว้างเข้าไว้ ไม่ต้องสาธยายให้เสียเวลา

ไม่มีใคร ไม่เคยถูกทำร้าย
คนดีไม่ต้องป่าวประกาศว่าถูกคนอื่นทำร้าย

ไม่มีใคร ไม่เคยถูกใส่ร้าย
ไม่ต้องเต้นแร้งเต้นกาไป 

ความดีความชั่วนั้นเวลาจะทำให้สว่างชัดเจน

เรื่องบางเรื่องจึงไม่ต้องรีบร้อนอธิบายไป

ฝึกที่จะรอคอย เมื่อวันหนึ่งน้ำลดตอย่อมผุดขึ้นมาเอง

ภูเขายืนตระหง่าน รองรับกับทุกสิ่ง
สายน้ำกลมกลืนกับทุกสิ่ง
เสียเปรียบ...ไม่ได้เสียหายมากนัก
ยอมแพ้...ไม่ได้อ่อนแอ

การรอคอย ความอดทน...ชนะใจคนเสมอ !!

คิดวันละอย่าง # 56

เพื่อนฉัน...มีไม่เยอะ 

เพื่อน = มิตรภาพที่เราเลือก

เพื่อนไม่ต้องเพศเหมือนกัน รสนิยมทางเพศด้วย

เพื่อนไม่ต้องอายุเท่ากัน

เพื่อนไม่ต้องเรียนด้วยกัน

เพื่อนไม่ต้องตัวติดกัน

เพื่อนไม่ต้องคิดเหมือนกัน

เพื่อนไม่จำเป็นต้องทำอะไรด้วยกัน

เพื่อนไม่ต้องอวยกัน ชอบเหมือนกัน

เพื่อนไม่ต้องอำลากัน

และเพื่อนไม่ต้องสวัสดีกันทุกวัน

จำนวนของเพื่อน ก็ไม่ต้องมากเช่นกัน

เพราะว่า...

1. การอยู่กับคนหมู่มาก มันเสียพลังงานเยอะ ต้องทำให้คนมีความสุข ทำให้คนพอใจ ต้องรักษาภาพลักษณ์ตัวเอง วางตัว และอีกหลายๆ อย่างที่มันเหนื่อย 

2. คบคนมากไม่มีเวลาหยุดมองตัวเอง เพราะมัวแต่สนใจสิ่งรอบข้างและคนอื่นๆ มากเกินไป ไม่ได้พัก ลืมมองตัวเอง มันไม่ได้หยุดดูแลความรู้สึกของตัวเองได้อย่างเต็มที่

3. มันจะทำให้เราไปอยู่ในจุด “ประนีประนอม” ทำในสิ่งที่ทุกคนโอเค ไม่ได้ทำในสิ่งที่ชอบที่ชอบ ขาดประสิทธิภาพ ทำอะไรก็ช้าลง ไม่ถึงไหนสักที 

4. เสียนิสัย ไม่ยอมพึ่งตัวเอง ไม่มั่นใจ 

5. ต้องรอฉันทานุมัติ “โอเค” สวัสดี ขอบคุณ ขอโทษคนมากขึ้น กลัวคนจะเสียใจ แรงกดดันมันเยอะ

ลองนึกดู เวลาไปกินข้าวกับคนเยอะๆ ทักทายก็ไม่ทั่วอย่างว่าแต่พูดคุยกันอย่างจริงใจถึงใจ มันปลอมมากเลย คือ เป็นคนมีมารยาท ชอบพูดกับใครก็จะสนใจอย่างจริงจัง ไม่ใช่แค่แปะมือแล้ว..จากไป

การมีเพื่อนเยอะก็ดีอยู่ (บ้าง)  แต่มีเพื่อนดี ดีกว่าเยอะ ถึงแม้เพื่อนจะเยอะก็ดูแลกันได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย 

และ...ชีวิตคนเรามีเพื่อนแท้สักคนก็มากมายเกินพอแล้ว !!

คิดวันละอย่าง # 55

คนดี...ที่ทำร้ายคนอื่น

เจ้าความหวังดีนี่บางทีประสงค์ร้ายนะ...ถ้าใช้แบบเอาตัวเองเข้าว่า...

บางทีมันกลายเป็นทำแท้งการเรียนรู้ การได้ประสบการณ์ใหม่ของคน

เหมือนพ่อแม่ที่ระมัดระวัง เลี้ยงดูลูกแบบช่วยทุกอย่าง ให้ทุกสิ่ง หรือ ถนอมแบบริ้นไรไม่ได้แตะนี่...ลูกอ่อนแอ กว่าจะเดินได้ กว่าจะกินข้าวเองได้ กลัวลูกเจ็บ กลัวลูกเลอะ 

ลูกเลยพัฒนาการช้ากว่าลูกชาวบ้าน....

ในชีวิตเราก็มีคนหวังดีแบบนี้เยอะ 

หวังดีโดยใช้บรรทัดฐานตัวเองเข้ามาจับ

ตัดสินไปอย่างไม่รู้ตัวว่าสิ่งนี้ดี สิ่งนี้ไม่ดี...

อันนี้ไม่ถูกนะ...ดีเรา อาจไม่ดีเขา เราชอบ เขาอาจไม่ใช่

เจอบ่อยๆมันก็ปวดใจ 

ไม่มีใครไม่อยากดี...แต่มันไม่ใช่ “ดี” ของเรานะ

มันจะกลายเป็นคนดีแบบ...

...ชอบตัดสินคนอื่น

...อยากเปลี่ยนคนอื่น

ยืนยันว่าทำไม่ได้ ไม่ควรทำ

เพราะว่าเรากำลังกดดันคนอื่น 

ยัดเยียดสิ่งที่เราคิดว่าเราเข้าใจ  แต่...เราไม่มีทางเข้าใจนะ 

มันจะกลายเป็นการควบคุม การทรมาน...ทำให้คนอึดอัดคับข้องใจ

ชีวิตใคร ชีวิตมัน.... 

รักกันแค่ไหน ใกล้ชิดมากแค่ไหน...ถ้าจะหวังดี...ช่วยดูนิดนึง...

มาพิจารณากิเลสตัวเองสักหน่อย...

มันดีสำหรับเขา หรือว่า ดีสำหรับเรา !!